Dnia 14 sierpnia 1941 roku hitlerowcy dobili zastrzykiem fenolu

a jego ciało zostało spalone w krematorium. Stało się to w wigilię uroczystości Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny.

Współczesna młodzież ma wielu idoli ,których najczęściej ślepo naśladuje, bez użycia jakiejkolwiek autocenzury. Dziś podoba się wszystko co jest głośne, szokujące, inne, odbiegające od normy. Środki masowego przekazu zalewają nas lawą bełkotu, lawiną kolorów, niecenzuralnych słów. Mało kto potrafi być obiektywnym, bacznym obserwatorem. Niewielu może wybrać dla siebie i innych to, co niekoniecznie jest krzykliwe i wulgarne, ale ciche, skromne i niepozorne.
Dziś rośnie obawa, że wielu młodych ludzi popadnie w moralno-psychiczną zgubę i nie będzie umiała przeżywać tego co najpiękniejsze- daru życia. Ojciec Kolbe był niewątpliwie bohaterem, ale prze dewszystkim męczennikiem z miłości, który na tyle w ciągu swego życia zdobył umiejętność kochania, że dobrowolnie złożył ofiarę z własnego życia, by ocalić drugiego człowieka. Ważne jest, że poświęcenie to nie było w danym momencie odruchowe ani spontaniczne. O. Kolbe podjął decyzję zdecydowanie, będąc świadom okrutnych cierpień powolnej, głodowej śmierci w bunkrze hitlerowskiego obozu zagłady.
Taka postawa nie obudziła się w o. Maksymilianie nagle, lecz jej podstawy tkwiły dużo wcześniej. Człowieka kształtuje wiele czynników, ale głównym z nich jest atmosfera okresu dzieciństwa- środowisko rodzinne, koleżeńskie, sąsiedzkie, międzyludzkie, a także uwarunkowania historyczne. Tak właśnie było w przypadku Rajmunda Kolbe . Jego rodzice byli tkaczami, wywodzili się z ludu , byli przeciętną robotniczą rodziną, tkwiła w nich ogromna kultura religijna i patriotyczna.

Tarnowianin Eugeniusz Niedojadło spędził w KL Auschwitz-Birkenau niemal pięć lat. Dostał się do niemieckiego obozu zagłady wraz z pierwszym transportem więźniów z Tarnowa . Poznał w obozie ojca Maksymiliana Kolbe. - Poszedłem do niego w dniu dla mnie tragicznym, kiedy za ucieczkę zabitych zostało 12 więźniów, w tym kilku moich przyjaciół. Usłyszałem wówczas od niego jedno ważne zdanie "Człowieku, nie wolno nienawidzić"