To jest kolejna notka, w której przedstawiam doświadczenie Rosji i Rosjan z perspektywy motocykla. Prezentuję zdarzenia, widoki, obiekty, które widziałem i które mnie czymś zaciekawiły. Zaznaczam zarazem, że to co przedstawiam nie jest podstawą do jakichkolwiek uogólnień na temat Rosji i Rosjan.
Z Pietropawłowska (Kazachstan) wyruszyliśmy po południu i do Omska, gdzie planowaliśmy nocleg, dojechalibyśmy zbyt późno, więc zdecydowaliśmy się zjechać w jakąś drogą do lasu i tam założyć nasz obóz. Niestety, wybrana droga zaprowadziła nas do wsi. Spostrzegamy w niej park i decydujemy się, że w nim rozbijemy nasze namioty. Gdy zaczęliśmy stawiać namioty przyszedł do nas mężczyzna w średnim wieku. W pierwszych słowach wyraził swoje rozczarowanie, bo myślał, że przyjechał ktoś z byłych niemieckich osadników w tej wiosce, którzy kilka lat wcześniej przenieśli się do Niemiec. On sam był też pochodzenia niemieckiego. Poradził nam, abyśmy nie ryzykowali noclegu w tej wiosce, bo Kazachowie (użył jakiegoś pogardliwego określenia) są niebezpieczni. Zapytaliśmy go, czy nie moglibyśmy rozbić naszych namiotów na terenie jego gospodarstwa. Odpowiedział: nie. I natychmiast się oddalił. Po jego odejściu powiedzieliśmy sobie, co o nim myślimy.
Gdy już zaczynało się ściemniać drogą szły dwie dziewczyny i zawołały do nas, czy mogą do nas podejść. Zaprosiliśmy je. One na powitanie - jakby chciały się usprawiedliwić - powiedziały, że ludzie we wsi nas się boją. Porozmawialiśmy z nimi przyjaźnie. Na koniec któraś z naszych pań wpadła na pomysł, że na śniadanie mogłaby przyrządzić jajecznicę. Zapytaliśmy, czy moglibyśmy u kogoś kupić jajka. One obiecały, że rano ktoś przyniesie je do nas.
Następnego dnia rano przyszła do nas wychudzona babcia z laseczką i przyniosła koszyczek jajek.
Przed odjazdem babcia przyszła po swój koszyczek. Raz jeszcze jej podziękowaliśmy i ruszyliśmy w drogę do Nowosybirska.
W planowaniu trasy naszej podróży przez Rosję nad Bajkał braliśmy pod uwagę przede wszystkim odwiedzenie regionów i miejscowości, w których w okresie zaborów było wielu zesłańców, ale też i dobrowolnych osadników. Pomnikiem tej obecności Polaków na Syberii są kościoły katolickie. Odwiedzając te miejscowości w kilku przypadkach nocowaliśmy w pomieszczeniach parafialnych lub zakonnych.
W Nowosybirsku nocowaliśmy w pokojach gościnnych przy klasztorze Elżbietanek.
Ulica, przy której znajduje się klasztor Elżbietanek, do luksusowych raczej nie należy.
Sąsiednia ulica wygląda znacznie gorzej.
Spośród wszystkich miast na Syberii, które odwiedziliśmy, Nowosybirsk zapamiętałem jako najbardziej zaniedbane miasto.
Kolejnego dnia jedziemy do Tomska, w którym parafia katolicka powstała na początku XIX w.
Droga z Nowosybirska do Tomska.
Droga ku nieskończoności. Podobnie prostych odcinków drogi aż po horyzont na Syberii jest sporo.
Tomsk, Plac Lenina.
Z jednego ze sklepików wyszedł młody człowiek (chyba jakiś sprzedawca) i z entuzjazmem nam zaproponował, że zadzwoni do swego kolegi, motocyklisty, który chętnie nam pokaże atrakcje Tomska. Zgodziliśmy się.
Wkrótce pojawił się motocyklista-przewodnik.
Przejechaliśmy się z nim po Tomsku. Wiele do zobaczenia raczej nie było.
Drewniane budowle mieszalne.
Najstarsza drewniana budowla mieszkalna w Tomsku.
Kościół katolicki w Tomsku zbudowany w 1833r. W czasach komunistycznych "zamknięty". Zwrócony katolikom w 1990r. Stan po remoncie.
Cerkiew w Tomsku. Jakieś sanktuarium.
Po krótkim pobycie w Tomsku jedziemy do Kemerowa, gdzie mamy zamówiony nocleg.
CDN.
Inne tematy w dziale Społeczeństwo
