Czy została nam tylko pamięć?

Taki dzień jak wtedy, 11 lat temu, sobota, przed Świętem Miłosierdzia, a więc szczególna rocznica.

Miałam nic nie pisać na ten temat, ale poczytałam notki i komentarze pod nimi o tragedii sprzed 11 lat i zmieniłam zdanie.

Notki jak notki, niektóre ciekawe, próbujące dociec przyczyn leżących u podłoża polskiego dramatu, ale komentarze....

Jeden z blogerów nazwał to mocnym słowem. Nie będę przytaczać, ale się zgadzam.

Dlatego ta notka, przywracająca właściwy klimat i treść tego dnia.

O tym jaki był przebieg tamtego dnia każdy ma swoje zdanie. Sporów na ten temat było wiele, również tu. 

Ja przyszłam na S24 właśnie zaraz po 10 kwietnia i dobrze to pamiętam, tą niezwykłą atmosferę blogerskich dociekań, blog Fyma, na którym spotykali się blogerzy szukający prawdy w zalewie kłamstw i mataczenia. Tu była Polska, zdruzgotana dramatem ale też walcząca o prawdę i oskarżająca.

Nic dziwnego, że blogerzy też mieli swoje problemy......

Blogerskie dociekania doszły do pewnego punktu, ale dalej z braku dostępu do istotnych informacji natrafiły na ścianę.

Tę ścianę próbował obalić @Polel, ale mu nie uwierzono, choć przedstawiona przez niego wersja łączyła i tłumaczyła wszelkie niejasności.

Jaka jest prawda? Myślę, że bliska temu co próbował przekazać @Polel, ale to tylko techniczna strona wydarzeń.

Jest jeszcze ta druga, bardziej istotna, ta, która do dzisiaj nie pozwala powiedzieć prawdy polskiemu rządowi, nie pozwala wymierzyć sprawiedliwości. Brudna i brutalna polityka, której ofiarą tak często padamy.

I może ta polityka zamknie na długie lata prawdę w smoleńskiej trumnie,  ale większość Polaków i tak wie, kto pielgrzymkę na groby polskich oficerów zamienił w ostatni transport do Katynia. Tak jak wiedzieliśmy o Katyniu, mimo zakazów i nakazów.

Dzień 10 kwietnia powinien być świętem pamięci o ofiarach Katynia, Tych sprzed 81 lat i Tych sprzed lat 11 -stu.

Ale tu na S24 pod notkami odbywa się to co działo się pod Krzyżem na Krakowskim Przedmieściu, kiedy próbowano zohydzić polskiego Prezydenta i Smoleńskich Pielgrzymów, kiedy próbowano zburzyć tą polską jedność, która się wtedy wbrew wszelkim politycznym sporom zrodziła.

I ja się na to nie zgadzam. Dlatego ta notka.

Polacy to dawniej Lachy, czyli pany (do dzisiaj to występuje w polskim słownictwie), a więc ludzie honoru, mający swoją godność i żadna sfora nie może tego podeptać. Możemy się spierać o to co się tam wydarzyło, o różne polskie sprawy, ale nie możemy przestać czcić świętości swoich. Tak jak w tej piosence, którą dedykuję blogerom tamtych dni smoleńskich. Zawsze będzie kojarzyć mi się z Wami:

O tamtych wydarzeniach i tamtych ludziach nie wolno nam zapomnieć. Ta śmierć, jeśli nawet nie pomszczona,  powinna wydać owoc, wbrew tym, którzy Im zgotowali taki los. 

Na tym ma polegać lekcja smoleńska, którą dostaliśmy od życia. I wielu z nas już to zrozumiało. Jarosław Kaczyński też.

Jeżeli @Polel powiedział nam prawdę, to ona jest zapisana na nagraniach przekazanych Polakom zaraz po 10 kwietnia. Być może są w rękach prokuratora Pasionka. One byłyby dowodem w sprawie, dowodem, który mógłby doprowadzić do wojny, bo zaatakowano jedno z państw NATO.

Ale wojny nikt nie chce, ani w Polsce, ani w świecie. Dla pokoju poświęcono więc prawdę i sprawiedliwość. Czy słusznie?

Czy Oni nam to wybaczą?

Ja myślę, że nie chcieliby wojny z Ich powodu, ale chcieliby aby na smoleńskich trumnach wyrosła Polska dumna i silna.

I to jesteśmy Im winni, każdy z nas. I pamięć, której nikt nie ośmieli się zbrukać.

Tam polecieli ludzie ponad podziałami politycznymi, którzy chcieli się pochylić nad grobami polskich oficerów, bo Polska jest jedna dla ludzi różnych poglądów. Ale nie ma miejsca w Polsce dla sfory, która chce nam zabrać honor i pamięć.