Hiob i jego przyjaciele

Trudno jest pozazdrościć Hiobowi takich doświadczeń, jakie miał. 

Czy słyszeliście, co mówili do niego jego przyjaciele? Oni wydawali wyroki na Boga- tym, co wypowiadali o Nim. Tak jakby Go znali- Jego, który jest tak nieograniczony, tak ponad wszelkim obrazem w którym próbuje się Go skarykaturować. A On wolałby chyba być niebezpiecznym hipopotamem (hebr. ‘behemot’- dzikie zwierzę), opisanym w Hi 40,15-26, niż dać się „oswoić” ludzkim ograniczonym sądom. 

Przyjaciele Hioba mówili, że w takich to a takich przypadkach Bóg czyni tak, a w innych inaczej; i byli tego pewni, choć lepszym określeniem byłoby: byli pyszni. A Hiob wiedział, że jest inaczej. 

I w naszej wspólnocie są również przyjaciele Hioba; są w każdym z nas. Nie otwieraj przed nimi serca, bo oni będą mieli dla ciebie mnóstwo nietrafionych rad; prostych, jak ich obraz Boga. Oni już „złapali Go za nogi”, już Go właściwie nie potrzebują, bo oddają cześć bożkowi, którego z Niego zrobili. Wiedzą, że Bóg działa tak a tak ,czyni to a to, a jeżeli nie czyni to z takiego, a nie innego powodu. 

Bóg widzi, Hiobie, to co przeżywasz. Nie ma prostych odpowiedzi dla Ciebie. I ja nie będę Ci nic radził. Pozwól jednak, że napisze: Bóg widzi Cię i jest teraz bliżej Ciebie, niż kiedykolwiek przedtem. 

Przeczytaj proszę końcówkę księgi Hioba (Hi 42,1-17). Czy rozumiesz? „Dotąd Cię znałem ze słyszenia, obecnie ujrzałem Cię wzrokiem”- kaja się przed Bogiem Hiob. W swojej ciemności Hiob zobaczył Boga twarzą w twarz, wcześniej Go nie znał. Ten-Poznany-Przez-Hioba zapłonął gniewem na przyjaciół Hioba, którzy wypowiadali o Nim jednoznaczne sądy, chociaż tak naprawdę w ogóle Go nie znali. 

A ponieważ Hiob poznał Boga, Bóg wysłuchał modlitwy Hioba za jego przyjaciół. To też ważna wskazówka- Bóg wysłuchuje tych, którzy Go znają, bo wtedy modlą się dokładnie w tej intencji, na której zależy również Bogu.  

Lepiej być Hiobem niż jego przyjacielem.