Chodzi mi tutaj o dwóch pisarzy: Nika Pierumowa, potomka znamienitego rodu ormiańskiego, który to ród osiadł w Rosji w XIX wieku /sam pisarz mieszka obecnie w USA/, oraz Kiryła J. Yeskova, Rosjanina. Celowo nazywam ich naśladowcami, a nie kontynuatorami dzieła Tolkiena, gdyż ich ksiażki mają wymowę dokładnie przeciwną niż trylogia "Władca Pierścieni".
Nik Pierumow napisał w latach 90-tych trylogię "Pierścień mroku" składającą się z trzech części: "Ostrze elfów", "Czarna włócznia" i "Adamant Henny". Rzecz dzieje się w Śródziemiu, trzysta lat po zakończeniu akcji "Władcy pierścieni". Początek tej sagi to dokładna kalka z Tolkiena. Hobbit Folko Brandybuck i dwóch krasnoludów Torin oraz Malec wyruszają w drogę, a potem tropią Olmera, który zbiera szczątki pierścieni Nazguli, by wykuć z nich jeden magiczny pierścień. Ma on posłużyć do poderwania ludów Wschodu do walki z Zachodem i elfami. W dalszym ciagu trylogii zmienia się jednak perspektywa. To Wschód wygrywa wojnę, Szare Przystanie zostają zniszczone, a elfy wygnane. W trzeciej cześci nasi bohaterowie dokonują inwazji na Valinor, doprowadzając do jego zniszczenia. Potega elfów zostaje złamana, a uwolniona od nich ludzkość rządzona jest przez władców ze Wschodu.
Powieść Yeskova ma tę zaletę, że jest krótsza i zawiera się w jednym tomie. Napisana jest też w zupełnie innej konwencji. Przypomina raczej sensacyjna powieść szpiegowską dziejącą sie w Śródziemiu zaraz po klęsce Mordoru. Głównymi bohaterami są: lekarz wojskowy Halladin i kapral Cerleg z pokonanej armii Mordoru. W książce Yeskova Mordor to centrum nauki i techniki, zniszczone przez elfy i sprzymierzonych z nimi ludzi. Elfy chca rządzić ludźmi przy pomocy magii, uniemożliwiając wszelki postęp. Nie przeszkadza im przy tym to, iż ich magia ulega powolnej degeneracji. Aby je pokonać, nasi bohaterowie muszą zniszczyć zwierciadło Galadrieli i palantiry. Posłuży temu pewna niemoralna i nieuczciwa intryga. I w tej książce wyzwolenie ludzkości i odrodzenie cywilizacji przychodzi ze Wschodu.
Recenzję powieści Pierumowa pióra Borysa Jagielskiego można znależć /TUTAJ/, a omówienie książki Yeskova napisane przez Marcina Dominowa /TUTAJ/.
Jak widać wyraźnie z tych krótkich omówień obaj pisarze zaczerpnęli z Tolkiena ogólny obraz Śródziemia i część rekwizytów. Główna idea ich książek jest jednak zupełnie inna. W obu elfowie okazują się złą siłą ciemiężącą ludzkość. Trzeba ich pokonać, by cywilizacja mogła się rozwijać, a magia tylko w tym przeszkadza. Na przykład orkowie nie są u Yeskowa wcieleniem zła, lecz po prostu jednym z plemion Śródziemia. W obu dziełach to Wschód stoi po właściwej stronie, co może akurat nie dziwić u pisarzy rosyjskojęzycznych.
Na koniec informacja o polskich wydaniach tych powieści. Obie ukazały się po polsku w 2002 roku. Trylogia Pierumowa nakładem wydawnictwa Prószyński i S-ka, a książka Yeskova została opublikowana przez wydawnictwo Solaris.
stara, tłusta, goła i wesoła (http://naszeblogi.pl/blog/196) (http://niepoprawni.pl/blog/6206)
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Kultura
