Obejrzałem właśnie w TVP Historia wzruszający i poruszający film dokumentalny o życiu, poglądach i dokonaniach ś.p. Wojciecha Ziembińskiego. Film "Był taki Ktoś" w reżyserii p.Aliny Czerniakowskiej. Wyemitowany raz pierwszy i ostatni bodaj w listopadzie 2006 roku, Coraz mniej takich ludzi. Przykre, że o wielu i ich dorobku nic nie wiemy. Polecam każdemu dla kogo Polska nie jest "nienormalnością" a także tym młodym wykształconym z dużych miast, którzy chcieliby ( tak dla zgrywy oczywiście....) wiedzieć co oznacza honor, wierność przysięgom jakie się składa i bycie niezłomnym w wyznawaniu zasad. To takim m.in. żyjącym jeszcze dziadkom "zabieraliście dowód."......To okrutne co teraz napiszę ale to chyba dobrze, że ś.p. Wojciech Ziembiński nie dożył obecnych czasów......
Nie znalazłem filmu w całości, ale można go obejrzeć w częściach.
Link :
http://www.youtube.com/watch?v=Wdtgxb-bh14&feature=relmfu
Za Encyklopedią "Solidarności" :
Wojciech Ziembiński, ur. 22 III 1925 w Gniewie k. Tczewa, zm. 13 I 2001 w Warszawie. 1948-1951 student Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu i Uniwersytetu Warszawskiego, Wydz. Prawa. Podczas okupacji niemieckiej współpracownik zbrojnego podziemia. W 1942 aresztowany i wywieziony do obozu w Karlsruhe, nast. skierowany na roboty przymusowe. 1945-1947 żołnierz Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. W 1947 powrócił do kraju. 1950-1953 redaktor techn., grafik i dziennikarz w Spółdzielni Wydawniczej Czytelnik, usunięty za odmowę uczczenia śmierci Józefa Stalina. 1953-1956 redaktor w Wydawnictwie Prawniczym, 1956-1968 redaktor „Naszej Ojczyzny”, 1968-1972 członek redakcji czasopisma „Lekkoatletyka”. W 1956 członek KIK i Klubu Krzywego Koła, zaangażowany w tworzenie niezależnego ruchu kombatanckiego, stowarzyszeń pomocy więźniom i organizacji występujących przeciwko karze śmierci. W 1965 aresztowany i przetrzymywany 4 mies. w więzieniu. W 1971 w Piszu skazany na rok więzienia w zawieszeniu za kwestionowanie wsch. granic Polski w prelekcji wygłoszonej na obozie harcerskim. 1972-1976 inicjator mszy patriotycznych, m.in. za Józefa Piłsudskiego, Edwarda Rydza-Śmigłego; także wmurowywania w kościołach tablic pamiątkowych; obchodów rocznic niepodległościowych. W XII 1975 sygnatariusz Listu 59 do Sejmu PRL przeciwko planowanym zmianom w Konstytucji, w I 1976 współautor (z Antonim Pajdakiem, Janem Olszewskim i Stanisławem Szczuką) Listu 14 przeciw konstytucyjnemu zapisowi o nierozerwalności sojuszu z ZSRS. 23 IX 1976 współzałożyciel KOR. 25 III 1977 współzałożyciel ROPCiO, 1977-1980 redaktor niezależnego pisma „Opinia”, członek Rady Finansowej nadzorującej Społeczny Fundusz ROPCiO, po rozłamie członek Rady Sygnatariuszy. Autor Listów do prezydentów USA Jimmy’ego Cartera (1977) i Ronalda Reagana (1984) przypominających o sojuszniczych zobowiązaniach wobec Polski i postulujących zastąpienie porządku jałtańskiego nowym, opartym o prawo narodów do samostanowienia. Inicjator i organizator powołanego 10 II 1979 Komitetu Porozumienia na rzecz Samostanowienia Narodu, redaktor niezależnego pisma „Rzeczpospolita”; 23 VIII 1979 sygnatariusz Apelu o przeprowadzenie wolnych wyborów do Sejmu. 11 XI 1979 współorganizator (z Andrzejem Czumą, Józefem Janowskim i Bronisławem Komorowskim) manifestacji patriotycznej w Warszawie z katedry św. Jana Chrzciciela do Grobu Nieznanego Żołnierza, skazany na 2 mies. aresztu. 1980-1981 działacz KOWzP, 9 V 1981 organizator I Zjazdu KOWzP. 27 IX 1981 współzałożyciel i rzecznik Klubów Służby Niepodległości. 11 XI 1981 współorganizator (z Sewerynem Jaworskim) manifestacji patriotycznej przy Grobie Nieznanego Żołnierza w Warszawie; organizator sesji naukowej Ku Niepodległości. Po 13 XII 1981 w ukryciu, poszukiwany listem gończym. W IV 1982 aresztowany, zwolniony po 7 mies. ze względu na stan zdrowia. W 1983 założyciel i przywódca ugrupowania Kongres Solidarności Narodu, przekształconego 31 XII 1989 w Stronnictwo Wierności Rzeczpospolitej – KSN, redaktor pism podziemnych „Solidarność Narodu” i „Polska Jutra”. W 1984 fundator krzyża Poległym na Wschodzie przy kościele św. Karola Boromeusza na warszawskich Powązkach, inicjator i budowniczy (z ks. Stefanem Niedzielakiem) Sanktuarium Poległych i Pomordowanych na Wschodzie. Od 1988 członek Instytutu Józefa Piłsudskiego w Nowym Jorku i twórca Kongresu Europy Środkowo-Wschodniej w Paryżu. W 1989 współzałożyciel Komitetu Historycznego Badania Zbrodni Katyńskiej, w 1991 członek Fundacji Katyńskiej, 1993-2000 przewodniczący Rady Fundacji. Inicjator budowy pomnika Ofiar Agresji Sowieckiej 17 Września 1939 odsłoniętego w 1995 w Warszawie. W 1995 współzałożyciel Komitetu Polska-Czeczenia. 1995-1997 w ROP. Odznaczony pośmiertnie Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski (2006). 27 VI 1976 – 23 X 1979 rozpracowywany przez Wydz. III KS MO w ramach SOR krypt. Mecanorma.
I jeszcze anegdota dotycząca ś.p. Wojciecha Ziembińskiego, którego nazywano "Kasztanką"
Za Romualdem Szeremietiewem :
W Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela wydawaliśmy pismo "Opinia" (pierwsze z nazwiskami redagujących i adresem redakcji - w prywatnym mieszkaniu).
Ziembiński zajmował się w "Opinii" działem historycznym.
Otóż we wspomnieniach Piłsudskiego z okresu walk legionowych mamy taką scenę: Piłsudski na swojej Kasztance wjeżdża do Przemyśla. Na ulicy spotyka automobil. Jego klacz, wychowana na wiejskich pastwiskach, widząc cudaczny pojazd spłoszyła się. I wtedy Piłsudski wspomina: "poklepałem ją po szyi i powiedziałem, nie bój się głuptasku, jeszcze na tobie wjadę do Wilna".
Wojtek w swoim artykule opisał tę scenę w ten sposób: Marszałek Piłsudski w rozmowie z "Kasztanką" powiedział, jeszcze na tobie wjadę do Wilna. Korektor nie zauważył tego lapsusu i "Opinia" z tekstem Wojtka poszła do czytelników. I wtedy to Ziembiński żartobliwie został nazwany "Kasztanką".
Inne tematy w dziale Polityka
