Obwieszczenie dzieła wskrzeszenia narodu Vandali
Ja, mąż Czterdzieści i Cztery (+44), z bożej łaski i z bożego wyboru Mąż Opatrznościowy Wielkiego Narodu Albarjan, w Imię Boże ogłaszam ludom i narodom Planety Ziemia, co następuje.
Vandal, Vandale, Naród Vandali
Oto wszem narodom i ludom oznajmiam, że w Imię Boże, wskrzeszam nasz stary, pradawny Naród Vandali!
Naród Vandali to Naród Składowy Narodu Albarjan.
Vanda, Ląd Vandali
Niniejszym nazywam, wyznaczam i ogłaszam kraj,land,ląd,ziemię Vanda.
Nasz rodzimy ląd,land,kraj,kraina,ziemia Vanda wygląda w przybliżeniu i zarysie tak, jak na wskazanej mapie:
Vanda, Ziemia,Land,Ląd Vandali
Ta Vanda, ten Ląd Vandali jest naszą rodzimą ojczyzną, naszą ziemią, ziemią naszych pradawnych keltyckich, germanskich i słowianskich przodków. Ta Vanda jest naszą ziemią, na której nasi przodkowie dali początek naszemu pradawnemu, staremu, albarjanskiemu ludowi i narodowi Vandali.
Dzieło wskrzeszenia, odrodzenia
Wzywam Vandali, ludzi pochodzenia vandalskiego, ludzi wynarodowionych i przenarodowionych, ludzi, którym ludzie obcy i źli narzucili ich obcą nam narodowość i kulturę, abyśmy wszyscy podjęli się wielkiego i długotrwałego, wiekopomnego dzieła odtworzenia, odbudowy naszego własnego narodowego dziedzictwa, tego dziedzictwa tego rdzennego Ludu Tej Ziemi.
Wzywam Vandali i wszystkich innych członków Narodu Albarjan do spólnej przyjaźni, jedności, miłości, współpracy, zmagania i walki o nasze spólne i wieczne korzyści i dobro, dla nas i dla naszych spólnych przyszłych pokoleń.
Niech Wielki Bóg ma nas w swej opiece i obdarza swą życzliwością, pomocą i opieką nas i wiele następnych pokoleń naszego narodu!
Szczęść Boże!
㊹
"Patrz! – ha! – to dziecię uszło – rośnie
– to obrońca!
Wskrzesiciel narodu;,
Z matki obcej; krew jego dawne bohatery;
A imię jego będzie czterdzieści i cztery."
"Któż ten mąż? — To namiestnik na ziemskim padole.
Znałem go, — był dzieckiem — znałem,
Jak urósł duszą i ciałem!
On ślepy, lecz go wiedzie anioł pacholę.
Mąż straszny — ma trzy oblicza,
On ma trzy czoła.
Jak baldakim rozpięta księga tajemnicza
Nad jego głową, osłania lice.
Podnóżem jego są trzy stolice.
Trzy końce świata drżą, gdy on woła;
I słyszę z nieba głosy jak gromy:
To namiestnik wolności na ziemi widomy!
On to na sławie zbuduje ogromy
Swego kościoła!
Nad ludy i nad króle podniesiony;
Na trzech stoi koronach, a sam bez korony:
A życie jego — trud trudów,
A tytuł jego — lud ludów;
Z matki obcej, krew jego dawne bohatery,
A imię jego czterdzieści i cztery.
Sława! sława! sława!"
-- Adam Mickiewicz, "Dziady, część III sc.5."
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Kultura