Miasto Feniksa - "War*saw Everything"

Wpadł mi w ręce album absolutnie niezwykły. Album nosi tytuł „Miasto Feniksa” i jest poświecony mojej ukochanej Warszawie. Autorami są dwaj bardzo młodzi ludzie, wchodzący dopiero w dorosłe życie i pełni wspaniałych pomysłów. Maciej Kościelniak i Piotr Margas stworzyli pracę obok której naprawdę nie można przejść bez zadumy, nawet jak nie jest się Warszawianinem. Nie daje się po prostu na te zdjęcia popatrzeć  i zapomnieć o nich szybko.

Album pokazuje zdjęcia Warszawy obecnej, dalej to samo miejsce podczas Powstania Warszawskiego  (lub po Powstaniu), a następnie trzecie stanowi komputerowe nałożenie tych dwóch wspomnianych zdjęć na siebie. Powstaje wtedy obraz teraźniejszości z przeszłością w tle. Przeszłość jest oczywiście czarno-biała, co potęguje efekt. Efekt duchów…przeszłości, która odeszła bezpowrotnie…

Najbardziej wstrząsające dla mnie są zdjęcia pokazujące sylwetki ludzi, groby, czy totalne zniszczenia. Okolice Al. Jerozolimskich, pozostałości Dworca Głównego, Starówka, czyli po prostu Śródmieście – na razie na tej okolicy skupili się autorzy. Mam nadzieję, ze będą kontynuowali swą pracę i postanie pełny  obraz tego co stało się podczas wojny, ale i czego dokonaliśmy po wojnie wysiłkiem nie tylko Warszawian, ale i całej Polski.

 

Cieszę się, że mam możliwość trzymać w ręku ten album. Jestem bardzo zbudowany tym, że młodzi ludzie poszukują własnych odpowiedzi na pytania dotyczące świata wokół nich i starają się przekazać swoje przemyślenia innym. Po „Mieście Ruin” jest to kolejna praca wykorzystująca nowoczesne techniki komputerowe i pozwalająca przekazać  szerszemu widzowi obraz przeszłości i zmian zachodzących wokół nas.

Ciekawe są też inne prace tych twórców, jakże nowoczesne i skierowane do młodych, chcących żyć w zgodzie ze swoim miejscem…a i starsi też odnajdują w nich to „coś”.

 

Podaje link na stronę Twórców: http://miastofeniksa.pl/ większość fotografii jest tam zamieszczona. Strona jest dosyć interesująca i stanowi uzupełnieni całej koncepcji, choć może zbyt szybko, bez wprowadzenia „wrzuca” oglądającego na głęboką wodę pomysłu.

 

Ciekaw jestem, które zdjęcia Wam się najbardziej podobają. Na razie znikam na rower – Zalesie czeka…