Naiwna wiara Rafała Ziemkiewicza we wszechmoc Pawła Kukiza

   Wczoraj [12.05.2017] znany pisarz i publicysta Rafał Ziemkiewicz opublikował na swej stronie internetowej Uziemkiewicza.pl {TUTAJ

(link is external)} tekst zatytułowany "Tezy o wojnie polsko-polskiej i jej wygaszeniu". Stwierdził w nim, że:

  "Zamiast z polityką mamy w Polsce do czynienia z plemienną wojną. Wojna ta jest niemożliwa do wygrania dla żadnej ze stron. Jej przedłużanie stanowi dziś największe zagrożenie dla państwa i narodu polskiego.
- Spór polityczny, który powinien służyć rozstrzyganiu kwestii zasadniczych i żywotnych, zastąpiony został w Polsce emocjami podziału kulturowego i tożsamościowego. Dominujące partie polityczne świadomie emocje te zaostrzają. Wykorzystują każdą okazję, by poddawać swoich zwolenników propagandowej indoktrynacji, budującej wojenne emocje: poczuciu moralnej wyższości nad zwolennikami strony przeciwnej („patrioci” –„europejczycy”), pogardy dla nich („targowica” – „wiocha”), zagrożenia z ich strony („niszczą Polskę” – „zabierają nam wolność”), doznanych od nich krzywd („opluwali naszego prezydenta” – „nazwali nas gorszym sortem”). Emocje te generowane są i potęgowane metodami, które są typowe raczej dla wojny psychologicznej, niż dla sporu politycznego.".

 Ziemkiewicz uznał, iż konieczne jest wygaszenie owego sporu.  Jak jednak tego dokonać?  Okazuje się, że jego zdaniem, powinien do tego doprowadzić Paweł Kukiz.  Czytamy:

  " po wielu latach skutecznego praktykowania polityki ciągłego stanu wyjątkowego liderzy polityczni wierzą w moc polaryzacji sceny politycznej i w to, że dla „normalsów” jedyną drogą ucieczki od wojny polsko-polskiej jest ucieczka w bierność i wyborczą absencję.
Jednak dzięki wyborczym sukcesom Pawła Kukiza w roku 2015 i dzięki temu, że wbrew ówczesnym proroctwom polityków dominujących partii i basujących im mediów jego klub parlamentarny nie uległ rozkruszeniu, a on sam nie okazał się „gwiazdą jednego sezonu” i nie „znudził się szybko wyborcom” w kolejnych wyborach ta sytuacja już się nie powtórzy. (...) Można dziś powiedzieć z cała pewnością, że Paweł Kukiz zdał egzamin z działalności publicznej, zdobył sobie trwałe miejsce na scenie politycznej i stabilne poparcie. Daje mu to ogromną szansę doprowadzenia do historycznej zmiany i wyprowadzenia Polski z jałowej i niszczącej partyjno-plemiennej wojny domowej.
Wojny tożsamości nie można szybko zakończyć – ale można wyprowadzić ją poza politykę.".

  Ziemkiewicz pisze potem, jak można to [według niego] zrobić:

  "Jednocześnie poparcie dla żadnej z partii nie wystarcza do zdobycia parlamentarnej większości. Słowo rozstrzygające w podejmowaniu decyzji mieć będzie więc trzecia siła, która dostanie się do Sejmu. Jeśli obecne trendy nie odwrócą się z jakichś nieprzewidzianych powodów, będzie nią ruch Kukiza, predestynowany do tego, by reprezentować całą Piwonię. Jego reprezentacja parlamentarna będzie tym liczniejsza, im szerszą koalicję stworzy i im bardziej przekonująco zawrze ona z wyborcami umowę, iż wykorzysta swą szczególną pozycję w przyszłym Sejmie do wymuszenia na zwaśnionych stronach rozejmu według wyżej wspomnianych warunków.
Na Pawle Kukizie, jako liderze, i wszystkich osobach z nim współpracujących oraz gotowych do podjęcia takiej współpracy spoczywa w tej sytuacji szczególna odpowiedzialność. Nikt poza Kukizem prawdopodobnie nie będzie w stanie skupić głosów Piwonii. Z kolei nikt oprócz Piwonii nie będzie w stanie stworzyć trzeciej siły w przyszłym parlamencie. (...)  Przyszły parlament składać się będzie tylko z trzech partii, i to polityczna reprezentacja Piwonii będzie w nim rozdawać karty.
Tej szansy na wygaszenie niszczącej Polskę wojny domowej i na wymuszenie na partiach zasadniczej reformy ".  

  Ta propozycja budzi mój skrajny sceptycyzm.  Po pierwsze klub Kukiza jednak się sypie.  Wprowadził on do parlamentu 42 posłów a po niecałym półtora roku jest ich tylko 33.  Stracił  ponad 1/4 z nich.  Po drugie, do końca kadencji jeszcze dwa i pół roku.  Kto w połowie roku 2013 słyszał o polityku Pawle Kukizie?  Jest dość czasu na to, by pojawił się jakiś nowy twór, który zabierze elektorat Kukizowi.  Na razie może on liczyć na mniej więcej dziesięcioprocentowe poparcie.  Po trzecie wreszcie - w jaki sposób miałby Kukiz skupić tak różne ugrupowania wchodzące w skład owej PIWONII?  Owa wizja trzeciej siły wydaje mi się czystym chciejstwem.