Tiger Woods ma po prostu niefart: jest ikoną najbardziej eleganckiego sportu (sportu, który kochają celebryci wszelkiej maści - od japiszonów, po starych pierników trzęsących Hollywoodem, o topowych gangsterach nie wspominając), sportu, w którym etykieta reguluje wszystko - od kroju spodni, po sposób komunikowania się.
Do tego uśmiecha się jak tajska tancerka, prezentując 32 białe jak porcelana zęby, no i ten jego kolor skóry, najpoprawniejszy z politycznie poprawnych.
Gdyby tak był wytatuowanym bokserem, czy napakowanym sterydami zapaśnikiem, albo bezzębnym hokeistą, nikt by do niego pretensji nie miał - on, pozujący na dżentelmena produkt american dream'u, wyszedłby z opałów bez szwanku.
Żadne Pepsi, Gillette, czy inna marka nie pomyślałaby o zerwaniu z nim kontraktów.
A że golfista – to go po kieszeni!
Ale od czego mamy PRowców ! Teraz Tiger, uznawszy swój błąd, zajmie się swoją rodziną; będzie pokazywał się pewnie na spacerach z żoną i potomstwem (jeśli je ma – jeśli nie ma, to adoptuje), może i jakieś trofea na charytatywną aukcje wystawi.
A później? A później...wcale bym się nie zdziwił, gdyby okazało się, że Woods w "wersji skruszonej" sprzedaje się nie gorzej niż pokajany Bill Clinton.
Bo w końcu Woods nikogo nie zabił, nie zgwałcił (o gwałcie na nieletniej nie wspominając), nie okradł, nie wziął łapówki, nawet się nie naćpał kokainą czy innym lekarstwem - ot, przesadził z liczbą kochanek (bo, jedna, to by mu pewnie jeszcze uszła).
Kopiowanie do użytku publicznego, zamieszczonych na tym blogu tekstów, możliwe jest tylko za moją zgodą.
Kamieniec Podolski - stąd pochodzi moja rodzina
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Rozmaitości
