Sędziowie, kamień probierczy etyki narodu

Informacja o wpisie  SSP Iustitia Warszawa na Twitterze (Kaczyński jak Hitler) i część komentarzy pod tą wiadomością tutaj na Salonie24, delikatnie mówiąc wzbudza niesmak, oburza  i bulwersuje. Tę ścieżkę narracji przetarł lata temu przewodniczący Komisji Konstytucyjnej, później  sędzia TK  prof. Marek Mazurkiewicz, kiedy wyraził publicznie swój wstręt do ustawy lustracyjnej (zdecydowanie mniej represyjnej, niż w innych byłych demoludach) i porównał tę ustawę do ustaw norymberskich.

„Poziom stanu sędziowskiego jest kamieniem probierczym dla etyki narodu i całe poczucie prawa, które żyje w narodzie, winno się krystalizować w sędziach”. [i]

Kilka lat temu część sędziów Iustitii wpadło  na pomysł jak „rzucić na kolana” ministra finansów i wymusić podwyżkę płac. Na forum stowarzyszenia sędziowie wyliczyli, że przyznawanie pełnomocnika z urzędu w każdej rozpatrywanej sprawie i zwalnianie z kosztów postępowania w każdej sprawie to około 100 000 000 zł - tylko w sądach rejonowych przez pół roku. To miało zmusić ministra Rostkowskiego do podniesienia pensji sędziom, albo sędziowie wykończą finanse państwa.[ii]

To samo SSP Iustitia było jednym z organizatorów Nadzwyczajnego Kongresu Sędziów Polskich,  który zebrał się, bowiem „obrona ustroju demokratycznego legitymizuje obecny kongres - decyzje i posunięcia obecnych rządzących zmierzają w stronę wprowadzenia w Polsce rządów autorytarnych.” [iii]

Kongres ten dał rzadko nadarzającą się okazję bezpośredniego kontaktu z mentalnością sędziów, którzy (w większości) w swojej arogancji zadufaniu, poczuciu nadzwyczajności i pogardy dla wszystkich z poza ich kasty,  nie rozumieją swojej roli w demokratycznym państwie prawa, nie rozumieją swojej misji i nie rozumieją, iż na nadzwyczajność i szacunek społeczeństwa trzeba zapracować i zasłużyć. Stąd Polska od ponad dwóch dekad nie jest demokratycznym państwem prawa – jest właśnie  autorytartym państwem bezprawia sędziów.

Pokazał demonstrowanie pogardy do polityków, egzekutywy, legislatury i  do obywateli.   A także, odrzucanie a priori jakiejkolwiek krytyki i faktów wskazujących na rażące i oburzające naruszanie prawa i zasady niezawisłości i bezstronności.  Trzecia władza  żyje „w świecie symulacji, w którym najwyższą funkcją informacji i komunikacji jest wymazanie rzeczywistości i ukrycie jej zniknięcia. Miejsce rzeczywistości zajmuje hiperrzeczywistość, zamiast sprzyjać komunikowaniu, informacja władzy sędziowskiej wyczerpuje się w inscenizowaniu komunikacji, zamiast wytwarzać sens, wyczerpuje się w inscenizowaniu sensu” [iv]  

Większość uczestników  Nadzwyczajnego Kongresu Sędziów Polskich  w swoich wystąpieniach odmieniała  przez wszystkie przypadki określenia niezawisłość, niezależność i demokracja. (Chlubnym wyjątkiem bylo wystąpienie prof. Ewy Łętkowskiej i  kawałek wystąpienia Rzecznika KRS Sędziego Zurka).   Słuchając tych wystąpień, miałam wrażenie, że to nie Temida, a sędziowie mają opaski na oczach. Inscenizowanie sensu to bezrefleksyjność i arogancja w skupianiu  się wyłącznie na walce z władzą wykonawczą i ustawodawczą. Wymazywanie rzeczywistości to konsekwentne pomijanie przez luminarzy wymiaru sprawiedliwości przyczyn  degrengolady w Trzeciej władzy - jak niewywiązywanie  się z obowiązków wynikających z zapisów Konstytucji i ustaw, rażących naruszeń przysięgi sędziowskiej i  Kodeksu Etyki  Sędziów. Kongres potwierdził, iż sędziowie (w większości) w rzeczywistości nie rozumieją,  iż ich misją jest służba  społeczeństwu,  a cnota pokory, umiejętność refleksji i  samokrytyki jest nieodzowna, aby nie naruszać zasady niezawisłości i aby tę służbę pełnić honorowo, godnie i rzetelnie.

Niezawisłość nie jest  ani prawem, ani przywilejem sędziego, jak do dzisiaj wielu sędziów -  nawet prominentnych - jest przekonana. Prezes Stowarzyszenia Sędziów Themis Irena Kamińska, także organizatorka Nadzwyczajnego Kongresu, na konferencji w KRS[v] przekonywała zebranych, iż „tyle będziemy mieli niezawisłości, ile sobie weźmiemy!” .Litości! Niezawisłości nie można sobie wziąć, niezawisłym sędzią  albo się jest albo nie, bowiem jest ta niezawisłość  formalno-normatywną gwarancją prawidłowego wymiaru sprawiedliwości - sędziowie wymierzając sprawiedliwość są zawiśli tylko od Konstytucji, innych ustaw i od nikogo więcej.

Na tej samej konferencji, ta sama Sędzia wezwała wszystkich sędziów polskich do stosowania jedynej dopuszczalnej formy protestu przeciwko obecnej władzy – orzekanie zgodnie z sumieniem i prawem!

Sędziowie to kasta tkwiąca w hiperrzeczywistości,w której niezawisłość jest postrzegana jako gwarancja braku jakiejkolwiek kontroli władzy sądowniczej.  To kasta zaimpregnowana i zabetonowana, bez  dynamiki i jakiejkowlwiek  potrzeby zmiany. Bo i po co? Ta kasta jest ponoć nadzwyczajną.  Nadzwyczajność sędziów to także histeryczna pogarda i wyższość, a w najlepszym przypadku oskarżanie o zamach na ich mityczną „niezawisłość” - na każdą próbę merytorycznej debaty czy dyskusji o tragicznym stanie wymiaru sprawiedliwości. Tyle mowy było na Nadzwyczajnym Kongresie o demokracji i jej poszanowaniu. Ciekawe co rozumieją pod pojęciem demokracji sędziowie? Nie może to być definicja tożsama z powszechnie znaną. W demokracji publiczna ocena i krytyka trzeciej władzy jest nieodzownym elementem nowoczenego cywilizowanego państwa. W takim państwie nikt przy zdrowych zmysłach nie oczekuje od władzy doskonałości i nadzwyczajności.

Tymczasem w polskiej rzeczywistości bezprawie,  fałsz i niesprawiedliwość w sądach potrzebują zastępów złotoustych egzegetów i  sofistów, aby  wymazywać rzeczywistość i  wskazywać zastępczych  winnych -  media, polityków, egzekutywę, legislaturę i ponad wszystko społeczeństwo - tych osobników niezrównoważonych psychicznie, pieniaczy, roszczeniowcyów, bezzasadnie niezadowolonych z decyzji sędziów,  osobników z niskich pobudek szkalujących sędziów lub nierozgarniętych umysłowo. Takie działania doprowadziły do intelektualnego ubezwłasnowolnienia sędziów. To święte krowy, które nie mają sobie nigdy nic do zarzucenia.