Dorżnięty Radek wraca na trzepak.

Już po wszystkim. Przegrał Radek z Bronkiem i to sromotnie.

Tak naprawdę, to dał się wydudkać, jak jakiś, mówiąc po bydgosku, ciućmok. Frycowe zapłacił i czuje się teraz, jak - pardon, dorżnięty.

 

Pewnie nadal nie rozumie, że elementarny błąd wizerunkowy popełnił, na chłopaka z podwórka pozując.

Chłopak z podwórka - to byłoby dobre w prawdziwych wyborach, ale nie w tych pra, gdzie elektorat specyficzny, przesiany, wstępując do partii konkretnym interesem się kierujący i na wyciągi a la Rychu, a nie żadne marne podwórka liczący.

 

Radek nie wziął też pod uwagę upublicznionej przez Ryszarda Bugaja wiadomości, że Bronek jest zapalonym myśliwym.

A ktoś, kto nosi tak grube szkła, może strzelać do zwierzyny tylko z bliska, z przyłożenia, jak to określają lekarze medycyny sądowej, a i to pod warunkiem, że zwierzę jest uwiązane do drzewa. Albo do trzepaka. Po takim strzale, z ofiary pozostaje tylko dziura po kuli. I wtedy można powiedzieć zdobyczy spokojnie: Kocham Cię, Radku!.

 

Cóż, nic nie jest wieczne i dlatego dla każdego polityka czy sportowca ważnym jest, by mieć dokąd wrócić.

 

Zbychu ma zagwarantowaną posadę u Rycha przy wyciągu albo i w kasynie. Miro – coś tam podobno na Florydzie już sobie zarezerwował, a Rzecznik zawsze u Niemca na cieciówę liczyć może.

 

A Radek? Radek ma ten swój trzepak, na ul. Kaliskiej, na bydgoskim Osiedlu Leśnym, o którym to trzepaku wspominał na spotkaniu z aktywem.

 

Z wysokości wspomnianego trzepaka, będzie mógł stroić te swoje miny, opowiadać dyrdymały kolegom z bloku, a nade wszystko, będzie mógł prowadzić politykę zagraniczną.

Osiedla Leśnego politykę.

 

A żeby Radek się znów nie rozmazał, mam dla niego śliczną balladę Okudżąwy o arbatskim podwórku, z którego się wychodzi i do którego się zawsze wraca.

 

Dwa fragmenty Radkowi szczególnie polecam:

 

Bywali dni takije, guliał ja maładoj, głaza gliedieli w niebo gałuboje, jeszczo był nie razmienien mój pierwyj załatoj, pyłali rozy gordyje saboju.

 

I jeszcze ten:

 

Wy naczali pragułku, s arbatskowo dwara, k niemu ta wsio, kak widno i wierniotsa

 

I tylko proszę mi się tutaj nie obrażać, fochów nie stroić, bo podwórko na Arbacie, chociaż bez trzepaka, nie gorsze od tego przy ulicy Kaliskiej, na bydgoskim Leśnym Osiedlu.