Powódź z września tego roku odsłoniła słabości systemu ochrony przed skutkami nadmiernego przepływu wody w korytach rzek. Niestety, większość szkód spowodowana jest błędami spowodowanymi wprost przez osoby odpowiedzialne za podejmowanie decyzji lokalizacyjnych inwestycji.
Tutaj są obrazy powodzi z terenu Francji sprzed tygodnia:
https://www.youtube.com/watch?v=_H6LSy124fY
Wspólnym elementem tych wydarzeń jest brak awaryjnych koryt, które pozwoliłyby na przekierowanie wód nie mieszczących się w korycie rzeki. Te awaryjne koryta nie muszą być wypełnione wodą w sposób nieprzerwany. Wystarczy, że wody przekraczające pojemność właściwego koryta rzeki będą miały możliwość spływu omijając zurbanizowane obszary miast i wsi.
Ograniczenie przepływu wody stanowi na przykład roślinność wysoka swobodnie porastająca obszar koryta. Duże drzewa oraz obszary zakrzewione nie tylko ograniczają prędkość przepływającej wody, ale też ułatwiają powstawanie zatorów utworzonych z materiałów znoszonych prądem rzeki.
Profilaktyka jest prosta, techniki i technologie są również. Poza tym posiadamy bardzo bogaty materiał fotograficzny i filmowy obrazujący zachowanie się prądu wody na trasie jej przemieszczania się poza wyznaczonym korytem. Na bazie tego materiału pozostaje wyznaczyć obszary przepływu wód powodziowych i administracyjnie uporządkować je w taki sposób, by ewentualne wody powodziowe szybko opuściły zagrożony teren.
Dodatkowo należy wyznaczyć miejsca, które będą mogły zostać wypełnione wodami powodziowymi w celu spłaszczenia fali powodziowej, ale nie spowodują strat materialnych.
I to wszystko można zrobić w trybie prewencji przeciwpowodziowej, bo straty materialne mogą być wielkim kosztem całego społeczeństwa tym bardziej, że najdotkliwiej dotykają ludność zamieszkałą na trasie wody powodziowej.
Inne tematy w dziale Polityka
