Wojna o Tajwan. Symulacja starcia Chin i USA. Eskalacja pionowa

Etap 1: Klęska konwencjonalna Chin i moment desperacji

Chińska inwazja na Tajwan utknęła – Tajwan otrzymuje wsparcie z USA i Japonii.

Flota chińska ponosi ciężkie straty w cieśninie, a amerykańskie bombowce niszczą zaplecze logistyczne w Fujian.

W Pekinie trwa narada kryzysowa. Xi Jinping, naciskany przez frakcję twardogłową i widmo upadku prestiżu państwa, zatwierdza użycie taktycznej broni jądrowej.

Etap 2: Pierwszy atak nuklearny

Chiny odpalają ładunek jądrowy (200–500 kt) w kierunku bazy amerykańskiej na wyspie Guam.

Celem jest zniszczenie sił powietrznych i sygnał odstraszający.

Ginie od 10 do 20 tysięcy osób – głównie wojskowi, część cywilów.

Etap 3: Odpowiedź nuklearna USM 

USA ogłaszają, że każde użycie broni jądrowej przeciwko ich bazom lub siłom zostanie uznane za atak na suwerenność.

Decyzja prezydenta USA:

Uderzenie jądrowe precyzyjne na wybrane cele militarne w Chinach:

• bazy rakietowe w Gansu i Xinjiangu,
• centrum dowodzenia PLA w Qingdao,
• zgrupowania wojskowe w Nankinie.

Łącznie detonowane zostają 4 głowice (po 475 kt) – z ograniczoną emisją i wyraźnym sygnałem: „To nie wojna totalna – ale możemy ją rozpocząć.”

Etap 4: Chińska eskalacja

Po pierwszym uderzeniu nuklearnym Chin (Guam), a następnie precyzyjnej odpowiedzi jądrowej USA, Pekin nie wycofuje się z działań zbrojnych. Rozpoczyna mobilizację do drugiego uderzenia. W tej sytuacji prezydent USA, wspólnie z doradcami z NORAD i STRATCOM, zatwierdza pełnoskalową odpowiedź strategiczną – nie jako zemstę, lecz eliminację zdolności Chin do dalszej wojny.

Etap 5: Cel strategiczny – paraliż państwa

Celem nie jest unicestwienie ludności cywilnej, lecz pozbawienie Chin zdolności do kontynuowania wojny i utrzymania kontroli. 

1. Zniszczenie infrastruktury wodnej i energetycznej:

• Zapora Trzech Przełomów (największa elektrownia wodna świata).
• Elektrownie atomowe i hydroelektrownie w rejonie Jangcy i Północnych Chin.

2. Ataki na ośrodki miejskie o znaczeniu wojskowym i administracyjnym:

• Pekin – centrum dowodzenia, rząd, bazy dowodzenia PLA.
• Szanghaj – port, centrum finansowe, zaplecze logistyczne.
• Nankin, Qingdao, Chengdu – bazy floty, rakiet i wsparcia operacyjnego.
• Xi’an i Wuhan – strategiczne skrzyżowania kolejowe i zaplecze badawcze.

3. Unicestwienie systemów komunikacji strategicznej (satelitarnej, naziemnej).

Etap 6: Przebieg operacji

Odpalenie łącznie 40–60 głowic jądrowych (300–475 kt każda) z okrętów klasy Ohio (SSBN Trident II) i bombowców B-2/B-52.

Ataki koordynowane w 3 fazach:

1. Eliminacja zapory Trzech Przełomów – skutkująca katastrofalnym zalaniem doliny Jangcy (ponad 400 mln ludzi mieszka w tym obszarze).

2. Neutralizacja armii i władz – uderzenia na centra dowodzenia i komunikacji.

3. Odcięcie Chin od energii i logistyki – całkowite unieruchomienie kraju.

Etap 7: Skutki operacyjne

Śmierć: 50–100 mln ludzi w ciągu pierwszych 72 godzin.

