Edward Gierek jako przedmiot uwielbienia

  Przedwczoraj /31.01.10/ napisałam notkę p.t. "Pokolenie antykomunistów" /TUTAJ/ w której wspomniałam między innymi o okresie rządów Edwarda Gierka.  W swoim komentarzu pod tym wpisem ppor. Dub opisał Polskę tych czasów, jako coś w rodzaju raju na Ziemi.  Uświadomiłam sobie wtedy, że legenda "złotej dekady" gierkowskiej jest znacznie bardziej trwała niż można by sądzić.

  Wcale nie szkodzą jej jakoś liczne publikacje próbujące ukazać prawdę o tej epoce.  W książce "Polactwo", na przykład, Rafał Ziemkiewicz nie pozostawia na Gierku suchej nitki, porównując jego rządy z panowaniem króla Sasa, poświęcając przy tym analizie tego okresu większośc rozdziału piątego.  Mariusz Ziomecki w artykule w "Antysocjalistycznym Mazowszu" /TUTAJ/ pisze o tym, że mit Gierka jako uczciwego komunisty jest z gruntu fałszywy.  Gierek i jego rodzina kradli tak, jak inni, z tą różnicą, że po internowaniu Gierka w stanie wojennym, władze odebrały im większą część majątku.  Zabrano też Gierkowi emeryturę i musiał się on utrzymywać z belgijskiej renty.  Rolicki i Kutz zawsze robili co mogli, by przedstawiać Gierka w jak najlepszym świetle, ale nawet oni musieli przyznać /TUTAJ/ , że wielka jego kariera zaczęła się od tego, że w 1951 roku na polecenie KC PZPR złamał strajk w kopalni Kazimierz -Juliusz w Sosnowcu, wykorzystując to, iż pracował tam i zginął jego ojciec.  Górnicy zostali przez niego oszukani: zamiast spełnienia postulatów spotkały ich represje.  W nagrodę za ten wyczyn został on wkrótce awansowany na I sekretarza KW w Katowicach.  Za jego panowania Śląsk i Zagłębie były bastionem stalinizmu i nie jest wcale przypadkiem, że w roku 1953 Katowice przemianowano na Stalinogród /nazwa ta przetrwała do 1956 r./.

  Również w Salonie24 można przeczytać to i owo o Gierku.  W lipcu zeszłego roku Ryuuk napisał notkę o kulcie Gierka /TUTAJ/, a w komentarzu pod moim wspomnianym wyżej wpisem  karol123  napisał też parę słów prawdy.  Ekonomiści przypominają zaś, że wciąż jeszcze nie spłaciliśmy wszystkich długów Gierka, mimo upływu 30-tu lat od końca jego rządów.

  Wyznawcy kultu Gierka nie przyjmują tego wszystkiego do wiadomości i wciąż próbują jakoś uczcić jego pamięć, proponując wybudowanie pomnika lub nadanie jego imienia jakiemuś rondu lub placowi.  Pomnik usiłowano już wybudować we Włocławku, w Olsztynie na osiedlu Jaroty i w Piotrkowie Trybunalskim.  W tym ostatnim mieście rondo Sulejowskie nosiło przez pewien czas imię Edwarda Gierka.  Stosunkowo niedawno, bo w 2008 roku padła propozycja budowy pomnika Gierka w Czumowie koło Hrubieszowa.  Ronda imienia Gierka istnieją we Włocławku i oczywiście w Sosnowcu.

  Sosnowiec jest rodzinnym miastem Edwarda Gierka.  Nic więc dziwnego, że tam własnie ma on najwięcej wiernych zwolenników.  Nosi on tytuł honorowego obywatela miasta.  Działa tam też prężnie Ogólnopolskie Stowarzyszenie im. Edwarda Gierka.  W różnego rodzaju plebiscytach na najwybitniejszego sosnowiczanina Gierek zajmuje zawsze drugie miejsce, zaraz za Janem Kiepurą.  Sława Gierka przeniosła się także na jego syna Adama, profesora Politechniki Gliwickiej.  Wygrał on wybory do Senatu RP w 2001 r., oraz wybory do Europarlamentu w 2005 i 2009 r.

  Obecnie często krytykuje się Donalda Tuska, twierdząc, że działa on podobnie jak Gierek.  Jest to nawet prawda, ale z tego rodzaju propagandą trzeba uważać.  Duża część społeczeństwa może odebrać ją jako komplement pod adresem Tuska.