Od pewnego momentu nasi znajomi w Niemczech coraz bardziej alarmowali, źle się dzieje w tym kraju. Prawdziwe Niemcy Adenauera upadają. Podobną opinie mają nowi emigranci z Niemiec. Ostatnio poznaliśmy parę on 35, ona podobnie, jedno dziecko 8-letnie. On mechanik samolotowy z 10-letnia praktyka, oboje wystarczający angielski.
Idealni to punktacji potrzeb otrzymania emigracji. Nadal młodzi, on dobry zawód, język angielski, dziecko. A jednak, co się okazuje, czekali w ambasadzie kanadyjskiej w Berlinie równo 2 lata. Dlaczego, przecież właśnie takich Kanada potrzebuje?
Nie mam obecnie kontaktów z Canadian, Immigration, ale z przecieków na rok 2022 wynika, że Kanada przyjęła za dużą ilość emigrantów. Dalsza rozmowa nie miała sensu, bo nie jestem upoważniony do bardziej szczegółowych pytań, jak np., z jakiego kontynentu, czy krajów są te osoby?
Rozmowy te zachęciły mnie do przeglądów różnego rodzajów mediów, które oparte są na bezpośrednich rozmowach z niemieckimi Żydami. Zebrałem sporo materiału, pomimo że niesamowicie ciekawy, wątpię w to, że ktoś całość przeczyta.
Rozbije ten tekst na 2-4 części, zobaczymy…
Jednym z wczesnych wspomnień Wenzela Michalskiego z okresu dorastania w południowych Niemczech w latach 70. było to, że jego ojciec, Franz, dał mu radę: "Nie mów nikomu, że jesteś Żydem". Franz, jego matka i jego młodszy brat przeżyli Holokaust, podróżując przez wschodnią i środkową Europę, aby ukryć się przed gestapo, a po wojnie jego doświadczenia w Niemczech sugerowały, że chociaż naziści zostali pokonani, antysemityzm, który był nieodłączną częścią ich ideologii, nie został. Stało się to jasne dla Franza, gdy jego nauczyciele w Berlinie rzucali mu ukradkiem złośliwe spojrzenia, gdy w literaturze pojawiały się postacie żydowskie-takie jak Shylock w "Kupcu weneckim". "Ech, Michalski, to dokładnie odnosi się do ciebie", przypomina sobie, jak jeden z nauczycieli powiedział mu z zaciśniętym uśmiechem. Wiele lat później, kiedy pracował jako handlarz paszą dla zwierząt w Hamburgu, nie powiedział przyjaciołom, że jest Żydem i trzymał język za zębami, gdy słyszał ich antysemickie komentarze. Franz powiedział więc swojemu synowi Wenzelowi, że będzie mu łatwiej, jeśli przemilczy fakt bycia Żydem. "W momencie, gdy to powiesz, sprawy staną się bardzo niezręczne".
Jako nastolatek Wenzel sprzeciwił się radom ojca i powiedział o tym bliskiemu przyjacielowi. Przyjaciel szybko powiedział o tym jego matce, a następnym razem, gdy Wenzel ją zobaczył, zareagowała dość mocno, przytulając go i całując w twarz: "Wenzel! Och, mój Wenzel!" Teraz krępy, brodaty 56-latek, Wenzel przypomniał mi ten moment w ostatnie sobotnie popołudnie. Podniósł ton swojego głosu, kontynuując jej naśladowanie: "Wy ludzie! Jesteście najbardziej inteligentni! Najbardziej wrażliwi! Jesteście najlepszymi pianistami na świecie! I najlepszymi poetami!" I znowu normalnym głosem dodał: "Wtedy zrozumiałem, o co chodziło mojemu ojcu".
Wenzel Michalski jest obecnie dyrektorem Human Rights Watch w Niemczech. On i jego żona, Gemma, brytyjska emigrantka, mieszkają w ogromnym apartamentowcu w zachodniej części Berlina. W swojej kuchni Gemma powiedziała mi, że po przyjeździe do Niemiec w 1989 r. często spotykała się z dziwnie defensywną reakcją, gdy mówiła ludziom, że jest Żydówką; mówili jej, że nie czują się odpowiedzialni za Holokaust lub bronili swoich dziadków jako tych, którzy go nie popełnili. Tak więc, aby uniknąć takich rozmów, ona również milczała na temat bycia Żydówką.
Niedawno najmłodszy syn Michalskich stał się trzecim pokoleniem rodziny, które dowiedziało się, że mówienie ludziom o tym, że jest Żydem, może powodować problemy. Chłopiec-którego rodzice prosili, by nazywać go jednym z jego drugich imion, Salomon, by chronić jego prywatność — uczęszczał do żydowskiej szkoły podstawowej w Berlinie. Nie chciał jednak pozostać w tak homogenicznej szkole na stałe, więc tuż przed ukończeniem 14 lat przeniósł się do szkoły publicznej, która reprezentowała nową różnorodność Niemiec-miejsce, jak opisała to Gemma, gdzie "mógł mieć przyjaciół o imionach takich jak Hassan i Ahmed".