Całkowity rozpad struktur państwowych – brak centralnego dowodzenia, upadek partii komunistycznej.

Wzniecenie wewnętrznych konfliktów etnicznych i regionalnych – Sinciang, Tybet, Mongolia Wewnętrzna próbują się uniezależnić.

Zatrzymanie gospodarki światowej – całkowite zerwanie łańcuchów dostaw związanych z Chinami.

Etap 8: Reakcja międzynarodowa

Rosja, Indie, Iran – wprowadzają najwyższy poziom gotowości strategicznej, ale nie atakują.

ONZ zostaje sparaliżowana, system Bretton Woods się rozpada.

Globalna inflacja, kryzys żywnościowy i migracyjny, szczególnie w Azji i Afryce.

Powstają nowe bloki: Europa i USA wzmacniają współpracę, Rosja i Indie próbują przejąć strefy wpływów po Chinach.

Etap 9: USA po wojnie

USA pozostają dominującą siłą militarną, ale:

• Tracą moralne przywództwo globalne.
• Są izolowane dyplomatycznie.
• Stają się celem ataków ideologicznych, oskarżane o „nuklearne barbarzyństwo”.

Wnioski strategiczne

Zniszczenie zapory Trzech Przełomów i kluczowych miast Chin eliminuje je jako podmiot strategiczny.

USA osiągają pełne zwycięstwo militarne, ale cena jest cywilizacyjna.

To zwycięstwo z wpisanym końcem porządku świata, który znaliśmy – dominację USA zastępuje globalna nieufność i nowy, fragmentaryczny porządek oparty na strachu.

Chiny nie mają realnych szans na wygranie pełnoskalowego starcia nuklearnego z USA. I to nie tylko z powodów ilościowych, ale przede wszystkim ze względu na strukturę strategiczną, geopolityczną i doktrynalną. Spójrzmy na to syntetycznie:

1. Brak „triady nuklearnej” w pełnym sensie

USA posiadają triadę strategiczną: pociski balistyczne z lądu, z okrętów podwodnych i z bombowców – co gwarantuje odwet nawet po ataku z zaskoczenia.

Chiny są dopiero w fazie rozwijania pełnej triady i mają ograniczoną liczbę SSBN (atomowych okrętów podwodnych).

2. Brak głębi terytorialnej i gęstość zaludnienia

Chiny są gęsto zaludnione na wschodnim wybrzeżu – ciosy nuklearne tam byłyby natychmiastowo paraliżujące.

USA mają olbrzymie terytorium i silne wewnętrzne zaplecze technologiczno-wojskowe. Mają gdzie „przetrwać”.

3. Doktryna chińska – defensywna, nie ofensywna

„No First Use”: Chiny od zawsze deklarują, że nie użyją broni nuklearnej jako pierwsze – nie mają też odpowiedniego systemu ostrzegania, który by to umożliwiał w sposób wiarygodny.

USA zakładają użycie w ramach odstraszania i elastycznej odpowiedzi – to znacznie bardziej ofensywna strategia.

4. Efekt strategiczny – samobójstwo narodowe

Każda próba pierwszego ataku przez Chiny kończy się zagładą całej infrastruktury państwowej, a jednocześnie nie niweczy zdolności USA do kontrataku.

Nawet jeden amerykański okręt podwodny z 24 rakietami Trident II mógłby samodzielnie zniszczyć większość chińskich miast i baz.

Podsumowanie:

Chiny mogłyby zaszkodzić – ale nie wygrać. Ich rola w konflikcie nuklearnym byłaby raczej jak ostatni akt desperacji, nie strategia zwycięstwa. Dlatego właśnie ich realna siła leży w:

• wojnie asymetrycznej (cyber, handel, surowce),
• przeciąganiu sił w Azji,
• oraz eksploatowaniu słabości sojuszy USA – nie w nuklearnym pokerze.