Dlaczego Polacy boją się obcych?

Dzisiaj trochę spostrzeżeń na temat bardzo modny, jak – co to będzie, ratuj, rety – jak ’arabi’ & ‘murzyni’ nas odwiedza? Boże, może na zawsze, na stale? Polak obcych nie lubi. Polak obcych się boi.

Spostrzeżenia oparłem na komenarzach w salonie24 pod artykułami o spodziewanej emigracji ludzi z Afryki.

Sam doznałem podobnych spostrzeżeń z lat PRL’u w Łodzi. Była tu 2-letnia szkoła językowa dla studentów, obcokrajowców.

W sobotę wieczorem mówiło się: idziemy na Lumumby, czyli do akademika zamieszkującego przez obcokrajowych studentów. W 90% byli to mężczyźni.

Była tradycyjna zabawa. Działo się – jak mówi obecna młodzież. Polska lokalna chuliganeria nie mogła zdzierżyć, że jakiś Arab za paczkę Marlboro, czy rajstopy z Pewex ‘puknął’ nasza. Murzyni byli jeszcze gorsi. Ulubionym zajęciem polskich studentów było polewanie gorącą woda z okna ‘murzynów’, aby da pewności byli czyści, nie śmierdzieli. Najbardziej tolerowano Wietnamczyków, jako spokojnych, nikomu niewadzących małych skośnych. Uwielbiano posługiwać się zdrowymi dowcipasami z cyklu:

- kto to jest, takie żółte, małe i cos szuka w trawie?

- kto to jest ten sam żółtek, który lata w powietrzu?

- to ten sam Wietnamczyk, która znalazł minę.

Osiedle akademickie Uniwersytetu Łódzkiego jest znane w Łodzi jako Lumumbowo. Nazwa wynika z adresu, ponieważ domy studenckie zlokalizowano przy ul. Lumumby, w urokliwej i zielonej części Łodzi. Lumumbowo znajduje się przy pętli tramwajowej (po łódzku - “krańcówce”), z której łatwo dostać się do głównych budynków UŁ w mieście. Niektóre Wydziały położone są w bezpośrednim sąsiedztwie akademików. Jesteśmy najstarszym i jednym z największych ośrodków uczących cudzoziemców języka polskiego w Polsce. Funkcjonujemy od 1952 roku!

A jak to wyglada u mnie?

Podrywam Japonke...

Jak zobaczymy, wielokulturowość odniosła znaczny sukces w realizacji tych celów. Zmienił on warunki integracji imigrantów, co pomogło wzmocnić ich poczucie przywiązania do kraju, przyjąć kanadyjską tożsamość i zaangażować się w życie polityczne. Poprzez kanadyjską ustawę o wielokulturowości rząd zachęca Kanadyjczyków do dumy ze swojego języka, religii i dziedzictwa, a także do zachowania swoich zwyczajów i tradycji, o ile nie łamią one żadnych kanadyjskich przepisów.

Promuje różnorodność: Wielokulturowość celebruje różnorodność kultur, języków i tradycji w społeczeństwie. Uznaje, że żadna kultura nie jest lepsza od innej i zachęca jednostki do doceniania i szanowania różnych kultur.

27 czerwca to Kanadyjski Dzień Wielokulturowości, okazja do uznania, świętowania i poznania znaczenia wielokulturowości dla Departamentu Obrony Narodowej (DND), Kanadyjskich Sił Zbrojnych (CAF) i kraju. Kanada od dawna jest uznawana na całym świecie za wzór wielokulturowości, a nasze społeczeństwo znane jest jako mozaika wielu kultur. W rzeczywistości kanadyjski spis powszechny z 2021 r. wykazał ponad 450 etnicznych lub kulturowych korzeni uczestników.

