Padła sugestia sabotażu na inwestycji oczyszczalni ścieków. Sabotaż to świadome działanie w celu uniemożliwienia funkcjonowania projektowanego urządzenia. Aktu sabotażu można dokonać na kilka sposobów. Bezpośrednie uszkodzenie w czasie montażu jest ryzykowne. Znacznie prościej jest zaprojektować awarię. Sposobów na takie działanie jest wiele. Pozostaje jeszcze ukrycie takiego działania…
Schemat kolektora, https://inzynieria.com/uploaded/articles/1jpg_540421a8af_16c301053a_e01e3113ec_52661b3f64_778f07287b_9c54185de0_ba3eb9c37f_ce00f2c15e.jpg
za:
https://inzynieria.com/wodkan/awaria_kolektora_w_warszawie/wiadomosci/57906,warszawa-nowy-kolektor-pod-wisla-proces-trwa
Przedstawiony rysunek jest informacją o budowie syfonu przenoszącego ścieki pod dnem rzeki. Obudowa tego kolektora musi być trwała i wytrzymała. Jednak tu zastosowano układ hydraulicznego przenoszenia cieczy. Woda jako płyn ma zdolność samo przemieszczania się i jeżeli będzie wytworzone odpowiednio wysokie ciśnienie, nastąpi przepływ wody wraz z zawartymi w niej, rozpuszczonymi związkami chemicznymi. Duża średnica przekroju ma to do siebie, że ewentualne zawiesiny powinny zostać przez wodę pod dużym ciśnieniem przeniesione bez możliwości osiadania w świetle przewodu. Aby te zawiesiny nie przywierały do ścian rury, zastosowano tworzywa sztuczne o dużej gładkości ścian wewnętrznych.
Nie jest to założenie wadliwe. Problemem jednak jest tutaj sposób podawania cieczy. Odpowiednio duży zbiornik przed zrzutem do kolektora zapewnia uzyskanie odpowiednio wysokiego ciśnienia hydraulicznego, które utworzy siłę niezbędną do uniesienia ewentualnie znajdujących się w wodzie cząstek stałych do wylotu kolektora.
W tym przypadku zastanawia mnie rezygnacja z oczyszczania mechanicznego ścieków. Takie oczyszczanie, znane jako komora Imhoffa, było powszechnie stosowane na początku XX wieku przy budowie miejskich oczyszczalni ścieków.
Przekrój Komory Imhoffa, https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/a/a8/Emscherbrunnen.jpg/600px-Emscherbrunnen.jpg
Ścieki – po przejściu przez komorę Imhoffa – były uznawane za „oczyszczone” – osad pozostawał w dolnej części komory i stamtąd co pewien czas był usuwany do ponownego wypełnienia objętości, natomiast odzyskana woda była odprowadzana do środowiska już jako czysty produkt. Ponieważ współczesne ścieki komunalne nie są wolne od substancji rozpuszczonych w wodzie i mogą też zawierać ogromne kolonie bakterii, w latach 70. XX w. przyjęto za standard dodatkowe oczyszczanie takiej wody w oczyszczalni chemicznej i biologicznej. Zgodnie z obowiązującymi normami ochrony środowiska dopiero tak oczyszczone ścieki można odprowadzać do środowiska.
Wracając do oczyszczalni „Czajka” w Warszawie należy zastanowić się, jak działają cząstki stałe przenoszone wraz z wodą przy ogromnym ciśnieniu. Taka substancja musi działać jak papier ścierny, systematycznie zdzierający kolejne warstwy ścianek rury, którą ta masa przepływa.
Być może to długotrwałe działanie doprowadziło do rozdarcia powłoki przewodów kolektora i w ten sposób doszło do jego zamulenia uniemożliwiając przesyłanie masy ścieków do oczyszczalni.
Być może uderzenie dynamiczne towarzyszące kolejnemu przerzutowi partii ścieków komunalnych wywołało tak duże drgania, że nastąpiło rozszczelnienie betonowej obudowy kolektora i wody gruntowe wdarły się do środka syfonu. W takim przypadku do oczyszczalni trafiłyby bardzo rozwodnione ścieki w ilości uniemożliwiającej prawidłową pracę oczyszczalni. W tym przypadku należałoby wstrzymać odbiór ścieków z kolektora przebiegającego pod dnem Wisły…
Jeżeli moja analiza jest prawidłowa, to koncepcja grawitacyjnego kolektora syfonowego pod dnem Wisły byłaby rozwiązaniem błędnym.
Tu trzeba zwrócić uwagę na proces formułowania przetargu na wykonanie instalacji przenoszącej ścieki na drugi brzeg rzeki. O ile sama koncepcja nie jest zła – to opracowanie projektu realizacyjnego wymagało czasu – ten wątek był podejmowany przez poważnych wykonawców takich projektów i podkreślali oni konieczność co najmniej półrocznego okresu przygotowania koncepcji zgodnie z warunkami przetargu. Wiadomo już, że zarząd Przedsiębiorstwa Wodociągów i Kanalizacji w Warszawie nie przychylił się do tych postulatów i z chwilą, gdy w ustalonym terminie nie zgłosił się żaden wykonawca, ogłoszono drugi przetarg i tym razem skrócono termin zgłaszania ofert do 10 tygodni…
Jeżeli wybrano oferenta w trzecim już przetargu na wykonanie tej inwestycji, to należy rozpatrzyć, czy był to projekt nie tylko zgodny z oczekiwaniami inwestora, ale też – czy był to projekt właściwy pod względem technologii wykonania tej inwestycji. Trzeba też sprawdzić – kto zaproponował rezygnację z oczyszczalni mechanicznej przed wprowadzeniem ścieków do instalacji przerzucającej ścieki na drugi brzeg Wisły.
Należy też rozważyć, czy wykonanie kolektora z rur z tworzyw sztucznych ma wytrzymałość o trwałości wytrzymującej obciążenia w tak ekstremalnych warunkach…
Inne tematy w dziale Technologie
