Adam Michnik humanistą wielkim jest i zapewne, nienawidząc poglądów Jarosława Marka Rymkiewicza, gotów jest oddać życie, by ten mógł je głosić. A tu taki pech – Agora pozywa Rymkiewicza do sądu! Michnik, jest oczywiście przeciwny rozwiązaniom, jako żywo, pachnącym cenzurą, ale cóż biedaczysko może zrobić – wszak Agorę od Gazety oddziela wielki chiński mur, o którym z taką swadą jej naczelny opowiadał komisji badającej aferę Rywina i wszystkim co to w telewizji oglądali. A Adam Michnik to człek już przecież niemłody, trudno więc oczekiwać, by ten mur przeskoczył i wytłumaczył Agorze co i jak. I nawet gdyby wezwał eksperta od przeskakiwania murów, z którym od pewnego czasu jakoś znów mu bardziej po drodze, też nie na wiele by się to pewnie zdało.
Ale można mieć nadzieję, że humanizm Redaktora jednak zwycięży, i to bez konieczności poświęcania cennego życia. W sukurs przyszły mu bowiem dwa teksty, jakie w rocznicę Smoleńska pojawiły się na stronie internetowej GW w związku ze sprawą usuniętej tablicy. Jeden, autorstwa Grzegorza Sroczyńskiego, nosi tytuł Polskie wrzaski pod "ruską" ambasadą. Sam tytuł jest już dosyć wymowny, a w środku jest jeszcze donosik na Ewę Stankiewicz – tę samą, która w swym filmie tak niegodziwie obeszła się z Lesławem Maleszką, wielce zasłużonym byłym pracownikiem redakcji GW.
Autorem drugiego, zatytułowanego Ta tablica musiała zniknąć, jest Wacław Radziwinowicz. Autor wyjaśnia z jakich to powodów formalnych tablica musiała zostać usunięta. I od tej strony patrząc ma pewnie rację, ale porażająca jest użyta w tekście argumentacja. Dokonując w swym tekście przedziwnych porównań, Radziwinowicz w pewnym sensie stawia znak równości między:
· wdową po Januszu Kurtyce a Władimirem Żyrinowskim (to porównanie zostało usunięte z późniejszych wersji tekstu na stronie internetowej),
· polskimi oficerami, zdradziecko wziętymi do niewoli przez Armię Czerwoną po jej wtargnięciu na terytorium Polski a czerwonoarmistami, którzy do niewoli dostali się podczas najazdu na nasz kraj,
· zamordowaniem tych pierwszych z rozkazu władz sowieckich a śmiercią tych drugich z chorób i wycieńczenia podczas pobytu w niewoli w wygłodzonym wojną kraju.
Redaktorze, w górę serce! Powyższe teksty z prowadzonej przez Pana gazety przedstawione w charakterze dowodu rzeczowego na pewno przekonają sąd, że Rymkiewicz prawdę gada, w związku z czym powództwo Agory należy oddalić. A pańska reputacja bojownika o wolność słowa znowu niczym słońce zajaśnieje.
Inne tematy w dziale Kultura
