Na początku XVII wieku sytuacja Żydów w Europie, szczególnie w państwie Habsburgów znacznie się poprawiła. Żydzi dysponowali niezliczoną ilością pieniędzy niewiadomego pochodzenia, którymi wspierali cesarzy Rudolfa II, Macieja i Ferdynanda II, szczególnie w okresie wojny trzydziestoletniej. Habsburgowie odwdzięczali się w różny sposób.
Wojna trzydziestoletnia, która zrujnowała Czechy i Niemcy pozwoliła Żydom zająć centralne miejsce w europejskiej ekonomii. Zapewniając dostawy sprzętu wojskowego i żywności obu stronom konfliktu i finansując obie strony stali się ważnym elementem europejskiej sceny politycznej. Zaczęto się z nimi liczyć w Europie.
Żydzi przybyli do Europy z Azji Mniejszej z wiedzą ściśle wyspecjalizowaną. Rozumieli świat finansowy jak mało kto. Ta wiedza dawała im władzę. Wiedza o mechanizmach rządzenia, o słabych punktach każdego władcy, o nieustannym ruchu.
Wiedzieli np., że w czasie wojny po spełnieniu określonych warunków, można emitować pieniądze na potęgę, choćby z niczego.
Po wojnie trzydziestoletniej w Europie wszyscy już korzystali z żydowskiego wsparcia. Żydzi posiadali niezwykłą umiejętność organizowania wszelkich dostaw, szczególnie brakujących towarów, ale też wyszukiwania ogromnych sum pieniędzy. Stali się niezbędni a różnice kulturowe i religijne przestały mieć znaczenie.
Ich szczególnym atutem był sposób odbierania zapłaty za towar. Zapłata ta była odbierana w formie protekcji udzielanej żydowskiemu dostawcy lub nadania mu przywilejów. Przybierała też formę kredytu kupieckiego. Można powiedzieć, że Żydzi pieniądze rozdawali. Byli w stanie zdobywać coraz większe kwoty, nie bardzo wiadomo skąd.
Służyli na wielu dworach ówczesnej Europy tworząc prawdziwe dynastie nadwornych Żydów. Wśród nich wyróżniał się Samuel Oppenheimer (1630 - 1703), zwany żydowskim cesarzem. Był największą postacią świata finansów siedemnastego stulecia.
Był filantropem, sfinansował budowę wielu synagog, wspierał finansowo uczonych. Płacił okup za Żydów schwytanych podczas wojen tureckich. Finansował wyprawy chasydzkich przywódców do tzw. Erec Israel, czyli ziemi Izraela. Zakupione przez niego manuskrypty hebrajskie stały się zalążkiem biblioteki Davida Oppenheima, która obecnie mieści się w Oksfordzie.
Cieszył się szczególną łaską cesarza Leopolda I, któremu udzielił znacznych sum pieniędzy na wojnę turecką.
Chociaż Żydzi zostali niedawno wypędzeni z Wiednia, cesarz pozwolił Oppenheimerowi osiedlić się tam wraz ze swoją „Gesinde”, czyli jego zwolennikami, do których należało wiele rodzin żydowskich. Otrzymał nawet przywilej zbudowania rezydencji w sercu Wiednia. Został mianowany „Oberfaktorem” i Żydem dworskim na polecenie margrabiego Ludwika Badeńskiego, generała cesarskiego na Węgrzech, któremu udzielił 100 000 guldenów na wydatki wojenne. Umożliwił również księciu Eugeniuszowi zapewnienie opieki medycznej dla armii podczas wojny tureckiej.
Oppenheimer był również zatrudniany przez cesarza w misjach politycznych, które często miały delikatną naturę.
Habsburgowie jednak niechętnie rozliczali własne zobowiązania. Kiedy w 1700 roku wybuchły w Wiedniu zamieszki antysemickie połączone z grabieżą, czemu uległa również rezydencja Oppenheimera, rozeszły się pogłoski, że stał za tym dwór cesarski, który w ten sposób chciał nakłonić bankiera do umorzenia długów dworu i cesarstwa. Nie spłacanie długów ma jednak swoje granice. Dzisiaj Habsburgowie się nie liczą.
Konstytucja RP Art.14
Rzeczpospolita Polska zapewnia wolność prasy i innych środków społecznego przekazu.
Mam na imię Ewa. Na moim blogu można zamieszczać opinie niekoniecznie zgodne z moimi, pod warunkiem zachowania ogólnie przyjętych norm obyczajowych. Oczywiście mam swoje poglądy, ale blogowanie dla mnie, to swobodna wymiana myśli, możliwość dyskusji, formowanie swoich poglądów w zderzeniu z poglądami innych. Wolność nie tylko "krzyżami się mierzy"......
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Polityka
