Oto weźmy inny naród, daleko od niemieckiego starszy, bo Żydów

Kilka wypowiedzi znanych Polaków na temat Żydów , może już są znane, ale warto by je przypomnic, choćby tylko ku pokrzepieniu serc, bo jest rzeczą okropna i dalece nie słuszną , ze napadnięty i broniący sie naród z ofiary stal sie ludobójcą przynajmniej – niestety dla większości obywateli świata.

Nawet moja dobra znajoma Włoszka, - nota bena nasza wspólna znajoma z czasów pobytu Jacka Pałasińskiego w Rzymie - w telefonicznej rozmowie ze mną wyzywała na Żydów, ale jak mi powiedziała, ze słucha al- Jaziry po angielsku, - zrozumiałam, dlaczego?

„Oto weźmy inny naród, daleko od niemieckiego starszy, bo Żydów. Ci także stają się Niemcami, Francuzami, Polakami, Anglikami itd., itd. Oddają czasami wielkie usługi swym przybranym narodom, stają się chlubą ich literatury, muzyki, nauki. Ale nigdy nie zatracają uczuć do swego pranarodu. „Krew z waszej starej krwi, kość z waszej kruchej kości” – napisze przepięknie poeta.

Autor: Stanisław Cat-Mackiewicz, Europa in flagranti, wyd. Universitas, Kraków 2012, s. 51

Ten mały naród, zamieszkujący tereny położone między wielkimi imperiami pogańskimi, które przewyższają go wspaniałością swojej kultury, wywodzi swój początek z faktu wybrania przez Boga.

• Bóg, Stwórca nieba i ziemi, zwołał ten lud i prowadzi go. Jego istnienie nie jest więc zwykłym faktem naturalnym czy kulturowym, pojmowanym w tym sensie, że przez kulturę człowiek rozwija zasoby swojej natury. Jest faktem nadprzyrodzonym. Ten lud trwa na przekór i wbrew wszystkiemu, dlatego że jest ludem Przymierza i że mimo niewierności człowiek Bóg pozostaje wierny swojemu Przymierzu. Ci, którzy uważają fakt, iż Jezus był Żydem i żył w środowisku żydowskim, za przypadkowy kontekst kulturowy, który można by zastąpić inną tradycją religijną i rozpatrywać postać Jezusa w oderwaniu od niego, nie pozbawiając Go tym samym tożsamości, nie tylko błędnie rozumieją sens historii zbawienia, ale – co więcej – podważają istotę prawdy o Wcieleniu i uniemożliwiają prawidłowe pojmowanie inkulturacji.

Autor: Jan Paweł II Opis: do uczestników sympozjum na temat korzeni antyjudaizmu, Watykan, 31 października 1997.

Źródło: Św. Jan Paweł II i Żydzi, fronda.pl, 4 stycznia 2015.

Wgłębiając się we własną tajemnicę, Kościół Chrystusowy odkrywa więź łączącą go z judaizmem. Religia żydowska nie jest dla naszej religii rzeczywistością zewnętrzną, lecz czymś wewnętrznym. Stosunek do niej jest inny aniżeli do jakiejkolwiek innej religii. Jesteście naszymi umiłowanymi braćmi i – można powiedzieć – naszymi starszymi braćmi

Nie można Żydom jako narodowi przypisywać żadnej dziedzicznej i zbiorowej winy za to, co popełniono podczas męki Jezusa. Nie można jej przypisać wszystkim bez różnicy Żydom wówczas żyjącym ani Żydom dzisiejszym. Nie ma więc żadnych podstaw do jakiejkolwiek rzekomo teologicznie usprawiedliwionej dyskryminacji czy – co gorsza – prześladowań Żydów.

Ale tutaj mowa byla o chorobliwej obsesji mediów i opinii publicznej np. w salonie24, ktora powoduje że każdy szarak lambda na świecie, nie umiejący znaleźć Izraela na mapie ma bardzo konkretny pogląd i emocje na temat Żydów, ich religii, charakteru i polityki ich rządu.