Wiersz który wbija się w pamięć Wisława Szymborska - "Dzieci epoki"
"Jesteśmy dziećmi epoki,
epoka jest polityczna.
Wszystkie twoje, nasze, wasze
dzienne sprawy, nocne sprawy
to są sprawy polityczne.
Chcesz czy nie chcesz,
twoje geny mają przyszłość polityczną,
skóra odcień polityczny,
oczy aspekt polityczny.
O czym mówisz, ma rezonans,
o czym milczysz, ma wzmowę
tak czy owak polityczną.
Nawet idąc borem lasem
stawiasz kroki polityczne
na podłożu politycznym.
Wiersze apolityczne też są polityczne,
a w górze świeci księżyc,
obiekt już nie księżycowy.
Być albo nie być, oto jest pytanie.
Jakie pytanie, odpowiedz kochanie.
Pytanie polityczne.
Nie musisz nawet być istotą ludzką,
by zyskać na znaczeniu politycznym.
Wystarczy, żebyś był ropą naftową,
paszą treściwą czy surowcem wtórnym.
Albo I stołem obrad, o którego kształt
spierano się miesiącami
przy jakim pertraktować o życiu i śmierci,
okrągłym czy kwadratowym.
Tymczasem ginęli ludzie,
zdychały zwierzęta,
płonęły domy
i dziczały pola
jak w epokach zamierzchłych
i mniej politycznych."
Pośrednim powodem przypomnienia tego genialnego wiersza są zbliżające się, prezydenckie wybory w Polsce. Tak, wiersz „Dzieci naszego wieku” Wisławy Szymborskiej jest wciąż aktualny, ponieważ bada ludzką rzeczywistość, która często jest przesłonięta przez polityczne dogmaty:
Bada powszechne twierdzenie
Wiersz zaczyna się od analizy powszechnego stwierdzenia: „Jesteśmy dziećmi naszego wieku, to wiek polityczny”.
Podkreśla polityczną naturę życia
Wiersz bada, w jaki sposób wszystko, w tym nasze geny, skóra i oczy, ma aspekt polityczny.
Podkreśla rolę polityki w naszym życiu
Wiersz sugeruje, że cokolwiek mówimy lub nie mówimy, zawsze mówimy o polityce.
Poezja może być ważna, ponieważ pozwala ludziom wyrażać swoje uczucia, wspomnienia, radości i pasje w sposób, który je zachowuje i pozwala innym dzielić się nimi.
Tak, wiersz Wisławy Szymborskiej „Dzieci wieku” jest doskonały i analizuje powszechne stwierdzenie, że „Jesteśmy dziećmi naszego wieku, to wiek polityczny”.
Wiersz bada, w jaki sposób dogmat polityczny przesłania ludzką rzeczywistość i próbuje odnaleźć człowieka. Oto kilka fragmentów wiersza:
„Przez cały dzień, przez całą noc, wszystkie sprawy - twoje, nasze, ich - są sprawami politycznymi”.
„Czy ci się to podoba, czy nie, twoje geny mają polityczną przeszłość, twoja skóra - polityczny odcień, twoje oczy - polityczne nachylenie”.
„Cokolwiek powiesz, odbija się echem, cokolwiek nie powiesz, mówi samo za siebie”.
„Apolityczne wiersze są również polityczne”
Jesteśmy dziećmi epoki, epoka jest polityczna. Wszystkie twoje, nasze, twoje codzienne troski, nocne troski, są troskami politycznymi. Czy ci się to podoba, czy nie, twoje geny mają polityczną przeszłość, twoja skóra ma polityczny odcień, twoje oczy są polityczne.
Na przykład w wierszu „Children of Our Age” autorka przyjmuje powszechne stwierdzenie - „Jesteśmy dziećmi naszego wieku, / to wiek polityczny” - i bada je, aż zaczyna przeciekać i rozpadać się. Stara się odnaleźć ludzką istotę - ludzką rzeczywistość - przesłoniętą przez polityczne dogmaty i mniej polityczną.
zaczyna przeciekać i rozpadać się.
Co Wam to przypomina? Mnie genialnego:
Leonard Cohen: „We wszystkim jest pęknięcie, pęknięcie”
Jakie jest Wasze zdanie? Potwierdzacie aktualnośc tresci wiersza?
Część z dyskusji na FB
https://willsdiner.wordpress.com/2018/02/12/children-of-our-era/
Try to be Meraki, - means “to do something with soul, creativity, or love”
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Kultura