Pierwsze kilka dni wydawało się iść dobrze. Solomon, sympatyczny dzieciak z łatwym uśmiechem, związał się z jednym kolegą z klasy z powodu ich wspólnego zamiłowania do muzyki rap. Ten kolega z klasy przedstawił go niemiecko-tureckiemu raperowi, który rapował o "Allahu i innych rzeczach", powiedział mi Solomon. W zamian zapoznał go z amerykańskim i brytyjskim rapem. Solomon miał przeczucie, że zostaną najlepszymi przyjaciółmi. Czwartego dnia, gdy Solomon był na zajęciach z etyki, nauczyciele zapytali uczniów, w jakich domach modlitwy byli. Jeden z uczniów wspomniał o meczecie. Inny wspomniał o kościele. Solomon podniósł rękę i powiedział, że był w synagodze. Później Solomon wspominał, że zapadła dziwna cisza. Jeden z nauczycieli zapytał go, w jaki sposób natknął się na synagogę.
"Jestem Żydem" - powiedział Solomon.
"Wszyscy byli zszokowani, zwłaszcza nauczyciele" - powiedział mi później Solomon. Po zajęciach nauczyciel powiedział Solomonowi, że był "bardzo odważny". Solomon był zakłopotany. Jak wyjaśniła Gemma: "Nie wiedział, że nie powinno się nikomu o tym mówić".
Następnego dnia Solomon przyniósł do szkoły ciasteczka z okazji swoich urodzin. Rozdawał je podczas lunchu, gdy chłopiec, który miał nadzieję zostać jego najlepszym przyjacielem, poinformował go, że w szkole jest wielu muzułmańskich uczniów, którzy używają słowa "Żyd" jako obelgi. Solomon zastanawiał się, czy jego przyjaciel zalicza siebie do tej kategorii, więc po szkole poprosił o wyjaśnienie. Chłopiec objął Solomona ramieniem i powiedział mu, że chociaż jest "prawdziwym babo" - kurdyjskim slangiem oznaczającym "szefa" - nie mogą być przyjaciółmi, ponieważ Żydzi i muzułmanie nie mogą być przyjaciółmi. Według Solomona kolega z klasy wygłosił serię antysemickich komentarzy: że Żydzi są mordercami, zainteresowanymi jedynie pieniędzmi.
W ciągu następnych kilku miesięcy Solomon był zastraszany w coraz bardziej agresywny sposób. Pewnego dnia wrócił do domu z dużym siniakiem po uderzeniu w plecy. Innym razem Solomon szedł do domu i zatrzymał się w piekarni. Kiedy z niej wyszedł, zobaczył, że jeden z jego dręczycieli wycelował w niego coś, co wyglądało jak pistolet. Serce Solomona przyspieszyło. Chłopiec pociągnął za spust. Klik. Pistolet okazał się fałszywy. Ale to sprawiło, że Solomon przestraszył się swojego życia.
Kiedy Solomon po raz pierwszy powiedział swoim rodzicom o zastraszaniu, postanowili przekształcić to w moment nauczania. Zorganizowali wizytę ojca Wenzela w szkole, aby podzielił się swoją historią ucieczki przed gestapo. Gemma powiedziała mi jednak, że nękanie nasiliło się, a szkoła nie zrobiła wystarczająco dużo, by stawić czoła problemowi. Państwo Michalscy upublicznili swoją historię w 2017 r., dzieląc się nią z mediami w celu wywołania dyskusji na temat antysemityzmu w niemieckich szkołach. Od tego czasu na światło dzienne wyszły dziesiątki przypadków antysemickiego zastraszania w szkołach, w tym jeden przypadek z zeszłego roku w niemiecko-amerykańskiej szkole, w której mój syn uczęszcza do pierwszej klasy, w której, według lokalnych doniesień prasowych, uczniowie przez wiele miesięcy dręczyli dziewiątoklasistę, skandując takie rzeczy jak "Pociągiem towarowym do Auschwitz". Pod wpływem krytyki za postępowanie w tej sprawie, administracja wydała oświadczenie, w którym wyraziła ubolewanie z powodu początkowej reakcji szkoły, ale podjęła działania i przeprowadziła "intensywne rozmowy" z gronem pedagogicznym.
The Rise of Antisemitism in Germany
https://ballardbrief.byu.edu/issue-briefs/the-rise-of-antisemitism-in-germany
Antisemitism 'deeply rooted' in German society
https://www.dw.com/en/antisemitism-deeply-rooted-in-german-society/a-61750177
Antisemitism levels remain high in Germany amid fears of right-wing surge
https://www.timesofisrael.com/antisemitism-levels-remain-high-in-germany-amid-fears-of-right-wing-surge/
Anti-Israel protests in Germany prompt calls for antisemitism crackdown
https://www.theguardian.com/world/2021/may/17/anti-israel-protests-in-germany-prompt-calls-for-antisemitism-crackdown
ANTI-SEMITISM IN GERMANY TODAY: ITS ROOTS AND TENDENCIES
https://www.jstor.org/stable/25834608
The New York Times Magazine
https://www.nytimes.com/2019/05/21/magazine/anti-semitism-germany.html?auth=login-google1tap&login=google1tap
Try to be Meraki, - means “to do something with soul, creativity, or love”
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Polityka
