W 2015 roku Polska zastąpi złotego chińskim yuanem.

Kiedy 10 września 2008 roku, Drugi (proszę darować, ale jednak Drugi) zadeklarował przyjęcie przez Polskę Euro w 2011 roku, mój stosunek do tej deklaracji był, mówiąc oględnie, niechętny.

 

Co zresztą zrozumiałe: jestem w starszym wieku i choć mieszkam w Warszawie, pochodzę z małego miasta, a i wykształcenie, choć niby wyższe – jednak  peerelowskie, więc i tu też nie ma się czym chwalić.

 

Ale czas robi swoje, a ja, obserwując siłę i odporność polskiej gospodarki zrozumiałem, że przyjęcie euro jest posunięciem mądrym, co przyznałem na piśmie tu i tu także.

 

W końcu, warto być w ekskluzywnym klubie, wraz z Włochami, Hiszpanią, Irlandią i Portugalią na przykład (o Grecji nie wspominam, bo oni tam kłamią w żywe oczy)

 

W tzw. międzyczasie Drugi (proszę darować, ale… itd. itp.)  uściślił swoją wypowiedź, i przesunął datę przyjęcia euro na 2013, ale to było pod naciskiem wspólników z PSLu.

Trudno się mówi, pomyślałem – jakoś przeżyję.

 

I kiedy już się nastawiłem na ten rok 2013, jakiś wiceminister finansów, nazwiskiem Kotecki, ni z gruszki ni z pietruszki palnął, że rok 2015 jest realną datą przyjęcia przez Polskę euro, ale nie jest celem rządu.

I jakby tego było mało, dodał, że obecnie Polska nie spełnia żadnego warunku dotyczącego przyjęcia wspólnej waluty, zapisanego w traktacie z Maastricht.

 

To ja się pytam: co ja mówię - ja się PYTAM!  Jak to jest z tymi kryteriami?!

Dwa lata temu, gdy Drugi (proszę darować… itd. itp.) obiecał przyjęcie euro w 2011, Polska te kryteria spełniała chyba?! Bo inaczej, to by nie obiecywał?!

 

A teraz nie spełnia?  To kto, przez te dwa lata, przepraszam, b….ałaganu narobił?!

 

Aż mi ciśnienie podskoczyło.

 

No nic, ponieważ jutro ja także jadę do Krynicy, już dziś pozwolę sobie oznajmić, że w 2015 roku, to Polska przyjmie nie żadne euro, ale chińskiego yuana i każdy  przyzwoity ekonomista przyzna, że oba rozwiązania są tak samo  prawdopodobne.