Smuta?

Coś wraz z PiSem odeszło. Ostygła nadzieja. Nie konkretnie na PiS - bez jajec. PiS był tu zaledwie katalizatorem. PiS zasiał pewien ferment - nie był to ferment specjalnie mi bliski, ale podobał mi się sam fakt fementowania. Poszerzenie zakresu tematów dyskutowalnych, rzeczywisty pluralizm zamiast jest virtualnego ersatzu sterowanego przez Michnikoidy, rzeczywista konkurencja władzy i uważnie patrzącej jej na łapki opozycji. Przyznam, że podobało mi się to - ruch dla samego ruchu ;) Było zdrowiej, normalniej - w zatęchłym pokoju ktoś ściągnął cieżką kotarę i otworzył okno - maleńka szparka wystarczyła, żeby powiew poczuć i ten cynizmem pętany ognik w sercu rozdmuchać, a on gorze ochoczo - tym łacniej, im dłużej pozostawał cynizmem tłumiony.

Czy powrócimy teraz do propagandy sukcesu coraz bardziej rozjeżdżającej się z obrazem czerpanym przez zmysły? Do, narzucanych przez różowych mentorów, wirtualnych problemów zajmujących - jakżeby inaczej - całe społeczeństwo? My Polacy mamy wprawę w życiu równoległym, więc przetrwamy. Od stuleci musieliśmy wdziewać maski swoje wiedząc, a na publiczny użytek mając maskę. Czy znów będziemy musieli schować dumę i zakopać energię i wrzucić ten dryfujący bieg, w którym się człapie, zamiast gnać z impetem. Tłumić to, co w nas najlepsze, żeby nie zwariować, zapijać rzeczywistość, żeby zdołać życie w światach równoległych przełknąć? Czy może już tych Polaków coraz mniej? Wymierają, zastępowani przez Big Braderowo, najnowszokomórkowo, kulersko - europejskich klonów, bo tacy wszyscy jednacy - tacy mediokompatybilni - pijący Red Bula, uprawiający coś-tam-ekstremalne, będący trendy, brr...

Szkoda. Niby nic, przecież ten PiS to byli socjaliści, brukseloulegli - owszem, ale jednak zdołali poruszyć nadzieję pod pancerzem cynizmu. Cholera - ten ognik tak łacno rozpalić, choć tak się człowiek stara pozostać twardzielem.

-- 
22.10.2007
NeG