Genialna Cecilii Payne, kobieta, która odkryła, z czego zrobione są gwiazdy...

Cyt:

Cecilia Payne-Gaposchkin (urodzona jako Cecilia Helena Payne; 10 maja 1900 - 7 grudnia 1979) była urodzona w Wielkiej Brytanii amerykańskim astronomem i astrofizykiem, która w swojej pracy doktorskiej z 1925 roku zaproponowała, że gwiazdy składają się głównie z wodoru i helu.

Dlaczego praca doktorska Cecilii Payne została odrzucona?

W swojej pracy doktorskiej, przedstawionej w 1925 roku, po raz pierwszy zaproponowała, że gwiazdy mogą być zbudowane głównie z wodoru i helu. Jej praca została początkowo odrzucona, ponieważ była sprzeczna z przekonaniem, że Słońce i Ziemia są zbudowane głównie z mniej więcej tych samych pierwiastków.

Od swojej śmierci w 1979 roku kobieta, która odkryła, z czego zbudowany jest wszechświat, nie zyskała większego uznania, jedynie tablic na ścianie uniwersytetu i nic więcej.

Jej nekrologi w gazetach nie wspominają o jej największym odkryciu. Każdy licealista wie, że Izaak Newton odkrył grawitację, Karol Darwin wyjaśnił ewolucję, a Albert Einstein wyjaśnił teorię względności

Ale jeśli chodzi o skład naszego wszechświata, podręczniki mówią po prostu, że wodór jest najpowszechniejszym atomem we wszechświecie. I nikt nie jest zły, że ktoś musiał się o tym dowiedzieć. Tym kimś była Cecilia Payne. Była autorką najwspanialszej pracy doktorskiej z zakresu astronomii, jaką kiedykolwiek napisano.

I pomyśleć, że matka Cecilii Payne nie chciała wydawać pieniędzy na jej studia, twierdząc, że pójście na studia jest głupotą dla kobiety. Cecilii zdobyła więc sama stypendium w Cambridge.

Ukończyła studia, ale Cambridge nie dało jej dyplomu, ponieważ była kobietą, więc przeprowadziła się do Stanów Zjednoczonych, aby pracować na Harvardzie. Była pierwszą osobą, która otrzymała doktorat z astronomii w Radcliffe College, pisząc to, co Otto Strauve określił jako „najbardziej doktorancką pracę”, znakomicie napisaną w astronomii. "

Odkryła także, z czego składa się słońce. Dosłownie każde badanie gwiazd zmiennych opiera się na jej pracy. Była pierwszą kobietą awansowaną na stanowisko profesora Harvardu.

I nawet przy całym tym poświęceniu i zaangażowaniu nie wspomina się o niej z należnym szacunkiem, na jaki zasługuje naukowiec takiej rangi.