Jak trudno popierać PiS...

Staram się podchodzić do życia politycznego w naszym kraju w miarę obiektywnie - zarówno w stosunku do prawicy, jak i lewicy (szeroko rozumianych). Obcą jest mi praktyka skreślania kogokolwiek tylko dlatego, że zajmuje pozycję z drugiej strony barykady.

Ba! Powiem więcej - uważam, że to powinna być cecha, którą każdy rasowy ko-liberał powinien się szczycić, która odróżnia "prawą" stronę, od rozkrzyczanej, 
rozmanifowanej strony "lewej".

Tak więc od 2005 roku "szedłem pod prąd", głosząc tezy całkowicie odmiennie niż moi rówieśnicy. Moja inność przejawiała się w tym, że nie obrzucałem błotem PiSu, nie śmiałem się z nazwiska bliźniaków, nie kpiłem sobie z ich wyglądu etc.

Chociaż nigdy nie popierałem PiSu - bo socjalne poglądy gospodarcze tej partii mnie do tego absolutnie znięchęciły - to pozwalałem sobie na wygłaszanie takich "oszołomstw" jak poparcie Zero Tolerancji, przytaknięcie likwidacji WSI, reforma wymiaru sprawiedliwości i in.

Więcej! Ja nawet w ciepłych słowach od samego początku wypowiadałem się o ex-MSW czy ex-prezesie TVP. 

Była to rzecz w moim środowisku niezrozumiała. Ludzie spoglądali na mnie z politowaniem i wprost zadawali pytanie: "Jak możesz ICH popierać?".

Wszelkie tłumaczenie, że wcale nie popieram całości (ale i automatycznie nie odrzucam) lecz staram się oceniać konkretnie działania, przyjmowane
były z całkowitym niezrozumieniem. "No bo JAK możesz ICH popierać?!".

---

Niestety, na początku marca 2007 r. coraz trudniej powiedzieć cokolwiek dobrego o PiSie i jego rządzie. A naprawdę staram się dostrzegać pozytywy, obok rozlicznych negatywów.

Na jakąkolwiek dziedzinę życia w Polsce nie spojrzeć, to dzieję się nieciekawie.

Przykładem sztandarowe i naturalne dziedziny PiSu:
- reforma wymiaru sprawiedliwości przerzucona na boczny tor, 
- rewolucja moralna w postaci Bagińskiej w TK,
- likwidacja WSI strzałem w stopę poprzez zatrudnienie Macierewicza,
- reforma policji zatrzymana po odsunięciu Dorna.

Wygląda na to, że nawet mundurków w szkołach nie będzie...