Od prawie dwudziestu lat mówi się o duopolu władzy. Niestety, taka sytuacja jest jak najbardziej możliwa. Duopol władzy to stan, do którego zmierza demokracja rozwijająca się w sposób prawidłowy. I tutaj zaczyna się problem - bo sprawa jest prosta w teorii. Jednak społeczeństwo dojrzewa znacznie dłużej.
Pamiętamy lata 90. XX wieku, kiedy to na scenie pojawiła się ogromna ilość partii politycznych i wodzów stojących na czele koterii politycznych. Tak zwane "partie kanapowe" były czymś normalnym. Cała zabawa polegała na utworzeniu partii politycznej i zadbanie, by stanąć na jej czele.
Niestety, życie nie znosi próżni i zawsze będą tworzyć się koalicje - bo niewielkie grupki osób zaangażowanych w "działalność społeczną" wcześniej czy później odsłonią swoje oblicze. Stąd utworzyły się takie partie, jak "zjednoczenie chrześcijańsko-narodowe", "liga polskich rodzin", "partia przyjaciół piwa" czy "wiązek emerytów i rencistów" po prostu przestały istnieć.
Na czym polega ten fenomen ?
Sprawa jest prosta. Jeżeli mamy polityków - to każdy z nich będzie rozwijał uzasadnienie swojego istnienia i sięgnie po wszelkie argumenty, które nadadzą JEGO partii odpowiednie poparcie. Problem zaczyna się przy wyborach - bo wtedy trzeba zmierzyć się z ocenami społeczeństwa. Partia, która niewiele wniosła do życia społecznego i gospodarczego - traci poparcie. Inaczej jest z tymi kandydatami pretendującymi do zarządzania groszem wspólnym - którzy mają osiągnięcia widoczne dla szerszej grupy wyborców.
Ten stan można opisać w bardzo prosty sposób - jeżeli pojawia się jakiś problem do rozwiązania - to mamy przynajmniej dwa sposoby - jeden - który problem rozwiąże, i drugi - który może będzie i obiecujący, ale mało efektywny.
Wtedy ci, którzy wybierają rozwiązanie dobre w ocenie wyborców - mają szanse na poparcie w wyborach. Ci - którzy praktycznie nie proponują rozwiązania skutecznego - będą musieli zdobywać środki na kampanię wyborczą, by uzyskać władzę w społeczeństwie.
Obie partie - i Prawo i Sprawiedliwość, i Platforma Obywatelska, powstawały w tym samym czasie. Obie skupiają w sobie osoby związane wcześniej albo z Unią Wolności i jej koalitami, albo z Akcją Wyborczą "Solidarność"... Rozpad obu tych związków (były to związki wcześniej istniejących ugrupowań o charakterze politycznym, ale nie partiami politycznymi) nastąpił po przegranej kampanii wyborczej AWS z Krzaklewskim pretendującym na urząd prezydenta państwa z Aleksandrem Kwaśniewskim - który wtedy objął po raz drugi mandat prezydenta państwa.
To wtedy powstały dwa prawicowe ugrupowania - Platforma Obywatelska (jednym z założycieli był Donald Tusk) oraz Prawo i Sprawiedliwość (założona przez braci Kaczyńskich).
Tworzenie struktur terenowych trwało kilka lat i kiedy doszło do objęcia urzędu prezydenta państwa przez kandydata partii Prawo i Sprawiedliwość - wtedy ujawniła się prawda o fałszywym oczekiwaniu - że obie partie - Platforma Obywatelska oraz Prawo i Sprawiedliwość to partie prawicowe.
Okazało się, że nie jest to prawda. Partia Prawo i Sprawiedliwość pod przywództwem Jarosława Kaczyńskiego jest partią jak najbardziej prawicową, której celem jest zachowanie suwerennego i niezależnego państwa, do którego pretenduje POLSKA jako państwo na określonym terytorium i określoną nacją.
Partia Platforma Obywatelska (i jej późniejsze zmiany nazwy) jest instytucją, której celem jest zarządzaniem terytorium formalnie stanowiącym odrębne państwo polskie. Działacze tej partii mają jeden cel uzyskania wysokich apanaży za wykonywanie poleceń ośrodków decyzyjnych finansujących ich pracę.
IW tej sytuacji naturalnym jest, że nastąpi podział - wszystkie partie polityczne zakładane w różnych okresach czasu wcześniej czy później muszą opowiedzieć się za konkretnym rozwiązaniem problemu - albo w interesie społeczeństwa tworzącego wspólne państwo - jakim jest POLSKA, albo za rozwiązaniem, którego przyjęcie gwarantuje odpowiednio wysokie apanaże tych, którzy je otrzymają bez względu na interes polskiej racji stanu.
Inne tematy w dziale Polityka