W 2002 r. rząd Kanady ustanowił Dzień Wielokulturowości, aby uczcić ogromny i ważny wkład, jaki Kanadyjczycy z różnych środowisk kulturowych wnieśli do naszego społeczeństwa. Dzień ten jest również doskonałym momentem na podkreślenie innych obchodów kulturowych odbywających się w czerwcu, takich jak Narodowy Miesiąc Historii Rdzennej, Miesiąc Dziedzictwa Włoskiego, Miesiąc Dziedzictwa Portugalskiego i Miesiąc Dziedzictwa Filipińskiego. Kanadyjski Dzień Wielokulturowości ma na celu objęcie i uznanie bogatych, żywych i różnorodnych kultur, które tworzą ten wspaniały kraj.

Historia wielokulturowości w Kanadzie:

Autor John Murray Gibbon jest w dużej mierze uznawany za popularyzatora idei kanadyjskiej wielokulturowości i nowego sposobu myślenia o imigracji dzięki swojej książce "Canadian Mosaic: The Making of a Northern Nation" z 1938 roku, która znacznie kontrastowała z ówczesnymi poglądami na asymilację kulturową. Jednak przed 1970 r. większość kanadyjskiej imigracji pochodziła wyłącznie z krajów europejskich. Ustawa imigracyjna z 1976 r. zniosła niektóre ograniczenia dotyczące imigracji z innych kontynentów.

W 1971 r. rząd Kanady przyjął wielokulturowość jako oficjalną politykę, stając się pierwszym krajem na świecie, który to uczynił. Intencją było zachowanie wolności kulturowej wszystkich ludzi i uznanie wkładu kulturowego różnych grup etnicznych w kanadyjskie społeczeństwo. W 1982 r. wielokulturowość została uznana w sekcji 27 Kanadyjskiej Karty Praw i Swobód.

W 1988 r. kanadyjska ustawa o wielokulturowości otrzymała zgodę królewską. Ustawa ta uznaje i promuje, że wielokulturowość odzwierciedla różnorodność kanadyjskiego społeczeństwa, że wszystkie osoby mają prawo do pełnego i sprawiedliwego uczestnictwa we wszystkich aspektach kanadyjskiego społeczeństwa oraz że wszyscy mają prawo do zachowania i dzielenia się swoim dziedzictwem. W 1995 r. rząd federalny przyjął ustawę o równości zatrudnienia, która miała na celu wyeliminowanie barier w społeczno-ekonomicznym uczestnictwie imigrantów i grup mniejszościowych.

Uhonorowanie Kanadyjczyków ze wszystkich środowisk i kultur:

W tym dniu uznajemy, doceniamy i honorujemy wielokulturową tkankę, która tworzy Kanadę. Wielokulturowość jest istotną częścią tego, co oznacza bycie Kanadyjczykiem. Różnorodność jest jedną z największych zalet Kanady, a udział Kanadyjczyków ze wszystkich środowisk w życiu obywatelskim naszego kraju ma ogromną wartość.

Ale kiedy zatrzymujemy się, aby zastanowić się nad różnorodnym pochodzeniem pracowników DND i członków CAF, przypominamy sobie również, że wiele grup kulturowych nadal doświadcza aktów dyskryminacji ze względu na rasę, ksenofobię i nienawistne zachowania, co jest niedopuszczalne i sprzeczne z wartościami Zespołu Obrony. Pierwszą i najważniejszą zasadą zawartą w Kodeksie Wartości i Etyki Departamentu Obrony Narodowej i Sił Kanadyjskich jest poszanowanie godności wszystkich osób. Jest to dzień świętowania różnych kultur i osobistego dziedzictwa, które członkowie DT wnoszą do miejsca pracy. Otwartość na inne perspektywy wzbogaca nas osobiście i zawodowo, a podejmowanie kroków w celu wspierania poczucia przynależności w naszym miejscu pracy czyni nas silniejszymi jako zespół. Musimy nadal aktywnie wspierać to bogactwo kulturowe i płynące z niego korzyści.

Autor zdjęć: Eternity. Zakaz kopiowania bez zgody autora.

Wszystkie zdjęcia wykonano w Vancouver