Zemsta, jak odbicie w złamanej tafli, czasem staje się naszym celem w życiu. To uczucie głęboko tkwiące w naszej ludzkiej naturze, zrodzone z bólu i niesprawiedliwości, które kiedyś nas spotkały. Jednakże czy zemsta naprawdę leczy rany? Czy naprawdę przynosi ulgę?
Patrząc na świat przez pryzmat zemsty, widzimy ludzi, których jedynym celem staje się odwet na tych, którzy ich skrzywdzili. Ich serca wypełnia żądza sprawiedliwości, która w rzeczywistości przynosi jedynie nowe cierpienie. Czy jednak jest to droga, którą chcemy podążać?
Znam przypadek, gdy pewien mężczyzna był szykanowany i wykorzystywany przez pewne osoby, odebrano mu możliwość wychowywania własnych dzieci, okradziono z godności i zniszczono mu zdrowie. Wszystko to dla ukrycia faktu, że jest ojcem. Mężczyzna nie potrafił myśleć o niczym innym jak o zemście. Był tak zajęty nienawiścią do swoich oprawców, że nie zauważył nawet, że Bóg dał mu nagrodę w postaci prawdziwej miłości pewnej kobiety. Niestety chęć zemsty zaślepiła go tak bardzo, że winił za swoje niepowodzenia ową kobietę, która w końcu po kilku latach odeszła z jego życia.
W obliczu niesprawiedliwości, wyrządzonych ran i bólu, pojawia się pytanie: Czy jesteśmy zdolni przełamać ten krąg zemsty i wybrać drogę przebaczenia? Boże przykazanie mówi: "miłuj bliźniego swego jak siebie samego" - ale czy potrafimy wypełnić tę naukę, gdy ból jest tak głęboki?
Może właśnie w tych chwilach, gdy zemsta kusi nas swoim krótkotrwałym ukojeniem, musimy sięgnąć do głębi naszego serca i zrozumieć, że prawdziwa siła tkwi w przebaczeniu. To nie łatwa droga, ale może być jedyną drogą ku uzdrowieniu, dla nas samych i dla innych.
Pewnego dnia młoda dziewczyna została porwana, była bita do utraty przytomności, zmuszana do kąpieli w lodowatej wodzie, gdzie traciła przytomność z wychłodzenia, a następnie budzona przypalaniem papierosem. W końcu porywacz wbił jej nóż w brzuch. Dzięki czujności jego sąsiada wkroczyła policja i dziewczynę odratowano w ostatniej chwili. Mimo to dziewczyna przebaczyła swojemu oprawcy, wierząc, że tak powinna postąpić.
Zemsta może być pokusą, ale to przebaczenie jest prawdziwym wyzwaniem. Może to być najtrudniejsze, co kiedykolwiek zrobimy, ale może też być najpiękniejsze i najbardziej uzdrawiające dla naszej duszy. W końcu, czy nie właśnie w przebaczeniu tkwi największa siła, siła, która przemienia nienawiść w miłość i chaos w harmonię?
Niech więc nasze serca będą otwarte na piękno przebaczenia, a nasze refleksje prowadzą nas ku zrozumieniu, że w świecie pełnym krzywd i zła, prawdziwa moc tkwi w umiejętności kochania i przebaczania.
Może warto zastanowić się, czy zemsta jest naprawdę warta tego, by poświęcać nasze serca i dusze na ołtarzu nienawiści. Może warto spróbować innej drogi, drogi, która prowadzi do światła i pokoju, nie zaś ciemności i zemsty.
Źródło
Zdjęcie Google
Inne tematy w dziale Rozmaitości
