Moja młodość upłynęła w czasach, gdy piosenkarze ŚPIEWALI. Nie wszyscy pięknie, ale śpiewali, a nie wydziwiali, ani nie wrzeszczeli. Pamiętam czasy sukcesu szwedzkiego zespołu ABBA w 1974. Zespół ten utworem Waterloo zwyciężył w 19 konkursie Eurowizji, to było śpiewanie wpadające w ucho, takie które może się podobać.
Wczoraj wytrwałam do końca finału 65 edycji konkursu Eurowizji, a najciekawsze było punktowanie jurorów i publiczności, zmieniające się miejsca, reakcje piosenkarek i piosenkarzy i na końcu ostateczny werdykt; wygrali Włosi, czyli wygrał wrzask, a nie piosenka. Piosenka z Francji zajęła drugie miejsce, ona śpiewała, nie wrzeszczała, może dlatego nie wygrała.
Do końca nie jestem pewna, czy Szwajcarię reprezentowała kobieta, czy mężczyzna, osoba ta zdobyła trzecie miejsce, głos kobiecy, nawet ładny, ale co do płci nie jestem pewna. Chcąc się upewnić, będę musiała jeszcze raz wysłuchać osobę, która w konkursie zdobyła trzecie miejsce.
Szokiem było dla mnie, że reprezentant Wielkiej Brytanii uzyskał ostatnie miejsce i zero punktów, zarówno od jurorów jak i od publiczności. Porażka Rafała Brzozowskiego w półfinałach to pestka w porównaniu z taką klęską. Gdyby to padło na Polaka, to bym chyba dostała zawału, oczywiście z pobudek patriotycznych, no chyba, że śpiewałaby Lempart, to zawału bym uniknęła.
Przedostatnie miejsce Niemcy-3 punkt, a trzecie od końca Hiszpania 6 punktów, też nie do pozazdroszczenia.
W głosowaniach jurorów i publiczności uwidaczniały się sympatie i antypatie poszczególnych narodów, one dominowały nad profesjonalną oceną.
Kiedyś bardziej interesowały mnie festiwali piosenki, szczególnie te krajowe np. Sopot, Opole, czy Kołobrzeg, ale wykonawcy, czy zwycięzcy jednak nie dorównali zespołowi ABBA, którego płytkę mam od ponad 20 lat, jest tam 19 utworów, a na drugim Waterloo.
To, że w 65 konkursie Eurowizji dzięki publiczności wygrał wrzask, jest znamienne dla naszych dziwnych czasów, trudno zrozumiałych dla wielu seniorów, a więc i dla mnie.
Inne tematy w dziale Kultura
