ZAPOWIEDŹ: Władze III RP podtrzymują stanowisko Bieruta i Gomułki

PROLOG: Zapowiedź artykułu " Władze III RP podtrzymują stanowisko Bieruta i Gomułki ws. Papui Zachodniej"

Dokonanie analogii pomiędzy wszystkimi obozami rządowymi, które kontrolowały aparat władzy i formowały rząd w okresie III Rzeczpospolitej, do linii wyznawanej i realizowanej przez Władze Polskiej Republiki Ludowej (PRL), w okresie gdy na czele PZPR stali Bolesław Bierut i Władysław Gomułka, nie uchodzi współcześnie za komplement i naturalnie musi wywoływać zarówno pytania, jak i kontrowersje. Prawdą pozostaje jednak fakt, że gabinety Bolesława Bieruta i Władysława Gomułki w latach 1950. i 1960. zaangażowały się konsekwentnie po stronie imperialnych żądań Indonezji, wspierając jej roszczenia terytorialne do Papui Zachodniej (zachodniej części Nowej Gwinei). Agresywna kampania prowadzona w Dżakarcie za czasów Sukarno i Suharto zakończyła się sukcesem. Indonezyjska administracja wkroczyła do Papui Zachodniej rozpoczynając kolonizację tego terytorium oraz liczne operacje wojskowe przeciwko rdzennym mieszkańcom Nowej Gwinei, które zdaniem niektórych badaczy, należy analizować pod kątem dokonania „ludobójstwa” lub „ludobójstwa w zwolnionym tempie”.

Na przestrzeni sierpnia i września 2019 roku w Papui Zachodniej doszło do największych wystąpień ludności od 20 lat. Demonstrujący Papuasi podnosili hasła antyrasistowskie, niepodległościowe i referendalne. Zginęło około 60 osób. Trwająca natomiast od grudnia 2018 roku w regencji Nduga operacja indonezyjskiego wojska zmusiła do opuszczenia swoich domów 34 tysiące ludzi. Do lipca 2019 roku według różnych danych, zmarło od 139 do 182 osób zmuszonych do uchodźctwa. Władze Indonezji nawet nie uznały tych ludzi za uchodźców i wewnętrznych przesiedleńców. 

W tym roku przypada 50. rocznica Aktu Wolnego Wyboru – aktu prawnego, będącego w rzeczywistości pozorną formą głosowania ludowego, na mocy którego Indonezja rości sobie prawo do Papui Zachodniej. Symboliczny jubileusz i ostatnie zaostrzenie sytuacji w Papui Zachodniej, to być może właściwy punkt zwrotny, aby rząd Polski i obywatele Polski, biorąc na siebie historyczną odpowiedzialność, odcięli się od historycznego dziedzictwa gabinetów Gomułki i Bieruta, opowiadając się za sprawiedliwością i uszanowaniem prawa międzynarodowego.

Począwszy od lat 1990, po ostanie gabinety rządowe Prawa i Sprawiedliwości, Platformy Obywatelskiej, Sojuszu Lewicy Demokratycznej, władze III RP podtrzymują stanowisko Bolesława Bieruta i  Władysława Gomułki, który w latach 1950. i 1960. nakazał im zaangażować się, w ramach własnych sojuszy, w kolejne projekty scedowania praw do Papui Zachodniej na rzecz Indonezji.

Bliska współpraca z władzami Indonezji obecnego gabinetu Prawa i Sprawiedliwości, z którym jak twierdzi zamierza współpracować w dziedzinie praw człowieka, prawdopodobnie nakazuje mu milczeć w kwestii zatrzymania i uwięzienia Polaka, Jakuba Skrzypskiego w Indonezji. W bezprecedensowym wyroku polski podróżnik, został zatrzymany w sierpniu 2018 roku i skazany w maju 2019 roku "za zdradę Indonezji" jako pierwszy obcokrajowiec w historii tego kraju. Pomimo, że minęło już ponad 100 dni od czasu kiedy Kancelaria Premiera RP,  Kancelaria Prezydenta RP i Ministerstwo Spraw Zagranicznych otrzymały kierunkową petycję w tej sprawie, nadal nie odniosły się do zawartych w niej postulatów. Biura Rzeczników Prasowych przy MSZ i Prezydenta, także milczą, pytane o tę sprawę. Jaka jest cena milczenia i jakie interesy za nią stoją?

ZOBACZ TREŚĆ PETYCJI NA KTÓRĄ NIE ODPOWIEDZIAŁ RZĄD POLSKI MIMO PRZEKROCZENIA TERMINU 90 DNI:

https://secure.avaaz.org/pl/community_petitions/Prezydent_Andrzej_Duda_Stop_kryminalizacji_Jakuba_Skrzypskiego_Apel_do_polskich_wladz_o_dzialania/