100 konkretów - Obrona Narodowa

"Wszyscy żołnierze niesłusznie zwolnieni po 2015 r. otrzymają możliwość powrotu do służby"

Żołnierz pyta :

W trybie informacji publicznej proszę o:

1)  przesłanie szczegółowych danych jak obecne kierownictwo realizowało, postulat wyborczy, iż wszyscy żołnierze niesłusznie zwolnieni  otrzymają możliwość powrotu do służby?

2) jakie dokumenty rozkazodawczy/normatywne regulowały ten proces ?

3) czy działania były podejmowane z urzędu czy na wniosek zainteresowanego żołnierza ?

4) w toku jakiej procedury „weryfikowano” kryterium słuszności zwolnienia żołnierza zawodowego ?

5) ile ostatecznych decyzji kadrowych zostało usuniętych z obiegu prawnego ?

6) w ilu przypadkach stwierdzano niesłuszność/ brak podstawy prawnej do zwolnienia ?

7)  w ilu sprawach stwierdzono słuszność zwolnienia żołnierza i odmówiono ponownego powołania ?

8)  czy i ile w związku z bezprawnymi zwolnieniami zostało wszczętych spraw karnych i dyscyplinarnych w stosunku do osób za to odpowiedzialnych?

9)  ile wśród tych osób było funkcjonariuszy DK MON ?J

Jednocześnie, uprzejmie proszę o nieprzysyłanie mi zbiorczych danych zbiorczych dot. powrotu do służby  byłych żołnierzy zawodowych m.in. z powodów ekonomicznych, kwestii przeliczenia emerytury, czy powodów osobistych.

Tygrysek z MON opowiada :

Szanowny Panie,
odpowiadając na wniosek pn. „dotyczy prośba o kontakt oraz wniosek o informację publiczną”, złożony do urzędu MON przez platformę ePUAP 27 stycznia br., proszę o przyjęcie następującego stanowiska w zakresie dot. udostępnienia informacji publicznej (9 pytań):

Przede wszystkim należy zaznaczyć, że termin „niesłusznie zwolnionych ze służby” jest ogólny i posługiwanie się nim jest mylące. Ponadto, informacja publiczna odnosi się do sfery faktów.

W związku z powyższym wyjaśniam, że każdy żołnierz zwolniony z zawodowej służby wojskowej może zostać ponownie powołany do jej pełnienia po spełnieniu wymagań określonych w ustawie z dnia 11 marca 2022 r. o obronie Ojczyzny (Dz. U. z 2024 r. poz. 248 z późn. zm.) oraz w trybie określonym w rozporządzeniu Ministra Obrony Narodowej z dnia 27 czerwca 2022 r. w sprawie powoływania do zawodowej służby wojskowej (Dz. U. poz. 1384).

W aktualnym stanie prawnym, przepisy nie przewidują innych ani dodatkowych wymogów oraz specjalnych procedur powołania do zawodowej służby wojskowej dla byłych żołnierzy zawodowych, bowiem są one jednolite dla wszystkich osób zainteresowanych pełnieniem zawodowej służby wojskowej.

Niemniej jednak, determinantą w podejmowaniu decyzji kadrowych są aktualne potrzeby Sił Zbrojnych, a kwestia powołania do zawodowej służby wojskowej pozostaje w sferze stosunku administracyjno-prawnego i każdorazowo jest rozpatrywana w sposób indywidualny.

Odrębnym zagadnieniem jest możliwość oceny lub też weryfikacji osób słusznie lub też niesłusznie zwolnionych z zawodowej służby wojskowej, co znajduje się poza kompetencjami organu i podlega jurysdykcji sądów administracyjnych na wniosek strony.

Wydaje się, że omawiana słuszność zwolnienia odnosi się do działania organu wojskowego, który zobowiązany jest do działania na podstawie i w granicach przepisów prawa. Wobec tego, w tym względzie, należy rozróżnić słuszność jako właściwe dokonanie subsumpcji, a więc podporządkowanie stanu faktycznego pod odpowiednią normę prawną, jak również przeprowadzenie całości postępowania zgodnie z przepisami prawa powszechnie obowiązującego. Dodatkowo, w toku działania organu może wystąpić słuszność wiążąca się z subiektywnym poczuciem krzywdy osoby, której sprawa jest rozstrzygana.

