Przypomniały mi się czasy studenckie w kontekście obecnej eskalacji agresji Rosji i terroryzmu. Studiowałem bardzo długo, żeby nie pójść do wojska, w sumie ponad 10 lat, więc mam wspomnienia niemal tworzące historię - powstanie Solidarności, NZS, stan wojenny, rozgrabienie majątku narodowego przez Rosjan, upadek gospodarczy, początek hiperinflacji... to były czasy herosów, np. Jacek Fedorowicz - polski Arafat - sypiający każdej nocy w innej parafii - jedyny, na którego polowali wszyscy milicjanci i esbecy - jedyny, którego nie udało im się złapać... to tak tylko tytułem wstępu...
Ale w kontekście rosyjskiego terroryzmu przypomniało mi się coś innego - przypomnieli mi się studenci z Palestyny, których można było poznać w akademikach. Zachęcali do takich spotkań niektórzy działacze SZSP, prawdziwie wierzący w komunistyczny raj. Wbrew stereotypom, nie każdy członek SZSP był sprzedajnym kujonem pokroju Pawłowicz. Niektórzy naprawdę wierzyli w socjalizm... a w końcu nawet zaczęli wierzyć w Wielkiego Szatana. I właśnie w tej intencji zachęcali do odwiedzania akademików, w których mieszkali Palestyńczycy.
Warto pamiętać, że po ludobójstwie dokonanym przez króla Husajna na Palestyńczykach i po wypędzeniu ich z Jordanii Palestyńczycy podzielili los Żydów - zostali rozproszeni po świecie, a Rosjanie zaczęli ich werbować do nowozałożonych organizacji terrorystycznych. Właśnie z tego rozproszenia pochodzą Palestyńczycy studiujący w Polsce. Warto jednak zauważyć, że palestyńscy studenci pojawili się w Polsce 10 lat po rozproszeniu - nie w 1970 ale około 1980. Byli to już "nowi" Palestyńczycy, po szkoleniu przez Rosjan. To właśnie ci Palestyńczycy agitowali w akademikach przeciwko Wielkiemu Szatanowi.
Pamiętam takie realistyczne "zwierzenia" jednego z Palestyńczyków. Mniej więcej brzmiało to tak:
"Nie ma żadnej nienawiści między Żydami i Arabami. My jesteśmy bracia semici: mamy to samo pochodzenie etniczne, te same ideały, te same tradycje, tę samą religię i takie same wartości moralne. Ortodoksyjni Żydzi kochają czystość, tak jak my; troszczą się o swoje kobiety i dzieci, uczą się Tradycji ze świętych tekstów, duchowość przedkładają nad dobra materialne, modlą się często, szanują własną duszę i nigdy nie narażą jej godności...": - możliwe, że nie był tak elokwentny, jak ja (w końcu tylko przytaczam z pamięci jego słowa), ale ważne, że przekonywująco przekazywał ideę - "... u Arabów nie ma antysemityzmu - jest tylko nienawiść do zdrajców - do tych, którzy zdradzili swoją semicką duszę i sprzedali się Wielkiemu Szatanowi - sprzedali się amerykańskiemu stylowi życia - rozpasanej konsumpcji i zabawie bez godności, bez szacunku dla samych siebie - sprzedali się Wielkiemu Szatanowi i mu służą. My, Arabowie, jesteśmy gotowi w każdej chwili przyjąć Żydów jak braci, natychmiast po tym, jak odwrócą się od Wielkiego Szatana i powrócą go godnego tradycyjnego życia semitów. A Wielkiego Szatana nienawidzimy za to, że kusi naszych młodych, wydziera im duszę o przerabia ich na zwierzęta, zainteresowane tylko konsumowaniem".
Ideę Wielkiego Szatana zaszczepili Chomeiniemu Rosjanie, którzy szkolili terrorystów w latach 70-tych. Wszystko, co robili wtedy Rosjanie, było wymierzone przeciwko USA w ramach zimnej wojny. Ale prawda jest bardziej złożona. W roku 1967 Rosjanie zostali upokorzeni straszliwie - zostali pokonani w wojnie przez mały Izrael, mimo tak wielkiej przewagi, jaką mieli Arabowie i Rosjanie. Wściekłość upokorzonych Rosjan poznaliśmy w 1968 i w kolejnych latach kiedy Moczar z Jaruzelskim rozpętali na rozkaz z Moskwy antysemickie czystki w Polsce. Dla nas, Polaków, było w latach 70-tych jasne, że Rosjanie nienawidzą Żydów nienawiścią szczerą, a nie taką, o jakiej mówił naiwny Palestyńczyk. Rosjanie poszczuli islamistów przeciwko Żydom i Amerykanom nie tylko z powodu zimnowojennej doktryny, ale także dlatego, ponieważ chcieli wyładować swoją wściekłość za upokorzenie z 1967 roku.
A ogłupieni Arabowie pozostali z tą swoją wiarą w Wielkiego Szatana.
Inne tematy w dziale Polityka
