Czy Żydów można było uratować w okresie przed i po II WŚ?

Chamberlain naiwnie wierzył, że ustępstwa przyniosą "pokój w naszych czasach", ale w rzeczywistości stało się odwrotnie - słabość Chamberlaina ośmieliła Hitlera do rozpoczęcia II wojny światowej zaledwie 11 miesięcy później. Do czerwca 1940 roku Hitler bombardował cywilną ludność Londynu.

Nikczemna historia brytyjskiej Białej Księgi z maja 1939 r., osławionego dokumentu, którym Brytyjczycy niemal zatrzasnęli drzwi Palestyny przed europejskimi Żydami, została wielokrotnie udokumentowana. Mniej pamięta się o tym, jak (należący do Żydów) New York Times stanął po stronie brytyjskiego premiera Neville'a Chamberlaina dzień po wydaniu Białej Księgi, wywołując gniew Chaima Weizmanna i przywódców syjonistycznych. Praktycznie nieznany jest jednak fakt, że dwa miesiące wcześniej polska społeczność żydowska wysłała do Chamberlaina rozpaczliwy apel - telegram błagający go o pozostawienie otwartych bram Palestyny.

Oto historia tego apelu.

Chociaż wysłanie telegramu zostało zgłoszone w tamtym czasie, niniejszy artykuł najwyraźniej oznacza pierwszą publikację samego dokumentu.

Depesza została odkryta po 82 latach w aktach Brytyjskiego Biura Kolonialnego; nie ma dowodów na to, że Chamberlain lub ktokolwiek z jego biura omawiał ją lub kiedykolwiek ją widział.

Pod koniec 1938 roku sytuacja Żydów w Europie, już i tak niepewna w Niemczech i krajach zagrożonych niemiecką inwazją, dramatycznie się pogorszyła. 30 września tego roku Chamberlain podpisał układ monachijski, pozwalający Hitlerowi na aneksję sudeckich obszarów Czechosłowacji.

Chamberlain naiwnie wierzył, że ustępstwa przyniosą "pokój w naszych czasach", ale w rzeczywistości stało się odwrotnie - słabość Chamberlaina ośmieliła Hitlera do rozpoczęcia II wojny światowej zaledwie 11 miesięcy później. Do czerwca 1940 roku Hitler bombardował cywilną ludność Londynu.

Układ monachijski utorował również drogę do Holokaustu, który rozpoczął się niecałe sześć tygodni później pogromem w Noc Kryształową 9 listopada 1938 roku. Tysiące żydowskich firm i synagog zostało zniszczonych w całych nazistowskich Niemczech. Setki niemieckich Żydów straciło życie w nocnej orgii przemocy, będącej prekursorem losu czekającego sześć milionów innych Żydów w całej Europie. Po Nocy Kryształowej nikt nie mógł twierdzić, że nie zna zamiarów Hitlera wobec Żydów.

Gdy nadszedł rok 1939, perspektywy dla europejskich Żydów nigdy nie były gorsze. Agencja Żydowska desperacko nalegała na rząd brytyjski, aby zezwolił większej liczbie europejskich Żydów na imigrację do Palestyny. Arabski Wyższy Komitet, reprezentujący palestyńskich Arabów, stanowczo sprzeciwiał się dalszej imigracji Żydów.

W Palestynie przez prawie trzy lata szalała arabska rewolta inspirowana przez Hadż Amina Al-Husseiniego, wielkiego muftiego Jerozolimy i akolitę Hitlera, która pochłonęła setki ofiar. Brytyjski rząd porzucił plan podziału Palestyny, do którego namawiała jego własna Komisja Peela w obszernym raporcie z 1937 roku.

Komisja Woodheada, powołana do przeprowadzenia dalszej analizy technicznej propozycji podziału przedstawionej przez Komisję Peela, uznała plan za niewykonalny. Jak na ironię losu, Komisja Woodheada opublikowała swój raport 9 listopada 1938 roku, zaledwie kilka godzin przed wybuchem pogromu Nocy Kryształowej.

W następstwie ustaleń komisji rząd brytyjski ogłosił, że zaprosi przedstawicieli palestyńskich Arabów i sąsiednich państw arabskich, a także przedstawicieli strony żydowskiej, na konferencję w Londynie na początku 1939 roku, aby omówić przyszłość Palestyny.

https://exhibitions.ushmm.org/americans-and-the-holocaust/main/could-the-allies-have-stopped-the-killing-1

https://encyclopedia.ushmm.org/content/en/article/the-united-states-and-the-holocaust

https://www.timesofisrael.com/uncovered-polish-jews-pre-holocaust-plea-to-chamberlain-let-us-into-palestine/