Najpierw jesteśmy mamą

1.

 

Najpierw jesteśmy naszą

mamą bez ziemi chmurą

nieznacznych kolorowań

 

Jak to obłoczkom zdarza

się nam zabłądzić w obce strony

 

a nawet powirować w dół

gdzie gąszcz gdzie mrok gdzie rój

zabarwień kryje twardy kształt

 

Tam strącą nas przechwycą gęste nieprzelotne

żagle zieleni

 

Złapią i zwiążą w sieci

pnącz takielunki

 

Przyciągną nas przeciwstawnością

krople jagódek które aż się proszą

by je połykać jak pigułki ruchu

i krzepnąć po nich w zamrożeniu

 

Czas usidlenia

Czar skamienienia

Niemoc odróżniania

ziemi i nieba

 

To my sprawiamy swoją pracą że się nie da

powiedzieć łatwo czy coś leży, zwisa czy o własnych siłach

unosi się w powietrzu

 

a zresztą czemu tylko własnych

i czemu tylko w powietrzu

        

Powoli poznajemy ziemski los.

Jedni się kąpią w słońcu

 

Inni trafiają do więzienia

I cóż że klatka złota

– to co powstało z pyłu

śnieżnego, całe stąd nie wyjdzie

 

© A. Dąbrówka