Kolejny etap eksterminacji ? Codex_Alimentarius

Grupa organizacji protestuje  przeciwko planowanym rozwiązaniom prawnym przygotowanym przez Komisje Kodeksu Żywnościowego WHO oraz Unie Europejską, od 2010 roku wg których;  - szczegóły  w linku  :)

http://www.eu-referendum.org/polski/petitions/natural_remedies_info.html

domagają się przeprowadzenia referendum  w 27 krajach unijnych. 

źródło ;   http://www4.dr-rath-foundation.org/us/summit07/index.html

 JAK PODAJE POWYŻSZE ŹRÓDŁO - "Inicjatywa na rzecz Referendum Europejskiego" to kampania "obywatelska" na rzecz prawa do referendów "Członkowie tej organizacji  domagają się, aby wszyscy obywatele Unii Europejskiej otrzymali szansę wypowiedzenia się w referendum w sprawie ratyfikacji Traktatu Lizbońskiego."  . Traktat Lizboński ,  faworyzuje interesy dużych koncernów kosztem  praw obywateli. Wielkie korporacje planują przejąć kontrolę, obejmują coraz więcej dziedzin życia; patenty na lekarstwa (wraz z dążeniem do wyeliminowania nieopatentowanych terapii naturalnych), sterowanie badaniami genetycznymi (w celu wzmocnienia kontroli nad problemami dziedziczności) oraz patenty na genetycznie modyfikowane rośliny .

 inne źródła na powyższy temat

http://www.upr.szczecin.pl/index.php?option=com_content&task=view&id=108&Itemid=2

http://prawda2.info/viewtopic.php?t=4242

http://xcodex.wikidot.com/article-pl

 www.codexalimentarius.net

źródło:   http://pl.wikipedia.org/wiki/Codex_Alimentarius

w PolsceGłówny Inspektorat Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych pełni rolę Punktu Kontaktowego KKŻ FAO/WHO dla Polski.

Kodeks Żywnościowy, czyli Codex Alimentarius jest zbiorem norm żywnościowych, uznanych na forum międzynarodowym i prezentowanych w jednolity sposób.
Kodeks obejmuje normy na wszystkie produkty żywnościowe: surowe, półprzetworzone i przetworzone. Zawiera także postanowienia o charakterze doradczym w formie kodeksów praktyki, wytycznych i innych zalecanych środków.
Kodeks Żywnościowy tworzony jest przez Komisję Kodeksu Żywnościowego FAO/WHO, jej Komitety Ogólne, Branżowe, Regionalne Komitety Koordynacyjne i Grupy Problemowe Ad Hoc o bardzo szerokim spektrum działania.

Broszura o KKŻ FAO/WHO

Punkt Kontaktowy Komisji Kodeksu Żywnościowego FAO/WHO działa w Polsce tak długo jak istnieje  Komisja Kodeksu Żywnościowego (KKŻ). W 1963 r. Punkt Kontaktowy KKŻ FAO/WHO został zorganizowany w Polskim Komitecie Normalizacyjnym. Na mocy Zarządzenia nr 91 Ministra Handlu Zagranicznego z dnia 28 października 1964 r., funkcję prowadzenia Polskiego Sekretariatu ds. Światowego Kodeksu Żywnościowego FAO/WHO powierzono Centralnemu Inspektoratowi Standaryzacji (CIS), działającemu przy Ministerstwie Handlu Zagranicznego. W konsekwencji  CIS został notyfikowany w Sekretariacie KKŻ w Rzymie jako Punkt Kontaktowy KKŻ FAO/WHO dla Polski. Punkt Kontaktowy KKŻ FAO/WHO w wyniku zmian organizacyjnych wędrował razem z CIS-em do kolejnych ministerstw, dbając o zachowanie ciągłości prac i kontaktów z Komisją Kodeksu Żywnościowego FAO/WHO. Z dniem 1 stycznia 2003 r. na mocy ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych, prowadzenie Punktu Kontaktowego KKŻ  FAO/WHO zostało powierzone Głównemu Inspektoratowi Jakości Handlowej Artykułów  Rolno-Spożywczych.

