Wyborcza erupcja

Lud żąda krwi po wyborach. Żądał też krwi przed wyborami. Nic nowego. Odgłos konradowej pieśni przetacza się przez partyjne szeregi, tłumy zwolenników „i krwi żąda, krwi żąda, krwi żąda”. Słowem Dziady. Tak się toczy od wyborów do wyborów polska wersja zabawy w panem et circenses. I choć wyglądają dziś inaczej, w garniturach pod krawatami, niczym nie różnią się od Juwenalisa. A nam, ludowi, pozostaje co kilka lat możliwość dania upustu nagromadzonej nienawiści wobec tych, którzy sobie przydzielili congiaria z racji sprawowania władzy.

Pierwotnie chciałem napisać o Konfederacji i jej wywróceniu się o stolik. Taki uroczy temat, pełen zakrętów i niespodzianek. Jednak po otrąbieniu przez konfederatów, z jednym wyjątkiem, wyborczego sukcesu - nie ma o czym pisać. Pozostała więc druga rzecz, która działa na mnie destrukcyjnie: NIENAWIŚĆ.

Temat stary jak świat. Wydaje mi się właściwe, by w tym miejscu przytoczyć kilka zdań z Biblii na temat nienawiści. Dlaczego tak powszechnie wśród nas występuje? Sama Biblia podkreśla jej dwa aspekty. Pozytywny i negatywny. Wręcz zachęca nas do jej stosowania, gdyż stwierdza, że możemy czuć nienawiść względem rzeczy, których nienawidzi Bóg: „Wy, którzy miłujecie Pana, miejcie w nienawiści zło!” Czyż nie piękne? Z miejsca staje się jasne, że gdy chcemy rozpalić nienawiść musimy wskazać palcem i określić przeciwnika złym, starym, gnomem, złodziejem, zdrajcą, volksdeutschem, itd. Sami nie jesteśmy w stanie zorientować się i określić chwili, gdy nienawiść zaczyna nami kierować. Eee, ludzka natura, mi odpowiecie. Oczywiście. Ja, ty, my mamy nad naszą naturą władzę, więc sami decydujemy czy będziemy kierować się nienawiścią. Dajemy się ponieść emocjom i popełniamy mały wpisik w internecie dowalający nielubianej personie. Doszliśmy, tym samym do punktu, w którym objawia się nienawiść w negatywnym aspekcie, gdyż uderza bezpośrednio w inne osoby.

Ciekawe, że tyle tysięcy lat jesteśmy na tym świecie i ciągle dajemy się ponieść tej emocji odbierającej rozum, pomimo doskonale znanemu i opisanemu mechanizmowi jej działania, choćby przez Carla Jung’a. Sorki za dygresję.

Wróćmy do krwi. Do jej upuszczania, aż do agonii! W najlepszym przypadku. Ręka do góry ten, który nie złorzeczył przeciwnikowi choćby małego potknięcia! Wystarczy posłuchać przedwyborczych nagrań wystąpień polityków, dziennikarzy, komentatorów, blogerów. Wszyscy ostrzyli topór nienawiści i ślepo nim wymachiwali. Teraz gawiedź oczekuje, że rzeczona krew spłynie i potoczą się głowy po kamiennych schodach piramidy władzy. Co z tym zrobią przejmujący władzę? Zatopią ostrzę w ciele syna swego, pokażą kciuk w dół, czy do góry?

Na scenę wkracza na naszych oczach pomiot nienawiści - ZEMSTA. Wywalić na zbity pysk sługusów władzy. Oczyścić spółki skarbu państwa z pociotków i znajomków PISu. J….ć bez litości, dniem i nocą, bez przerwy, aż zdechną. Na drzewach będą wisieć zamiast liści. Za cztery lata nazwę partii w zdaniu poprzedzającym zamienicie na inną i też będzie niezwykle aktualne. Tak było już wielokrotnie w przeszłości. Pamiętam, jak dziś, nienawiść i żądzę zemsty po dwóch latach rządów PIS rozpaloną przez Platformę. Pamiętam też co z niej zostało. Pamiętam nienawiść rozpaloną po ośmiu latach rządów Platformy i PSL’u rozpaloną przez PIS. Teraz widzę nienawiść w nowych szatach, tą samą. I pewnie ty, czytelniku także ją pamiętasz. Czy pamiętasz zemstę? Taką systemową, państwową. Zemstę obozu nowej władzy na członkach starej władzy. Zamykanie ich w więzieniach, trybunały ludowe, szybkie procesy, długotrwałe wyroki, wieszanie? Swego rodzaju szybki upust nagromadzonej emocji. Oczyszczenie, ożywczy katharsis? Ja nie widziałem i nie zobaczę. Pełnokrwista zemsta nie może nastąpić, gdyż wygaśnie nienawiść. Nastąpi zwyczajowa zmiana stanowisk, podział owoców i ustalenie miejsca przy korycie, co zostanie okrzyknięte zemstą. I koniec rozdziału.