Trochę prawdy o piłkarskiej Portugalii

Nie lubię jak ktoś kłamie traktując nas, zwykłych kibiców, jak bezmyślnych baranów.

Tak od czasu objęcia posady selekcjonera traktuje nas Probierz. Możemy wygrać z każdym, stale powtarza te bzdety powielane od Paulo Sousy, który był bardzo dobrym trenerem, potwierdza Wojciech Szczęsny.

Byłem, jestem, będę kibicem piłkarskim i nie tylko. Tradycja rodzinna po dziadku ojcu , który był kierownikiem przed II WS sekcji bokserskiej IKP Poznański, Łódź. Wychowali wielu światowej sławy pięściarzy. Ojciec był sędzią punktowym. Od najmloszych lat zabierał mnie na ŁKS piłkę nożną, koszykówkę, hokej.

W Vancouver poznałem wielu kibiców innych krajów, a szczególnie:

Po II wojnie światowej wielu włoskich imigrantów osiedliło się we wschodnim Vancouver, a północna część Commercial Drive stała się znana jako „Little Italy”. W okolicy pojawiła się także spora społeczność portugalska. W latach 60. imigracja z krajów azjatyckich zaczęła osłabiać wpływy europejskie.

Portugalscy fani piłki nożnej są pasjonatami tego sportu i jest to główny temat rozmów w kraju. Piłka nożna jest narodowym sportem Portugalii i jest tak popularna, że znalezienie Portugalczyka, który się nią nie interesuje, jest niezwykłe.

Przykładem może być przyśpiewka „E quem não salta é lampião!” zwykle słyszana podczas meczów z udziałem portugalskich klubów piłkarskich. Ta przyśpiewka, wśród wielu innych, motywuje zawodników i zastrasza przeciwników. Niezachwiane wsparcie fanów działa jak dwunasty człowiek, dając dodatkowy impuls drużynie gospodarzy.

Portugalia ma 2 rodzaje piłki nożnej, które nazywają się wysokim pressingiem i kontratakiem. Wysoki pressing jest przeciwieństwem ‘man marking’, w zasadzie obrońcy wbiegają lub naciskają na napastnika 3 lub 4 na raz, jest to naprawdę bezczelny sposób na zdobycie posiadania piłki.