Zadania Punktu Kontaktowego KKŻ FAO/WHO:
● łącznik pomiędzy Sekretariatem, a krajem członkowskim,
● koordynowanie działalności dotyczącej prac kodeksowych w kraju
● otrzymywanie przyjętych dokumentów kodeksowych i dokumentów roboczych na sesje poszczególnych komitetów oraz ich rozsyłanie do wszystkich zainteresowanych jednostek
na terenie kraju,
● przekazywanie uwag i propozycji dotyczących dokumentów kodeksowych do KKŻ
i jego odpowiednich komitetów i/lub do Sekretariatu,
● przekazywanie zaproszeń i informacji o sesjach oraz zgłaszanie do Sekretariatu składu krajowej delegacji,
● Punkt Kontaktowy jako łącznik pomiędzy przemysłem, konsumentami, handlowcami i innymi zainteresowanymi ma zapewnić właściwe wsparcie i doradztwo przy podejmowaniu przez rząd decyzji odnośnie prac kodeksowych,
● promocja działalności Kodeksu we własnym kraju,
● prowadzenie zbioru przyjętych dokumentów,
● wymiana informacji i koordynowanie współpracy z innymi krajami członkowskimi

Punkt Kontaktowy KKŻ FAO/WHO odpowiada za koordynację prac kodeksowych na szczeblu kraju     http://www.ijhars.gov.pl/index.php?idkat=168

 

http://www.abc.com.pl/problem/255/1 

http://wiadomosci.onet.pl/1415471,242,2,kioskart.html

http://www.abc.com.pl/serwis/du/2007/0841.htm

 

Dziennik Ustaw z 2007 r. Nr 121 poz. 841

if(document.defaultView) { document.write('table.tbtxt { table-layout: auto; font-size: 8pt; } ');}  ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA ZDROWIA¹⁾

 z dnia 20 czerwca 2007 r.

 w sprawie napromieniania żywności promieniowaniem jonizującym²⁾

 (Dz. U. z dnia 6 lipca 2007 r.)

 Na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia (Dz. U. Nr 171, poz. 1225) zarządza się, co następuje:

 § 12. Procesów napromieniania promieniowaniem jonizującym mogą dokonywać zakłady lub jednostki organizacyjne podmiotów działających na rynku spożywczym spełniające wymagania Kodeksu Żywnościowego Wspólnej Komisji FAO/WHO - Zalecany Międzynarodowy Kodeks Postępowania w zakresie funkcjonowania zakładów prowadzących radiację dla celów utrwalania żywności (FAO/WHO/CAC, tom XV, wydanie 1) oraz zgodnie ze szczegółowymi warunkami napromieniania środków spożywczych oraz procedurami pomiarowymi określonymi w załączniku nr 3 do rozporządzenia.

 

 http://eur-lex.europa.eu/LexUriServ/LexUriServ.do?uri=CELEX:31999L0002:PL:HTML

To nie europejskie ośrodki napromieniowania będą odgrywały główną rolę w światowym handlu żywnością, lecz te znajdujące się w Azji i Ameryce Łacińskiej. Wielkim korporacjom agro-spożywczym bardziej opłaca się napromieniować żywność w miejscu jej pochodzenia i potem transportować w inne zakątki świata.  "zwykły konsument" musi mieć świadomość, że międzynarodowe umowy handlowe i otwarcie rynków oznaczają także większą ilość napromieniowanych produktów w naszych sklepach."

Konsumenci nie potrzebują technologii „atomowej” żywności. Nie potrzebują jej rolnicy prowadzący gospodarstwa rodzinne, których nawet nie byłoby stać na radiacyjne utrwalenie wyprodukowanej żywności. Zyski z napromieniowania czerpie wyłącznie garstka wielkich międzynarodowych firm, transportujących żywność na skalę globalną, co ma poważne, negatywne skutki społeczne i ekologiczne