Dynastia Shang jest przedstawiana w euro-amerykańskiej kulturze masowej jako symbol bezwzględnego ekspansjonizmu, skrajnego militaryzmu oraz bezwzględnego okrucieństwa. Rozkwit Dynastii Shang to XIII wiek p.n.e. Świadectwa wielkości i rozwoju kultury Shang- Armia Terakotowa i Grobowiec "Cesarza Smoka" funkcjonuje w masowej wyobraźni dzięki 3 rzędnemu filmowi, który "wypromował" bezcenne zabytki kultury chińskiej, ożywiając na ekranie Dowódcę Armii terakotowej. Wyrafinowana kultura muzyczna starożytnych Chin kontrastuje z krwawą historią podbojów Dynastii Shang. Była krwawa, ale pisali ją kolejni zwycięzcy, ktorzy usuneli w cień Dynastię Shang i twórcę jej wielkości - Ceszarza Smoka, którego grobowiec ukryto pod zwałami piasku. Muzyka Shang uszła cało, a my korzystamy do dziś z jej tradycji, bo czym innym, jak nie kolejną metamorfozą chińskich instrumentów są saksofon, organy, obój, klarnet i wiele innych instrumentów (o strunowych nawet nie wspominam).
Muzyka Dworu cesarskiego Dynastii Shang, w wykonaniu wykonawców Uniwesytety Muzycznego z Xi'an, serca starożytnego imperium "Cesarza Smoka". Drum Music Ensemble.
Artyści grają na tradycyjnych, starożytnych instrumentach chińskich z Epoki Shang.
Po lewej stronie oraz w zbliżeniu widzimy zespół dzwonów - bianzhong. W muzyce starożytnych Chin istotną rolę odgrywały instrumenty perkusyjne przypominające zespoły dzwonów lub talerzy perkusyjnych o nazwie bianzhong ( trochę przypominają małe karyliony).
Wykopaliska z terenów dzisiejszych Chin wydobyły z mroku dziejów instrumenty ceramiczne, stanowiące pierwowzór tych starożytnych intrumentów chińskich. Ocenia się, że pochodzą z późnego neolitu.
W okresie dynastii Shang bianzhong były wykonywane z brązu. Należały do instrumentów dworskich, o czystym, głębokim i przenikliwym dźwięku przypominającym brzmienie dzwonów. Były szeroko stosowane w muzyce starożytnych Chin, zwłaszcza w tradycyjnych utworach skomponowanych w pięciotonowej skali.
Przed nimi po stronie lewej siedzą artyści trzymający instrumenty strunowe, na których nie grają w tym fragmencie muzyki dworskiej.
W głębi po prawej stronie znajduje się grupa podobnych do siebie instrumentów dętych. Tworzą ją 4 niezwykłe instrumenty-sheng, należące do aerofonów o ciekawym i niezwykle wyrafinowanym kształcie, składające się z kilkunastu piszczałek, a przypominające nam Europejczykom miniaturowe organy.
A towarzyszy im artysta siedzący blisko środka stołu, grający na innym starożytnym instrumencie chińskim suona, który także należy do aerofonów, a przypomina niewielki klarnet. Charakteryzuje się czystym i bardzo donośnym dźwiękiem.
Z samego brzegu ekranu po stronie prawej siedzi solista, który gra na starożytnym instrumencie chińskim, odmianie fletu zaopatrzonego w specjalną wibrującą membranę, który jest nazywany bangdi.
Zamieszczony powyżej utwór był prezentowany na 33 Festiwalu Muzyki Dawnej w Starym Sączu przez zespół Uniwersytety Muzycznego z XI'an, dzięki wsparciu działu kultury Ambasady ChRL. Był to bodaj jedyny koncert tego zespołu w Europie w całym 2011 roku. Także dlatego warto docenić jego niezwykłość.
Utwór brzmi niezwykle, egzotycznie oraz zachwyca nieznaną harmonią, która inspirowała wielu europejskich kompozytorów, w tym Clauda Debussy-ego i Maurice-a Ravela.
Pisanie na blogu ma swój cel doraźny, a i kontekst sytuacyjny. Może wynikać z potrzeby refleksji lub chęci dzielenia się informacją, ale ja traktuję to również jako formę autoterapii (czasem zabawną).
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Kultura
