Rozwiązanie zagadki wymarcia neandertalczyków

Jedną z najpopularniejszych zagadek współczesnej nauki jest: Co spowodowało, że neandertalczycy wymarli?

Macie prawdopodobnie wielkie szczęście, gdyż z tego co czytałem wnioskuję, że jestem pierwszym, który rozwiązał tę zagadkę. Jeżeli moje wyjaśnienie już wcześniej gdzieś się pojawiło, to bardzo przepraszam was za wprowadzenie w błąd i przepraszam też autora tego rozwiązania, którego nie czytałem. 

Najpierw konieczne uściślenie dla tych, co lubią się czepiać słów. "Wymarcie" nie jest terminem ścisłym. Kilka procent naszych genów pochodzi od neandertalczyków, więc to wymarcie nie było całkowite. W małej części neandertalczycy przeżyli w postaci par mieszanych  i potomków takich rodzin. Nauczyliśmy się także kilku kulturowych sztuczek, ale to już inny temat - ciekawych zachęcam do lektury najnowszego nru Świata Nauki.

Czas na rozwiązanie zagadki. Moja teza jest taka, że neandertalczycy wymarli z powodu niskiej gęstości zaludnienia. A oto rozumowanie, które doprowadziło mnie do tej tezy:

Jak wiemy, ludzie pierwotni prowadzili zbieracko-łowiecki tryb życia. Mniej pewne jest, jaki tryb życia prowadzili neandertalczycy, ale zdaje się, że przeważa pogląd, że byli przede wszystkim myśliwymi, a mniej zbieraczami.

Teraz warto zauważyć, że na takim samym terenie gęstość populacji drapieżników jest ponad 100 razy mniejsza niż gęstość populacji roślinożerców tej samej wielkości. Np. saren jest około 300 razy więcej niż rysi. Oczywiście w obecnych warunkach, kiedy ludzie ostro konkurują z rysiami (i innymi drapieżnikami), proporcje są zaburzone, ale możemy przyjąć liczbę 100 za minimum, które bierze się z innych rachunków - z obliczenia ile mięsa saren musi zjeść ryś w ciągu roku. Liczna 100 jest bardzo ostrożnym założeniem

Aby zrozumieć mechanizm, który jest podstawą mojego rozumowania, załóżmy, że na Ziemi żyją dwa gatunki ludzi. Jeden żywi się wyłącznie mięsem. Drugi żywi się wyłącznie roślinami. Ludzie drapieżni nie polują na ludzi roślinożernych, aby nie wprowadzać dodatkowych komplikacji do rozumowania. Jeżeli podzielimy świat na dwie równowartościowe połowy i w jednej połowie umieścimy ludzi drapieżnych, a w drugiej ludzi roślinożernych, to ludzi roślinożernych będzie 100 razy więcej niż ludzi drapieżnych. Gęstość zaludnienia przez roślinożerców będzie 100 razy większa niż mięsożerców. Jeżeli podzielimy świat w taki sposób, że ludzi drapieżnych będzie tyle samo co ludzi roślinożernych, to okaże się, że ludzie roślinożerni będą eksploatować tylko 1% powierzchni Ziemi, a ludzie drapieżni aż 99%.

A teraz zauważmy, że nie ma znaczenia, od jakich proporcji zaczniemy. W miarę upływu czasu zmiany będą przebiegać zawsze w tym samym kierunku.

Ta różnica gęstości zaludnienia tworzy naturalną różnicę „ciśnień”. W miarę upływu czasu ludzie roślinożerni będą zajmować terytorium mięsożerców, a większość z mięsożerców nawet nie zauważy tej ekspansji. Gdyby przypadkiem zdarzyło się odwrotnie i jakiś nieostrożny drapieżnik zapuścił się polować na terytorium roślinożerców, natychmiast zostałby zauważony i przepędzony.

Prawdziwa historia nie była tak szybka i spektakularna, gdyż różnica gęstości zaludnienia nie była aż tak wielka, jak 100 razy. Homo sapiens był roślinożercą w około 90%. Neandertalczyk, załóżmy ostrożnie, był w połowie łowcą a w połowie zbieraczem. Policzmy więc teraz gęstość zaludnienia.

1. ludzka populacja odpowiada proporcji 10 myśliwych i 90 roślinożerców - to oznacza, że zajmowali oni teren 90 + 1000 jednostek.

2. Populacja neandertalczyków - 50 myśliwych i 50 roślinożerców - zajmowała teren 50 + 5000 jednostek.

Już widzimy ile razy większa była gęstość zaludnienia ludzi: 5050/1090 to około 51/11, czyli około 4,6 raza gęstsze było zaludnienie ludzi. Każdy neandertalczyk, który zapuścił się na tereny zamieszkałe przez ludzi, stawał oko w oko z czterema ludźmi, którzy mówili mu, że musi wracać. Tymczasem człowiek często mógł niezauważony buszować po terenie neandertalczyków, a nawet jak został zauważony, to zanim neandertalczyk skrzyknął rodaków do pomocy, to ludzie mogli przez czas jakiś buszować na tym terenie. Jest więc oczywiste, że granice terytorium powoli ale nieuchronnie przesuwały się w kierunku zamieszkałym przez neandertalczyków.