Podczas lektury historii małej Emilki z Siedlec, trudno było powstrzymać mi łzy. Jako matka dorosłej dwójki dzieci, zawsze troszczę się o ich dobro i codzienne potrzeby. Zastanawiam się, jak można było pozostawić trzyletnie dziecko bez opieki, jedzenia i picia, by wybrać się na beztroski urlop nad morze? Czy taka postawa zasługuje na miano macierzyństwa?
Nad tym tragicznym losem dziecka, które umierało w samotności z głodu, gdzie matka bawiła się w najlepsze na urlopie, nie można przejść obojętnie. Nie mogę tego pojąć, dlaczego utrudniała ojcu kontakt z córką, skoro ten chciał się nią opiekować? Dlaczego nie mogła powierzyć dziecka ojcu? Czy w zawiłych relacjach między byłymi partnerami tracimy stopniowo zdrowy rozsądek? Czy nienawiść do nich przesłania kobietom jasne myślenie, a chęć zemsty odbiera rozum?
Zjawisko alienacji rodzicielskiej, znane również jako PAS (Parental Alienation Syndrome), to nie tylko problem rodzinny, lecz także społeczny. Manipulacje, demonizacja drugiego rodzica czy ograniczanie kontaktów z nim, mogą prowadzić do trwałych szkód emocjonalnych u dziecka.
W obliczu tych dramatycznych wydarzeń musimy zastanowić się, gdzie przebiega granica między prawami rodzicielskimi a dobrem dziecka. Czy sądy powinny bardziej kłaść nacisk na dobrostan dzieci niż na tradycyjne role rodzicielskie? Zjawisko alienacji rodzicielskiej to nie tylko problem jednostki, ale także społeczny, który wymaga kompleksowego podejścia.
Dopóki nie zwrócimy uwagi na te trudne sytuacje, ryzykujemy, że podobne tragedie będą miały wciąż miejsce. Ważne jest, abyśmy jako społeczeństwo przyjęli bardziej odpowiedzialne podejście do kwestii alienacji rodzicielskiej i zagwarantowali dzieciom prawo do relacji z oboma rodzicami, o ile nie zagraża to ich bezpieczeństwu i dobru.
Niezaprzeczalnie historia małej Emilki z Siedlec rzuca światło na niewyobrażalne skutki alienacji rodzicielskiej, które niosą ze sobą nie tylko osobiste tragedie, lecz także społeczne konsekwencje. W obliczu tych bolesnych wydarzeń naszym obowiązkiem jako społeczeństwa jest nie tylko dostrzeganie tych problemów, ale także podejmowanie działań mających na celu zapobieganie podobnym sytuacjom w przyszłości.
Dlatego ważne jest, abyśmy jako jednostki i instytucje społeczne wspólnie pracowali nad promowaniem zdrowych relacji rodzinnych, wspierali dobrostan dzieci i stawiali opór wszelkim formom alienacji rodzicielskiej. Tylko poprzez wspólną troskę, zrozumienie i aktywne działanie możemy zapewnić, że dzieci nie będą ofiarami zawiłych relacji między rodzicami.
Zachowanie równowagi między prawami rodzicielskimi a dobrem dziecka wymaga nie tylko zmiany postaw i podejścia społecznego, ale również systemowego wsparcia oraz edukacji. Tylko w ten sposób możemy zbliżyć się do stworzenia środowiska, w którym dobro dzieci jest priorytetem, a relacje rodzinne oparte są na szacunku, zaufaniu i wsparciu.
Niech tragiczna historia małej Emilki z Siedlec będzie przestrogą i motywacją do działania, aby już żadne dziecko nie musiało cierpieć z powodu zawiłych relacji rodziców ani być pozbawione miłości, opieki i wsparcia, do których ma niezaprzeczalne prawo.
Źródło
Zdjęcie Google
Inne tematy w dziale Polityka
