Zmarły dopiero co Jacek Zieliński śpiewał ze Skaldami o błogosławionej bezsenności. Ja dzisiaj chcę poświęcić słów parę zjawisku, które nazywam jak w tytule.
Jego źródeł należy szukać w tym, co działo się u nas z mediami po 1989 roku. A działo się tak, że bardzo szybko w miejsce skruszonego (tak nam się przynajmniej wydawało) peerelowskiego monopolu informacyjnego wszedł monopol jedynej słusznej drogi – do kapitalizmu, do Unii Europejskiej i w ogóle do powszechnej szczęśliwości. Skoro tylko jedna droga była słuszna, to w sposób ewidentny każda inna musiała być niesłuszna. Co prawda od 1997 roku mieliśmy do wyboru aż trzy kanały telewizyjne, jednak serwowany przez nie przekaz (dez)informacyjny był w zasadzie identyczny.
Ambitni dziennikarze płci obojga, często o tzw. resortowym rodowodzie oraz inne szczwane lisy decydowali o tym, co należy podać do publicznej wiadomości, ale też od razu mówili nam, co mamy o tym myśleć; kto tu jest dobry a kto zły, kto nowoczesny a kto zaściankowy, kto demokratą a kto faszystą jest, itd., itp.
Człowiek jest z natury leniwy, niestety także umysłowo, więc szybko przyzwyczaja się do tego, że ktoś inny myśli za niego. No bo skoro taki mądry człowiek, taki autorytet, powiedział że jakaś partia, albo jakiś polityk to samo zło, to tak musi być. A inna partia jest OK, bo zapewnia nam ciepłą wodę w kranach i jednolity przekaz w tzw. głównym nurcie, uwalniając nas w ten sposób od brudu i trudu.
Nie ma się zatem co dziwić, że po powrocie do władzy ci dobrzy uznali, że ich pierwszym i podstawowym obowiązkiem jest przywrócenie zakłóconej przez tych złych jednolitości przekazu we wszystkich głównych kanałach telewizyjnych, co jest niezbędnym warunkiem błogostanu bezmyślności. Że zrobili to z gracją tańczącego niedźwiedzia – oj tam, oj tam! Najważniejsza jest satysfakcja konsumenta. Tak ciepłej wody, jak i podawanych do wierzenia treści.
Inne tematy w dziale Kultura
