W sierpniu 1941 roku Churchill spotkał się z prezydentem Rooseveltem na pokładzie pancernika „Prince of Wales”. Obaj mężowie stanu podpisali dokument określający cele wojny. Stwierdzili, że nie dążą do zdobyczy terytorialnych lub dominacji nad innych państwami, lecz do pokonania hitleryzmu w imię wolności i demokracji i pokoju powszechnego. Dokument ten, zwany „Kartą Atlantycką” we wrześniu podpisali przedstawiciele wszystkich państw walczących z Trzecią Rzeszą. Reprezentant Związku Sowieckiego uczynił jednak zastrzeżenie, że stosowanie zasad Karty powinno być zależne od „okoliczności historycznych”. Innymi słowy, ZSRR zamierzał respektować postanowienia Karty tylko wtedy, gdy będzie to dla niego wygodne. We wrześniu Brytyjczycy i Amerykanie obiecali, że uruchomią dostawy sprzętu wojennego dla walczącej Armii Czerwonej.
Karta Atlantycka z 14 sierpnia 1941 r.
Deklaracja Wspólna Prezydenta Stanów Zjednoczonych Ameryki i Premiera p. Churchilla, reprezentującego Rząd Jego Królewskiej Mości w Zjednoczonym Królestwie, którzy, spotkawszy się, uważają za słuszne ogłosić pewne wspólne zasady w zakresie polityki narodowej ich obu krajów, na których opierają oni swe nadzieje osiągnięcia lepszej przyszłości dla świata.
Po pierwsze, ich kraje nie dążą do żadnego rozrostu ani pod względem terytorialnym, ani pod żadnym innym względem;
Po wtóre, nie pragną oni zrealizować żadnych zmian terytorialnych, które by nie zgadzały się ze swobodnie wyrażonymi życzeniami ludów zainteresowanych;
Po trzecie; szanują oni prawo wszystkich ludów do wybrania sobie formy rządów, pod jaką chcą żyć, i pragną oni, żeby przywrócono prawa suwerenne i autonomię tym, którym je odebrano siłą;
Po czwarte, bez uszczerbku dla swych zobowiązań, będą oni usiłowali ułatwić wszystkim państwom wielkim i małym, zwycięzcom i zwyciężonym, korzystanie z dostępu, na stopie równości, do handlu i surowców świata, potrzebnych im dla ich pomyślności gospodarczej.
Po piąte, pragną oni doprowadzić do skutku jak najściślejszą współpracę pomiędzy wszystkimi narodami w dziedzinie gospodarczej w celu zapewnienia wszystkim lepszych warunków pracy, postępu gospodarczego j i bezpieczeństwa społecznego;
Po szóste, spodziewają się oni, że po ostatecznym załamaniu tyranii narodowosocjalistycznej, zapanuje pokój, który da wszystkim narodom możność przebywania bezpiecznie w swych własnych granicach i który j da rękojmię, że wszyscy ludzie we wszystkich krajach będą mogli pędzić swe życie wolni od strach j i niedostatku;
Po siódme, pokój taki powinien umożliwić wszystkim ludziom przepływanie bez przeszkód morza pełnego i oceanów;
Po ósme, wierzą oni, że wszystkie narody, ze względów zarówno rzeczowych, jak i duchowych, muszą dojść do wyrzeczenia się stosowania przemocy. A ponieważ żaden pokój w przyszłości nie może być j utrzymany, o ile zbrojenia na lądzie, na morzu i w powietrzu będą w dalszym ciągu realizowane j narody, które grożą lub mogą grozić agresją poza swymi granicami, sądzą oni, że zanim nie zostanie zaprowadzony stały i na szerszą skalę system ogólnego bezpieczeństwa, rozbrojenie takich narodów jest sprawą zasadniczą1.
Będą oni również popierali i zachęcali do wprowadzenia wszelkich innych praktycznych środków mogących zmniejszyć brzemię zbrojeń, ciążących na ludach miłujących pokój".
Inne tematy w dziale Kultura
