Kogo wypromował najbardziej rozdęty kolekcjoner doctoratów ?

W karierze naukowej jednym z pierwszych stopni jest zrobienie doktoratu. Jest to samodzielne opracowanie na wybrany temat. Oczywiście, temat zagadnienia jest pewną wypadkową osobistych zainteresowań doktoranta oraz jego przygotowanie zawodowe. Czasem praca doktorska obejmuje bardzo wąskie, specjalistyczne wykształcenie, ale też sam doktorat może łączyć w sobie dokonania z więcej, niż jednej dziedziny naukowej.

Doktorat - czyli naukowe opracowanie zagadnienia - wykonuje się samodzielnie, ale także pod pełną kontrolą innego, samodzielnego pracownika z dorobkiem naukowym. A wnioski mogą być źródłem dalszej pracy naukowej, chociaż może zdarzyć się, że w całości wyczerpują temat.

Jest jeszcze jedna dziedzina, także związana z doktoratem.

Może zdarzyć się, że ktoś przyczyni się do jakiejś wielkiej przemiany w dowolnej dziedzinie życia, ale z uwagi na doniosłość wydarzenia - społeczne, polityczne czy też w gospodarce - może być przedmiotem zainteresowania którejś z uczelni. W takim przypadku zespół naukowy uczelni może przyznać nagrodę specjalną dla takiej osoby. I nie musi to już mieć związku z działalnością naukową takiej uczelni. Jest to po prostu jedna z form nagrodzenia kogoś za jego dokonania. Jest to doktorat honorowy...

I tak właśnie stało się z jednym prostym robotnikiem, który firmował swoim nazwiskiem oddolny ruch społeczny związany z utworzeniem autonomicznego ruchu społeczno-zawodowego zmieniającego politykę państwa w sposób istotny.

I stało się tak, że ten człowiek stał się symbolem dojrzałości politycznej i społecznej na skalę międzynarodową. Za tę działalność wiele uczelni przyznało mu nagrodę humoris causa... Oczywiście, w stosownym czasie przyznawania tej nagrody nikt nie myślał o żadnym żartowaniu z dorobku. Niestety, mijały lata a sam laureat tych nagród sam skompromitował się przed społeczeństwem, chociaż uzyskał jego zaufanie. Teraz z łezką w oku wspominamy tamten czas, bo ... jakby czas się cofnął...