Po opadnięciu wyborczych emocji i na progu sezonu ogórkowego sztabowcy i PR-owcy platformy obywatelskiej błysnęli kolejnym genialnym pomysłem, mającym podtrzymać mobilizację elektoratu i zainteresować potencjalnych nowych wyborców. Jak twierdzi anonimowy poseł klubu (Janusz Palikot) przygotowują oni wystawienie szekspirowskiego Hamleta w łazienkowskim teatrze na wodzie w zupełnie niebywałej i sensacyjnej obsadzie! Poniżej zarys tego, czego będziemy świadkami.
Na zamku w Elsynorze, na dworze duńskiego króla, pojawia się duch dawnego władcy, starego króla-Hamleta. Postać ducha ma być odtwarzana przy pomocy najnowszych środków elektronicznych z wykorzystaniem filmów i zdjęć ś.p. prezydenta Lecha Kaczyńskiego. Nowy władca Danii, Klaudiusz, (w tej roli wystąpi we własnej osobie sam Pan Prezydent Najjaśniejszej Rzeczpospolitej Bronisław Komorowski!) to brat zmarłego, który poślubił wdowę, królową Gertrudę. Ku uciesze dam i wielu kawalerów zagra ją „najpiękniejszy z pięknych”- Grzegorz Napieralski, który specjalnie do tej roli już ogolił klatkę piersiową. Młodego Hamleta (podczas posiedzenia RBB zaproszono ponoć samego Jarosława Kaczyńskiego, który nie odmówił!) nie przekonuje wiadomość o ukąszeniu króla-ojca przez węża. Poza tym ma żal do matki, że zbyt szybko wyszła ponownie za mąż. Kiedy duch wyjawia Hamletowi prawdę o śmierci jego ojca, Hamlet postanawia się zemścić na stryju. Pełen wahań i wątpliwości nie wie jednak czy uderzyć natychmiast czy udawać uległość lub chorobę umysłową, by uchronić się przed losem ojca. Okazuje się, że stary Hamlet został otruty przez brata, który podczas snu wlał mu truciznę do ucha.
W tym czasie Ofelia (znakomicie ucharakteryzowany Waldemar Pawlak), ukochana Hamleta, przestaje przyjmować jego listy i wizyty. Hamlet wie o podstępnym działaniu Klaudiusza i Poloniusza (w tej roli charakterystycznej genialnie obsadzony Lech Wałęsa), ojca Ofelii, którzy manipulują dziewczyną.
Do zamku przybywają dawni koledzy uniwersyteccy Hamleta, Rosencrantz i Guildenstern (przygotowują się redaktorzy Mazurek i Janke). Z polecenia króla mają wybadać, dlaczego Hamlet tak dziwnie się zachowuje. Oni to ściągają do Elsynoru trupę teatralną. Bohater szykuje przedstawienie Zamordowanie Gonzagi, które obrazuje właśnie bratobójstwo przez otrucie króla i uwiedzenie jego żony. Klaudiusz opuszcza salę przed końcem przedstawienia. Hamlet ma już wystarczający dowód winy stryja przeciw ojcu.
Gertruda jest oszołomiona zachowaniem Hamleta, zdaje się nie rozumieć zarzutów syna. Podczas rozmowy z matką Hamlet zabija Poloniusza (Wałęsa), ukrywającego się za kotarą. Śmierć Poloniusza przyspiesza wyjazd Hamleta do Anglii.
Klaudiusz dostaje list, że Hamlet zawraca ze statku. W tym czasie przybył już do zamku Laertes (Donald Tusk), który chce za wszelką cenę pomścić śmierć ojca, Poloniusza. Ofelia (Pawlak) jest obłąkana, śpiewa dziwne piosenki, rozdaje kwiatki. Nagle dziewczyna umiera po tym, jak wpada do rzeki.
Hamlet i Leartes, spotykają się przypadkiem na cmentarzu. Odbywa się akurat pogrzeb Ofelii. Młody królewicz wpada w rozpacz, mocuje się na grobie z Laertesem. Król Klaudiusz urządza zakład i dochodzi do pojedynku Hamleta (Kaczyński) z bratem Ofelii (Tusk). Podczas pojedynku królowa Gertruda wypija wino, przeznaczone dla Hamleta i ginie otruta. Umierający Laertes wyznaje, że pojedynek jest spiskiem, a jego broń ma zatrute ostrze. Hamlet przebija szpadą Klaudiusza – zdrajcę i winowajcę śmierci ojca i matki Hamleta. Hamlet umiera, draśnięty wcześniej zatrutą szpadą. Do zamku wchodzi książę sąsiedniej Norwegii, Fortynbras ( tu absolutna sensacja! w gościnnych występach znakomity aktor rosyjski Władimir Putin!). Oddaje hołd Hamletowi i zapowiada swoje praworządne i sprawiedliwe panowanie w Danii i Norwegii. Całość kończy muzyka Kaczmarskiego (Epitafium dla W. Wysockiego) w wykonaniu Chóru Aleksandrowa
O Matko! O Matko!
Jakże mogłaś jemu sprzedać się tak łatwo!
Wszak on męża twego zabił
Zgładzi mnie, splugawi tron
Zniszczy Danię, lud ograbi
Bijcie w dzwon!
Na trwogę! Na trwogę! Na trwogę!
Nie wybieraj między żądzą swą a Bogiem!
Póki czas naprawić błędy
Matko, nie rób tego - stój!
Cenzor z dziewiątego rzędu:
- Nie, w tej formie to nie może wcale pójść!
(J.Kaczmarski „Epitafium dla W.Wysockiego”)
Oklaski, oklaski, oklaski bez końca…
Ja jestem umysł ścisły. Mnie się podobają melodie, które już raz słyszałem.
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Polityka
