Sarkofag dla dinozaura

Jak wiadomo, dinozaury były bardzo popularne bardzo ale to bardzo dawno temu. Podobno ich mięso było bardzo smaczne, bo to przecież były zwierzęta roślinożerne, podobnie jak współczesne nam krowy sprzedawane jako wołowina. Ale wtedy nie było dużych sieci handlowych i każda rodzina musiała inaczej zaopatrywać się w pokarm.

Grupy myśliwych, które zapuszczały się na tereny zamieszkałe przez dinozaury, miały bardzo ciekawą technikę polowań. Niestety, nie było wtedy strzelb i czasami zastanawiam się, czy znano już proce - te z okresu biblijnego,, kiedy to pewien mały człowieczek korzystając z pomocy takiej procy walnął Goliata w czoło odpowiedniej wielkości kamieniem i ostatecznie już za pierwszym razem powalił przeciwnika na ziemię.

Tu raczej obowiązywała inna technika. Cała drużyna myśliwska co sił wyrzucała co większe kamienie i dzięki temu dość szybko taki dinozaur pozostawał unieruchomiony w miejscu, w którym osaczyli go myśliwi. Obrzucali go tak długo, aż nieszczęśnik utracił siły do obrony tym bardziej, że przez cały ten czas zdążył wyżreć całą szatę roślinną, która była w zasięgu jego pyska. A kiedy już nie miał sił, był krojony na kawałki służąc jako pożywienie dla całej gromady.

Czasem taka gromada była zaatakowana przez inną grupę i wtedy mogło dojść do sytuacji, kiedy padniętego z sił dinozaura zarosły chwasty a wiatr nawiał piasek z okolicy.

W ten sposób powstały niektóre pagóry, które kryją w sobie nawet całe szkielety takich dinozaurów. Czasami odkopujemy je w poszukiwaniu żwiru i piasku - surowca niezbędnego w budownictwie. Tu należy wyjaśnić, że takie duże dinozaury yły przysypywane kamieniami dość długi czas a oddychające zwierzę powodowało przemieszczanie się otaczających jego cielsko kamieni ścierających się na coraz drobniejsze ziarenka. To między innymi takie polowania pozwoliły na wytworzenie się zasobu żwirów - które dzisiaj są tak cenne m.in. w budownictwie dróg.