Sieć zamiast mainstreamu.

Był taki czas (to nie cytat, to przywołanie stanu sprzed 30 lat). Po ogłoszeniu przez ludzi honoru  też stanu, tylko, że wojennego.

 

Emigracja wewnętrzna się nazywał. Piękny stan. Ducha i ciała też.

 

Bo do teatru się chodziło – a TV nie oglądało. Słuchało się Wolnej Europy – nie słuchało się szczekaczek komuny (pozdrawiam redaktora T., który się jeszcze w TVP pojawia i redaktora W., który poszedł w kapitalisty i telewizję własną ma)

 

Nie czytało się g…na pod nazwą Trybuna Ludu czy Żołnierz Wolności, czy inna g…azeta - czytało się bibułę albo wydawnictwa przemycane z Zachodu.

 

Nie rozmawiało się i nie utrzymywało relacji z ludźmi honoru – kumplowało się z elementami antysocjalistycznymi.

 

Trudno było, ale swojsko.

 

Potem się to rozpieprzyło, bo część kumpli z ludźmi honoru się zakumplowała, i zaczęło od nich perfumą z Pewexu (były takie sklepy) zajeżdżać.

 

I już czytać nie było co, bo g…azeta rządziła, a bibuły nikt nie drukował, oglądać nie było co, bo telewizje też się jakieś takie wszystkie podobne do siebie porobiły (ponownie pozdrawiam redaktora T., który się jeszcze w TVP pojawia i redaktora W., który poszedł w kapitalisty i telewizję własną ma).

 

Wolną Europę zamknęli, a w radiach na okrągło reformy, reformy i reformy i ten profesor, co to mu się skala Celsiusa ze skalą Kelvina pomyliła i gospodarkę zamiast schłodzić, zamroził ją skutecznie.

 

Aż jakieś cwaniaki wymyśliły Web 2.0 i emigracja wewnętrzna wróciła w formie stosownej dla XXI wieku: telewizje, radia, g…azety mogą mi… no wiadomo, co mi mogą.

 

Tyle, że teraz jest łatwiej: dużo szybciej można się w Internecie znaleźć i skomunikować, niż na piechotę 30 lat temu.

 

Za to okpić nas trudniej, niż nawet 10 lat temu – dużo trudniej, bo można, zamiast się narkotyzować redaktorem Kuźniarem na przykład, do sieci dać nura i wywiad z tym, z którym wywiadów w  mainstremie  nie robią, a jak robią, to takie, że na kanibala wychodzi, przeczytać.

 

Sieć, to potęga – a mainstrem, to przy niej, jakaś marna, zarzucona chyłkiem wędka, ze starym kaloszem zamiast ryby, do żyłki podwieszonym.