Rolą kobiety jest rodzić zdrowe potomstwo

Dopiero po spełnieniu tej społecznej roli można mówić o dalszych prawach i potrzebach rozwojowych kobiety.

Równie istotną jest rola mężczyzny - nie tylko "buhaja rozpłodowca", ale opiekuna i gwaranta bezpieczeństwa socjalnego i zewnętrznego rodziny.

Społeczeństwo, które zapomina o tej podstawowej roli swych obywateli tworzących podstawowe komórki życia społecznego - rodziny, szybko degeneruje się i skazane jest na zatracenie.

Dlatego podstawą umowy społecznej, która określa prawa i obowiązki, ale też role społeczne obywateli, jest dbałość o dochowanie tych podstawowych zasad.

Nie da się przecież zapewnić bezpieczeństwa socjalnego ludziom starym - gdy brak będzie młodego pokolenia. Czy ta podstawowa prawda nie dociera do "zakutych łbów" rycerzy o specjalne uprzywilejowania różnych grup społecznych?

Obecna sytuacja, medialnie podsycanej hucpy związanej z żądaniami osób opiekujących się niepełnosprawnymi, jest dla normalnego człowieka, nasycona niesmakiem. To dlatego, że rzeczywiście opieka nad niepełnosprawnymi jest wymagająca i wyczerpująca. Należy się za to szacunek. Ale też  - nie może to być żądanie specjalnych uprawnień, gdyż fakt pojawienia się dzieci upośledzonych nie jest naturalnym dla normy rozwojowej. Zawsze jest jakimś odchyleniem od tej normy. Czy z tej racji - należy się specjalne traktowanie?

Cóż, jeśli normą ma być niepełnosprawność umysłowa i fizyczna - to tak. Tyle, że wtedy powstaje pytanie, kto ma tę "normalną" nienormalność wspierać i dlaczego chce się to zrzucić na tych "nienormalnie" normalnych?

Wsparcie rodzin i osób niepełnosprawnych jest jałmużną czynioną na ich rzecz. Warto sobie to uświadomić. A jeśli żebrak swą laską chce na nas wymusić świadczenie - staje się rabusiem.