Mając powyższe na względzie wskazać należy, że po 2015 r. wystąpiły dwa przypadki, w których sądy administracyjne zarzuciły organom wojskowym nieprawidłowości proceduralne, natomiast nie podważyły przyjętych podstaw zwolnienia żołnierzy zawodowych z zawodowej służby wojskowej:
1) Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 13 lutego 2019 r. (sygn. I OSK 1351/17) uchylił zaskarżony wyrok oraz decyzję Ministra Obrony Narodowej Nr 336/KADR z dnia 18 lipca 2016 r. i poprzedzający ją rozkaz personalny Dyrektora Departamentu Kadr Nr 1366 z dnia 6 czerwca 2016 r. dotyczący ppłk.(xxxxxxx). Jednocześnie wskutek powyższego, została wydana decyzja Dyrektora Departamentu Kadr Nr 176/KADR z dnia 2 sierpnia 2019 r. o przyznaniu od Skarbu Państwa na rzecz skarżącego ppłk.(xxxxxxx) odszkodowania w kwocie 58 020,60 zł (tj. 6-krotności kwoty uposażenia oficera na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym).
Ponadto została wydana decyzja Dyrektora Departamentu Kadr MON Nr 177/KADR z dnia 2 sierpnia 2019 r. stwierdzająca, że data zwolnienia oficera z zawodowej służby wojskowej nie uległa zmianie (zwolnienie z zawodowej służby wojskowej z dniem 31 sierpnia 2016 r.) i uznanie, że zwolnienie oficera z zawodowej służby wojskowej nastąpiło w drodze dokonanego przez Dyrektora Departamentu Kadr wypowiedzenia stosunku służbowego.
2) Dyrektor Departamentu Kadr rozkazem personalnym Nr 1347/DK z dnia 13 marca 2023 r. zwolnił ppor.(xxxxxxx) z dniem 30 kwietnia 2023 r. z zawodowej służby wojskowej i przeniósł do pasywnej rezerwy wskutek upływu 12 miesięcy od dnia zaprzestania pełnienia służby z powodu choroby. Od rozkazu ppor.(xxxxxxx) złożył odwołanie do Ministra Obrony Narodowej. Minister Obrony Narodowej, po rozpoznaniu złożonego odwołania, decyzją Nr 3596/DK z dnia 11 lipca 2023 r. uchylił zaskarżony rozkaz personalny w części dotyczącej ustalenia daty zwolnienia z zawodowej służby wojskowej i przeniesienia do pasywnej rezerwy z dniem 30 kwietnia 2023 r. oraz ustalił nową datę zwolnienia z zawodowej służby wojskowej i przeniesienia do pasywnej rezerwy na dzień 31 sierpnia 2023 r. oraz utrzymał w mocy zaskarżony rozkaz personalny w pozostałej części. Na decyzję Ministra Obrony Narodowej ppor. (xxxxxxx) wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 26 czerwca 2024 r. uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzający ją rozkaz personalny Nr 1347/DK Dyrektora Departamentu Kadr z dnia 13 marca 2023 r.
Wyrok stał się prawomocny z dniem 3 września 2024 r. i z tego też względu decyzją Nr 6427/DK z dnia 6 listopada 2024 r. Dyrektor Departamentu Kadr przyznał ww. oficerowi rezerwy odszkodowanie od Skarbu Państwa w kwocie 65.520,00 zł, tj. sześciokrotności kwoty uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym należnego na ostatnio zajmowanym
stanowisku służbowym, z uwzględnieniem powstałych zmian mających wpływ na prawo do uposażenia lub jego wysokość.

Wskazać należy, że wyżej wymienieni żołnierze, do chwili obecnej, nie wystąpili z wnioskiem o ponowne powołanie do zawodowej służby wojskowej.

Niezależnie od powyższego, informuję, że w okresie od 12 grudnia 2023 r. do 2 lutego 2025 r. powołano do zawodowej służby wojskowej 1657 żołnierzy zwolnionych z zawodowej służby wojskowej od 1 stycznia 2015 r. do 12 grudnia 2023 r.

Natomiast, odnosząc się do informacji o toczących się postępowaniach dyscyplinarnych w SZ RP wyjaśniam, że urząd MON nie gromadzi dodatkowej wiedzy w zakresie odwołań od decyzji personalnych poszczególnych organów kadrowych oraz o wszczynanych i prowadzonych postępowaniach dyscyplinarnych w szczegółowości którą Pan wskazuje.

Jednocześnie informuję, że:
- zgodnie z art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 6 września 2001r. o dostępie do informacji publicznej (t .j Dz. U. 2022 r., poz.902), podmiot zobowiązany udostępnia tylko te informacje, które są w jego posiadaniu. Według jednolitego orzecznictwa sądów administracyjnych organ, do którego skierowano żądanie udostępnienia informacji, ma obowiązek udostępnienia tylko tych informacji publicznych, którymi dysponuje (np. wyrok NSA z dnia 29 października 2020 r., sygn. akt I OSK 961/20). Nadto, organ nie ma obowiązku pozyskania informacji publicznych, będących wyłącznie w posiadaniu innych organów, w celu udzielenia informacji publicznej zgodnej z żądaniem wnioskodawcy (wyrok WSA w Olsztynie z dnia 2 lipca 2020 r., sygn. akt II SA/Ol 308/20),
- interpretacja aktów prawnych oraz polemika z decyzjami podjętymi przez organ nie stanowi informacji publicznej,
- prawo dostępu do informacji publicznej nie może stanowić instrumentu do poszukiwania informacji i dowodów w sprawie indywidualnej, a ustawa o dostępie do informacji publicznej nie może być wykorzystywana w sprawach prywatnych.
Z upoważnienia
Dyrektora Departamentu Komunikacji i Promocji
Beata Kozerawska
Naczelnik Wydziału Informacji Publicznej i Danych Publicznych
Departament Komunikacji i Promocji

Thats all Folks ;-)

Swój komentarz napiszę w wolnej chwili. Jestem jednak ciekawy Państwa opinii w przedmiotowej kwestii.