Bardzo słuszna koncepcja.

Dzisiaj, w nieszczęsnym i Bogu ducha winnym Morągu, dzięki pośrednictwu wszelkich telewizyj, byłem widzem surrealistycznego spektaklu.

 

Minister wojny kraju bez armii, sam o klatce  prawidłowo zapadniętej,  wygłosił do 100 napakowanych na siłowni amerykańskich żołnierzy, przemowę wychowawczo-terapeutyczną. O gościnności i dobrym zachowaniu się.

 

300 tys. amerykańskich żołnierzy na świecie, wyposażonych w masy najnowocześniejszego sprzętu - u nas 100 marines z pustą wyrzutnią bez rakiet.

 

Jak to nie jest surrealizm, to ja jestem psychiatra.

 

Pasów, jak zauważyłem, ci przysłani do nas marines też nie noszą, bo to taki amerykański luz.

To w sumie na to samo wychodzi, co u szeryfa puste kabury po rewolwerach przy pasie, ale wygląda lepiej, bo wygląda cool.

 

A ta wyrzutnia bez rakiet, to taka ichnia katiusza, co przed Muzeum Wojska Polskiego stoi i z której , choćby nie wiem jak bardzo by chciał – nie wystrzeli.

 

Redaktorzy tefałenów, polsatów i publicznej, zgodnie maślą się z wdzięczności przed Rosjanami, że ci się zbytnio na nas nie obrazili.

 

A o co, przepraszam, mieliby się obrazić?

 

O 100 facetów, którym z braku pasów, portki zaraz opaść mogą i o jedną, dużą cysternę na burbona, pomalowaną dla niepoznaki w kamuflażowe plamy?

 

Jedynym, namacalnym dowodem tego amerykańsko-polskiego strategicznego partnerstwa,   będą już niedługo, biegające po Morągu śliczne, czekoladowe dzieciaki, mówiące po polsku bez obcego akcentu i w przyszłości stanowiące trzon naszej narodowej drużyny koszykówki.

 

I to jest bardzo słuszna, nomen omen,  koncepcja.