Upadek dynastii Romanowych w marcu 1917 roku rozbudził nadzieje wprowadzenie demokracji w Rosji, w niczym jednak nie poprawił sytuacji militarnej. Mimo słabości państwa i armii oraz ogromnej niechęci Rosjan do dalszego udziału w wojnie, rząd tymczasowy wciąż miał nadzieję,że alianci zgodzą się na przyznanie Rosji Konstantynopola, co ogromnie podniosłoby prestiż nowych władz w oczach społeczeństwa. By nadzieje te mogły być realne, Rosja musiała walczyć dalej. Już 1 lipca Rosjanie spróbowali zaatakować Austriaków, lecz bez powodzenia: tzw. ofensywa Kiereńskiego wkrótce została powstrzymana. Niepowodzenia na froncie najbardziej cieszyły Lenina i bolszewików, którzy zdobywali coraz większą popularność wśród żołnierzy, głosząc hasło natychmiastowego zakończenia imperialistycznej wojny i wzywając do zajęcia się sprawami wewnętrznymi. Działalność bolszewickich agitatorów niepokoiła polityków rosyjskich, nie mogli oni jednak zdecydować się na posunięcie, które mogło raz na zawsze zlikwidować wpływy komunistyczne w Rosji: na reformę rolną.
Nasilenie działalności Lenina i jego towarzyszy latem 1917 roku nie wynikało bynajmniej z ich rewolucyjnego zapału. Ogłoszenie przez rosyjski Rząd Tymczasowy zdecydowanej woli kontynuowania wojny, było bardzo przykrą niespodzianką dla Niemców, liczących na odrębny pokój z Rosją. Już od 1915 r. Niemcy finansowali rewolucyjną agitację w rosyjskiej armii. Mieli oni nadzieję,że zdemoralizowana armia i zrewoltowane społeczeństwo zmuszą rząd do wycofania się z wojny, nawet za cenę zerwania przymierza z Francją i Wielką Brytanią. Gdy tak się nie stało, w marcu 1917 r. Niemcy zainteresowali się Leninem, przebywającym wówczas w bezpiecznej Szwajcarii. Ich oferta była następująca: w zamian za pokaźne finansowe wsparcie i bezpieczny przejazd do Rosji, Lenin podejmie starania, aby wywołać w Rosji rewolucję bolszewicką i - jeśli to się uda - wycofać Rosję z wojny. Dziewiątego kwietnia 1917 r., specjalnym pociągiem podstawionym przez Niemców na dworzec w Zurychu, Lenin wraz z grupą około 400 „zawodowych” rewolucjonistów wyruszył w długą podróż przez Niemcy i Skandynawię, aż do Piotrogrodu.
Pierwsza, lipcowa próba przejęcia władzy podjęta przez bolszewików była nieudana, wielu z nich zostało aresztowanych, a Lenin uciekł z Piotrogrodu. Czas jednak pracował na ich korzyść: rządzące partie nie ufały sobie nawzajem i zajęte kłótniami czekały na grudniowe wybory powszechne. Zamieszanie pogłębiła próba prawicowego zamachu stanu podjęta przez generała Korniłowa, który nalegał na szybkie reformy, ale jednocześnie myślał o przywróceniu monarchii. Bolszewicy wykorzystali zamach do kampanii propagandowej, strasząc naród „kontrrewolucyjnym spiskiem” i powrotem caratu. Lenin wiedział,że w wyborach powszechnych nie ma najmniejszych szans, musiał więc uderzyć wcześniej. Przy pomocy kilku oddziałów wojskowych i załogi krążownika „Aurora”, 7 listopada bolszewicy zajęli Pałac Zimowy, siedzibę Rządu Tymczasowego, aresztowali jego członków.
Tego samego dnia miał się odbyć ogólnorosyjski zjazd Rad Delegatów Robotniczych i Żołnierskich, w którym zdecydowaną większością dysponowały partie demokratyczne: socjaliści-mienszewicy, konstytucyjni demokraci i socjal-rewolucjoniści. Naiwnie sądzili oni,że bolszewicy będą przestrzegać reguł demokratycznych i w proteście przeciwko zamachowi postanowili zerwać zjazd bojkotując obrady. Bolszewicy nie przejmując się tym ogłosili przejęcie władzy w Rosji przez Zjazd, wyłonili rząd robotniczy, złożony wyłącznie z zawodowych rewolucjonistów bolszewickich i wydali dwa dekrety: „O ziemi” i „O pokoju”. Ten pierwszy likwidował wszelką prywatną własność ziemi - tak wielkie majątki obszarnicze, jaki i prywatne gospodarstwa chłopskie - ten drugi zaś proponował wszystkim walczącym stronom natychmiastowy pokój bez aneksji i kontrybucji. Oczywiście bolszewicy potrzebowali pokoju tylko i wyłącznie po to, aby umocnić się u władzy, zbudować rewolucyjną „Armię Czerwoną” i rozpocząć nową wojnę: wojnę klas. Ich celem dalekosiężnym była rewolucja ogólnoświatowa, która miała zacząć się w Niemczech.
Tak przebiegło wydarzenie, które w niewiele lat później miało stać się przedmiotem największej manipulacji historycznej w dziejach ludzkości. Przeprowadzony w listopadzie przy pomocy zdemoralizowanych żołnierzy bolszewicki zamach stanu nazwano Wielką Socjalistyczną Rewolucją Październikową. Taki fałsz wtłaczano do głów setkom milionów ludzi przez 70 lat. A są miejsca, gdzie wciąż rządzący wolą fałsz od prawdy. I nie jest to wyłącznie Rosja i nie dotyczy to wyłącznie dziejów niemieckiego agenta Lenina.
Lenin zmarł w 1924 r. w wieku 54 lat. Zabijała go tkwiąca w jego ciele kula wystrzelona przez Werę Kaplan (próba wykonania rabinackiej klątwy) oraz zaawansowany syfilis, którego nabawił się od swego "towarzysza" Zinowiewa.
Inne tematy w dziale Kultura
