Jacek Palasińki: Skala horrorów, w których Polacy byli współsprawcami, była ogromna

Grabowski o Holokauście: Skala horrorów, w których Polacy byli współsprawcami, była ogromna | GZJ#74

Proszę poświęcić trochę czasu i obejrzeć całość. Naprawdę, warto.

Odkryjecie wiele Wam nieznanych zdarzeń, faktów.

Czy to normalne, że nie mogę myśleć o Holokauście bez płaczu? Czy to normalne, że wciąż mnie to dręczy, gdy ktoś o tym wspomina? Taka jest reakcja większości wrażliwych ludzi. Przykładów sa tysiące.

Cyt:

Cherie Santora

Studiowała zapamiętywanie Biblii i przywództwo młodzieżowe w Palo Verde Christian Baptist School, All My School Days.6y

O mój Boże. Muszę odwrócić głowę, żeby przeczytać przykłady w pytaniu, takie jak komory gazowe... każdy, kto nie padłby na kolana z absolutnego przerażenia, byłby z nim coś nie tak. Moje największe pozdrowienia dla tych, którzy mieli przodków w najbardziej obrzydliwych, przerażających, nieuzasadnionych, sadystycznych, żałosnych, nieuzasadnionych, niewiarygodnych relacjach w historii, opłakuję każdego z was. Nic w całej historii nie sprawia, że trzęsę się tak intensywnie. Jak to się mogło stać? Taka niegodziwość na wysokich stanowiskach. Gdybyśmy mogli pomylić antychrysta z kimkolwiek, czy nie byłby to Adolf Hitler? Człowiek o żydowskim pochodzeniu? Jak mógł stworzyć tak hipnotyczną władzę nad całym krajem? Jakie są szanse? Czytałam książkę Corrie Ten Boom w szóstej klasie, a także film Corrie. Nie mogę nawet o tym słuchać bez płaczu!!! Płaczę teraz! Obcinam włosy jako kosmetolog od 17 lat, widziałam wielu Żydów, co najmniej 10, ze znakiem liczbowym na nadgarstku. Wszyscy mówili, że to ich identyfikator w holokauście. Błagałam ich o wybaczenie, uśmiechali się i mówili, że jesteś Amerykaninem, a nie

Niemcem. Powiedziałam: "Nie obchodzi mnie to, proszę o przebaczenie dla wszystkich". Myśleli, że jestem słodki. O.K. dość tego, muszę wrócić na planetę Ziemia i wyjść z tego sposobu myślenia. To było pytanie, któremu nie mogłem się oprzeć. Dziękuję za wysłuchanie. Wiem, że to będzie wymagało wielu edycji. Dzięki.

Moje zdanie:

To jest walka z wiatrakami. Polacy nigdy nie uznają współodpowiedzialności.. może nie za sam Holocaust, ale za to że zakończył się aż takim "sukcesem". Działa tu ten sam mechanizm, co w Rosji, która nigdy nie uzna współodpowiedzialnosci Związku Radzieckiego za II Wojnę Światową. Byłoby to obalenie głównych narodowych mitów.

Tak więc nie ma narodów moralnie czystych, bez żadnej winy. Oświecony patriotyzm buduje się na poczuciu własnych triumfów, ale i świadomości swych słabości. Wskazanie ich i uznanie winy własnej oczyszcza, pozwala wysoko nosić głowę. Nie zmusza do krzyku mającego zagłuszyć wyrzut sumienia, gdy ktoś za nas mówi o naszych grzechach. Sądzę, że najwyższy już czas, by mówić o podłościach głośno, by z jednej strony jeszcze wyżej nosić głowę chlubiąc się bohaterstwem naszych przodków, z drugiej zaś umieć pochylić ją ze wstydu za tych, co bohaterami nie byli. W każdym narodzie wciągniętym w wir wojny był margines kanalii...

Przypomnienie, Encyclopaedia Britannica

Holokaust, hebrajskie Shoʾah ("katastrofa"), jidysz i hebrajskie Ḥurban ("zniszczenie"), systematycznie sponsorowane przez państwo zabójstwo sześciu milionów żydowskich mężczyzn, kobiet i dzieci oraz milionów innych osób przez nazistowskie Niemcy i ich kolaborantów podczas II wojny światowej. Niemcy nazwali to "ostatecznym rozwiązaniem kwestii żydowskiej". Mówiący w języku jidysz Żydzi i ocaleni w latach bezpośrednio następujących po ich wyzwoleniu nazywali mord Żydów Ḥurban, słowem używanym do opisania zniszczenia Pierwszej Świątyni w Jerozolimie przez Babilończyków w 586 r. p.n.e. i zniszczenia Drugiej Świątyni przez Rzymian w 70 r. n.e.. Shoʾah ("Katastrofa") jest terminem preferowanym przez Izraelczyków i Francuzów, zwłaszcza po mistrzowskim filmie dokumentalnym Claude'a Lanzmanna z 1985 roku o tym tytule.

Jest on również preferowany przez ludzi mówiących po hebrajsku i tych, którzy chcą być bardziej szczegółowi w kwestii żydowskiego doświadczenia lub którzy czują się niekomfortowo z religijnymi konotacjami słowa Holokaust. Mniej uniwersalny i bardziej szczegółowy, Shoʾah podkreśla zagładę Żydów, a nie ogół ofiar nazistów. Bardziej konkretnych terminów używali również Raul Hilberg, który nazwał swoją pionierską pracę "Zniszczenie europejskich Żydów", oraz Lucy S. Dawidowicz, która zatytułowała swoją książkę o Holokauście "Wojna przeciwko Żydom". Po części pokazała ona, jak Niemcy toczyły dwie wojny jednocześnie: II wojnę światową i wojnę rasową przeciwko Żydom. Alianci walczyli tylko w wojnie światowej. Słowo Holokaust pochodzi od greckiego holokauston, tłumaczenia hebrajskiego słowa ʿolah, oznaczającego ofiarę całopalną składaną w całości Bogu. Słowo to zostało wybrane, ponieważ w ostatecznym przejawie nazistowskiego programu zabijania - obozach zagłady - ciała ofiar były spalane w całości w krematoriach i na otwartym ogniu.